zupę potrzeba — podaję tu ilość rosołu, dostateczną na dwa dni dla 5 —[1] 6 osób. Po ugotowaniu rosołu należy więc połowę jego odlać w inne naczynie i wynieść na chłód; pozostały rosół zaprawia się dodatkami, z któremi mamy go tego dnia podać. Rosół odlany może stać latem do dnia następnego, zimą zaś nawet dwa i trzy dni w chłodnej śpiżarni przechować go można.
2. BULJON PODAWANY W FILIŻANKACH. Do zwykłego, dobrze ugotowanego rosołu włożyć kawałek suchego buljonu mięsnego, lub też na każde cztery filiżanki rosołu wrzucić kostkę krajowego buljonu „Ninabur“, a nie żadnych zagranicznych „Maggi“ i t. p. Raz zagotować i podać w filiżankach z grzankami, pasztecikami i t. p. Można też taki buljon podać na talerzach, kładąc na każdy talerz plasterek „royal’u“, jajko poszetowe, lub parę knelek z kury, oddzielnie ugotowanych. Jajka poszetowe robi się, spuszczając je po jednem wprost ze skorupki na wrzącą wodę, zagotowaną z octem w płaskiem naczyniu. Skoro tylko białko się zetnie, wyjmuje się je durszlakową łyżką. „Royal“ jest jakby jajecznicą, ugotowaną na parze. Na sześć osób ubić mocno trzy całe jaja z dwiema łyżkami śmietanki, osolić, włożyć do foremki w kształcie wąskiej szklaneczki, wysmarowanej masłem, wstawić w rondelek z gotującą się wodą i gotować tak na parze, aż się mocno zetnie. Przed podaniem wyrzucić, pokrajać w plastry i kłaść po takim plasterku na każdy talerz; knelki podaję przy rosole z kury.
3. ROSÓŁ Z JARZYNAMI (JULIENNE). Pokrajać w drobne paski marchew, pietruszkę, seler, por i wszelkie jarzynki, jakie są w danym sezonie, jak to: szparagi, groszek zielony w strączkach, fasolkę zieloną lub szparagową, kalarepkę, kalafjory, rzepkę, brukiew, liście szpinaku, — zalać gotowym rosołem, aby tylko objęło, włożyć łyżkę dobrego masła i gotować wolniutko, aż jarzynki zmiękną. Przełożyć do wazy, w której powinien być przygotowany drobno posiekany koperek, dolać resztę rosołu i podawać ze zrumienionemi na maśle grzankami z bułki.
4. ROSÓŁ Z CIELĘCINY. Gotuje się tak samo, jak rosół z wołowiny, tylko potrzebuje znacznie mniej czasu na ugotowanie. Na rosół bierze się zwykle mostek lub łopatkę cielęcą, które następnie podaje się w potrawce. Rosół z cielęciny gotuje się od pięciu kwadransy do półtorej godziny. Selerów, porów i cebuli doń się nie używa, lecz tylko marchew, (którą można po przekrajaniu wzdłuż podpiec na blasze dla nadania rosołowi ładnego koloru), pietruszkę i koniecznie koperek, — w braku świeżego, chociaż suszony; pieprzu i liścia także się nie używa wcale. Rosół z cielęciny podaje się z kluskami wszelkiego rodzaju, z ryżem, zasypany kaszką, lub z kaszką w kostkę krajaną. Na rosole z cielęciny robi się różne zupy zaprawiane i zabielane, jak: szczawiowa, cytrynowa, pomidorowa i t. p.
5. ROSÓŁ Z BARANINY. Nie przez wszystkich lubiany, a jednak bardzo smaczny, jeżeli umiejętnie przyrządzony. Rosół z baraniny podaje się zwykle z kapustą, krajaną na ćwiartki, i z kartoflami. Gotuje się go ze wszystkiemi temi dodatkami, co rosół z wołowiny. Co do czasu, to jeżeli baranina jest młodą — półtorej godziny gotowania starczy
- ↑
Powtórzony wiersz "zupę potrzeba — podaję tu ilość rosołu, dostateczną na dwa dni dla 5 —".
