Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0966

Ta strona została uwierzytelniona.


51.(Ten był nie zezwolił na radę i na uczynki ich) z Arymatyi, miasta Żydowskiéj ziemie, który téż i sam oczekawał królestwa Bożego:

52.Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusowe.

53.I zdjąwszy, uwinął w prześcieradło, a położył go w grobie wykowanym, w którym jeszcze żaden nie był położon.

54.A był dzień przygotowania, i szabbat nastawał.

55.A przyszedłszy niewiasty, które były z nim przyszły z Galilei, widziały grób, i jako było położono ciało jego.

56.A wróciwszy się, nagotowały wonnych rzeczy i maści; a w szabbat dały pokój wedle przykazania.


ROZDZIAŁ XXIV.
Pan Chrystus wstawszy zmartwych, ukazał się uczniom idącym do Emmaus i o jego wniebowstąpieniu.

A pierwszego dnia szabbatu bardzo rano przyszły do grobu, niosąc wonne rzeczy, które były nagotowały. [1]

2.I nalazły kamień odwalony od grobu.

3.A wszedłszy, nie nalazły ciała Pana Jezusowego.

4.I stało się, gdy się sercem zatrwożyły dlatego, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych.

5.A gdy się bały a schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Co szukacie żywiącego między umarłymi?

6.Niemasz go tu, ale wstał. Wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei,

7.Mówiąc: Iż potrzeba, aby Syn człowieczy był wydan w ręce ludzi grzesznych i był ukrzyżowan a trzeciego dnia aby zmartwychwstał. [2]

8.I wspomniały na słowa jego.

9.A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenaściom i innym wszystkim.

10.A była Marya Magdalena i Johanna i Marya Jakóbowa i inne, które z temi były, które to powiadały Apostołom.

11.I zdały się im jako plotki słowa te, i nie wierzyli im.

12.A Piotr wstawszy, pobieżał do grobu; a nachyliwszy się, ujrzał same prześcieradła położone i odszedł dziwując się sam w sobie temu, co się stało.

13.A oto dwaj z nich tegóż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajów od Jeruzalem, na imię Emmaus. [3]

14.A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało.

15.I stało się, gdy rozmawiali i społu się pytali, i sam Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi.

16.A oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali.

17.I rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy, które idąc macie między sobą, a jesteście smętni?

18.A odpowiadając jeden, któremu imię Kleophas, rzekł mu: Tyś sam gościem w Jeruzalem, a nie wiesz, co się w nim w te dni działo?

19.Którym on rzekł: Co? I rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, potężny w uczynku i mowie przed Bogiem i wszystkim ludem.

20.A jako przedniejsi kapłani i przełożeni nasi wydali go na skazanie śmierci i ukrzyżowali go.

21.A mychmy się spodziewali, iż on miał był odkupić Izraela; a teraz nad to wszystko dziś trzeci dzień jest, jako się to stało.

22.Ale i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które przede dniem były u grobu:

23.A nie nalazłszy ciała jego, przyszły, powiadając, iż i widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż żywie.

24.I poszli niektórzy z naszych do grobu i tak naleźli, jako niewiasty powiadały; ale samego nie naleźli.

25.A on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy.

26.Izaż nie było potrzeba, aby to był cierpiał Chrystus i tak wszedł do chwały swojéj?

27.A począwszy od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im we wszystkich Piśmiech, co o nim było.

  1. Matth. 29, 1. Marc. 16, 2. Jan. 20, 1.
  2. Matth. 16, 21.17, 23. Marc. 9, 31. Wyż. 9, 22.
  3. Marc. 16, 12.