Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0994

Ta strona została uwierzytelniona.


38.A potem prosił Piłata Józeph z Arymathiéj, (przeto iż był uczniem Jezusowym, lecz tajemnym dla bojaźni Żydów), iżby zdjął ciało Jezusowe. I pozwolił Piłat. Przyszedł tedy i zdjął ciało Jezusowe. [1]

39.Przybył téż i Nikodem, który był przyszedł w nocy do Jezusa przedtem, niosąc przyprawę mirrhy i aloes, jakoby sto funtów. [2]

40.Wzięli tedy ciało Jezusowe, i związali je prześcieradły z rzeczami wonnemi, jako jest zwyczaj Żydom grześć.

41.A na miejscu, gdzie był ukrzyżowan, był ogród, a w ogrodzie grób nowy, w którym jeszcze żaden nie był położony.

42.Tam tedy, dla przygotowania Żydowskiego, iż grób był blizko, położyli Jezusa.


ROZDZIAŁ XX.
Chrystus po swem zmartwychwstaniu objawił a ukazał się wielom, zwolennikom Ducha Świętego daje ku odpuszczeniu grzechów, Tomasz dotknąwszy się ciała Chrystusowego, uwierzył.

A pierwszego dnia szabbatu Marya Magdalena przyszła rano, gdy jeszcze były ciemności, do grobu i ujrzała kamień odwalony od grobu. [3]

2.Biegła tedy i przyszła do Symona Piotra i do drugiego ucznia, którego miłował Jezus, a rzekła im: Wzięto Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położono.

3.Wyszedł tedy Piotr i on drugi uczeń i przyszli do grobu.

4.A bieżeli obaj społu, a on drugi uczeń wyścignął Piotra i pierwszy przyszedł do grobu.

5.A schyliwszy się, ujrzał leżące prześcieradła, wszakóż nie wszedł.

6.Przyszedł tedy Symon Piotr, idąc za nim i wszedł w grób i ujrzał prześcieradła leżące.

7.I chustkę, która była na głowie jego, nie z prześcieradły położoną, ale osobno zwinioną na jedno miejsce.

8.Na ten czas tędy wszedł i on uczeń, który był pierwszy przyszedł do grobu, i widział i uwierzył.

9.Albowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, iż potrzeba było, aby on wstał zmartwych.

10.Odeszli tedy zasię uczniowie do siebie.

11.A Marya stała u grobu, zewnątrz płacząc. Gdy tedy płakała, nachyliła się i wejrzała w grób. [4]

12.I ujrzała dwu Aniołów w bieli siedzących, jednego u głowy a drugiego u nóg, kędy położone było ciało Jezusowe. [5]

13.Rzekli jéj oni: Niewiasto! czemu płaczesz? Rzekła im: Iż wzięto Pana mego, a nie wiem, kędy go położono.

14.A to rzekłszy, obróciła się nazad i ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała, iż Jezus był.

15.Rzekł jéj Jezus: Niewiasto! czemu płaczesz? kogo szukasz? Ona mniemając, żeby był ogrodnik, rzekła mu: Panie! jeźlis go ty wziął, powiedz mi, gdzieś go położył, a ja go wezmę.

16.Rzekł jéj Jezus: Maryo! Obróciwszy się ona, rzekła mu: Rabboni! (co się wykłada, mistrzu).

17.Rzekł jéj Jezus: Nie tykaj się mnie; bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego. Ale idź do braciéj mojéj a powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, Boga mojego i Boga waszego.

18.Przyszła Marya Magdalena, oznajmując uczniom: Iżem widziała Pana, i to mi powiedział.

19.Gdy tedy był wieczór dnia onego pierwszego szabbatów, a drzwi były zamknione, kędy uczniowie byli zgromadzeni, dla bojaźni Żydów, przyszedł Jezus i stanął w pośrodku i rzekł im: Pokój wam. [6]

20.A to rzekłszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana.

21.Rzekł im tedy zasię: Pokój wam. Jako mię posłał Ojciec, i Ja was posyłam.

22.To powiedziawszy, tchnął na nie, i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego.

23.Których odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a których zatrzymacie, są zatrzymane. [7]

24.A Thomasz jeden ze dwuna-

  1. Matth. 27, 57. Marc. 15, 42. Luc. 23, 50.
  2. Wyż. 3, 1.7, 50.
  3. Matth. 28, 1. Marc. 16, 1. Luc. 24, 1.
  4. Matth. 28, 1. Marc. 16, 5.
  5. Luc. 24, 4.
  6. Marc. 16, 14. Luc. 24, 36. 1. Kor. 15, 5.
  7. Matth. 18, 18.