Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0962

Ta strona została uwierzytelniona.


28.A to gdy się dziać pocznie, poglądajcież a podnoście głowy wasze; boć się przybliża odkupienie wasze. [1]

29.I powiedział im podobieństwo: Pojrzyjcie na figę i na wszystkie drzewa.

30.Gdy już z siebie owoc wypuszczają, wiecie, żeć już blizko jest lato.

31.Tak i wy, gdy ujrzycie, iż się to będzie działo, wiedzcież, żeć blizko jest królestwo Boże.

32.Zaprawdę mówię wam, że nie przeminie ten rodzaj, aż się wszystko ziści.

33.Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.

34.A miejcie się na pieczy, aby kiedy nie były obciążone serca wasze obżarstwem i opilstwem i staraniem tego żywota, a żeby na was z trzaskiem on dzień nie przypadł.

35.Albowiemci jako sidło przypadnie na wszystkie, którzy siedzą po wszystkiéj ziemi.

36.A przetóż czujcie, modląc się na każdy czas, abyście byli godni ujść tego wszystkiego, co przyjść ma, i stanąć przed Synem człowieczym.

37.I nauczał we dnie w kościele, a w nocy wychodząc, przebywał na górze, którą zowią Oliwną.

38.A wszystek lud raniuczko się schodził do niego w kościele, aby go słuchał.


ROZDZIAŁ XXII.
Judasz z Żydy zmowę czyni o wydaniu Chrystusa, Żydowie mu pieniądze obiecują. Pan Chrystus, wieczerzą skończywszy, na modlitwę wyszedł do ogrójca, tam od Judasza wydany, wiedzion do Kaiphasza, Piotr się go trzykroć zaprzał, a z Pana się naśmiewają, nagrawają, Synem Bożym się przecię być wyznawa.

I przybliżał się dzień święty przaśników, który zowią Pascha. [2]

2.A szukali przedniejsi kapłani i Doktorowie, jakoby Jezusa zabili; ale się bali ludu.

3.I wstąpił szatan w Judasza, którego zwano Iszkaryotem, jednego ze dwunaście. [3]

4.I odszedł i zmówił się z przedniejszymi kapłany i z przełożonymi, jakoby go im wydał.

5.I uradowali się i postanowili dać mu pieniądze.

6.I obiecał i szukał sposobnego czasu, jakoby go im wydał bez rzeszéj.

7.I przyszedł dzień przaśników, którego było potrzeba zabić Paschę. [4]

8.I posłał Piotra i Jana, mówiąc: Szedłszy, zgotujcie nam Paschę, abyśmy pożywali.

9.A oni rzekli: Gdzie chcesz, abyśmy nagotowali?

10.I rzekł do nich: Oto, gdy wy wnidziecie do miasta, potka się z wami człowiek, niosąc dzban wody; idźcież za nim do domu, do którego wnidzie.

11.A powiecie gospodarzowi domu: Nauczyciel mówi tobie: Gdzie jest złożenie, kędybym jadł Paschę z uczniami moimi?

12.A on wam ukaże wieczerznik wielki usłany: tamże nagotujcie.

13.A odszedłszy, naleźli, jako im powiedział, i zgotowali Paschę.

14.A gdy przyszła godzina, usiadł, i dwanaście Apostołów z nim, [5]

15.I rzekł im: Pożądaniem pożądałem pożywać téj Paschy z wami, pierwéj niżbym cierpiał.

16.Boć wam powiadam, że odtąd nie będę jeść tego, ażby się wypełniło w królestwie Bożem.

17.A wziąwszy kielich, dzięki czynił i rzekł: Weźmijcie a podzielcie między się.

18.Albowiem wam powiadam, żeć nie będę pił z owocu macice winnéj, ażby przyszło królestwo Boże.

19.A wziąwszy chleb, dzięki czynił i łamał i dał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was dawa. To czyńcie na pamiątkę moję. [6]

20.Także i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten jest kielich nowy Testament we krwi mojéj, który za was wylan będzie.

21.Wszakóż oto ręka tego, co mię wydaje, ze mną jest na stole. [7]

22.A Synci człowieczy idzie według tego, co postanowiono jest, wszakóż biada człowiekowi onemu, przez którego będzie wydan. [8]

23.A oni poczęli się między sobą pytać, któryby z nich był, coby to uczynić miał.

  1. Rzym. 8, 23.
  2. Matth. 26, 2. Marc. 14, 1.
  3. Matth. 26, 14. Marc. 14, 10.
  4. Matth. 26, 17. Marc. 14, 12.
  5. Matth. 26, 20. Marc. 14, 17.
  6. 1.Kor. 11, 24.
  7. Matth. 26, 21. Marc. 14, 20. Jan. 13, 18.
  8. Psal. 40, 10.