Wikiźródła

Strona:Wincenty Pol - Pieśni Janusza.djvu/63

Ta strona została uwierzytelniona.
61

„Tam opowiem moje żale;
 „Lecz nie żale to już płonne,
„Ha, zadzwonię! a podzwonne
 „Zapłacą Moskale!“       32



OBÓZ MOSKIEWSKI POD KOWNEM[1]

Teraz na świat wylewam ten kielich trucizny,
Żrąca jest i paląca mojej gorycz mowy,
Gorycz wyssana ze krwi i z łez mej Ojczyzny,
Niech zrze i pali, nie was, lecz wasze okowy.

Adam Mickiewicz[2]

O ojczyźnie i o sławie
 Nuci młodzież po Warszawie
 A pod Kownem gwar:
„W pochod! w pochod! nuż rabiata[4]!       4
 „Na podbicie reszty świata
 „Śle nas Bóg i Car!“

Jak daleko wzrok zasięże;
 Błyszczą ognie i oręże       8
 Pośród nocnej mgły;
A w pałatkach[5] światła gorą,
 I starszyzna nocną porą
 Zasiadła do gry.       12

Szumią, dymią samowary,
 Ruble sypią się bez miary,
 Żwawo idzie gra:

  1. ↑ Zdarzenie tu opisane jest prawdziwe. (Obj. poety).
  2. ↑ Motto z III części Dziadów, z odezwy do Przyjaciół Moskali.
  3. ↑ Pol mylnie zasłyszał: nie rabiata, ale rebiata. Zastawienie z rabem błędne.
  4. ↑ w. 4 W pochod: w pochód, czyli w marsz! — Rabiata[3]: znaczy: dzieci. — Rab: znaczyło w sławiańskiém „niewolnik“. (Obj. poety).
  5. ↑ w. 10 Pałatka: namiot. (Obj. poety).
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Wincenty_Pol_-_Pieśni_Janusza.djvu/63&oldid=2820645”