Strona:Zielinski Historia Polski-rozdzial7.djvu/021

Ta strona została przepisana.

nych krajach, a i metody kierowania międzynarodowym ruchem komunistycznym przez Komitet Wykonawczy MK nie zawsze odpowiadały zasadom demokracji wewnątrz — i międzypartyjnej.
Tymczasem nowe warunki i stosunki w Polsce po przewrocie majowym domagały się w widu dziedzinach nowych przemyśleń teoretycznych jako niezbędnej przesłanki do ustalenia nowej strategii i taktyki walki, i nowych zadań, jakie stanęły przed partią. Tak więc obok wspomnianych wyżej obiektywnych, niejako zewnętrznych okoliczności, ograniczających możliwości owej konfrontacji poglądów w jej łonie, występowały także nie mniej poważne komplikacje subiektywne, wynikające ze sporów i rozbieżności wewnętrznych w kierownictwie partii, niejednokrotnie wokół spraw prawdziwie węzłowych, jak charakteru samego przewrotu majowego, teorii dwóch etapów rewolucji, roli drobnomieszczaństwa jako samodzielnej siły politycznej, stosunku do nierewolucyjnych partii demokratycznych w związku z powstaniem i działalnością Centrolewu i innych podobnych zagadnień.

42. Prezydium V Zjazdu KPP

Niektóre z nich były przedmiotem kontrowersji jeszcze przed przewrotem majowym, a po przewrocie pomnożyły się i zaogniły, znajdując swój wyraz w nie mal jawnym już konflikcie między tzw. większością i mniejszością w kierownictwie partii (por. wyżej, s. 185). Podejmowane przez Komitet Wykonawczy MK próby rozsądzenia czy przynajmniej załagodzenia tych konfliktów nie dawały trwałych rezultatów, same zresztą nie były wolne od ocen mylnych i dogmatycznych, często w sposób arbitralny formułowanych. Tylko krótkotrwałym kompromisem między „większością” a „mniejszością” zakończył się IV Zjazd KPP (1927), który na stanowiska kierownicze w partii powołał mniej więcej po równi przedstawicieli „większości” i „mniejszości”. Jednakże nie położyło