[44]SYN.
Jedzie, jedzie rycerz zbrojny,
Wraca do dom z długiéj wojny;
Suknia jego pokrwawiona,
Szabla jego wyszczerbiona.
Przywitał go ojciec stary,
Siostry mu wyniosły dary,
Cieszyli się bracia mili,
I sąsiedzi się cieszyli.
[45]
„Gdzieżeś matko? wracam z boju!
Wyjdź tu do mnie, wyjdź z pokoju.
O! jak miła ta godzina!
Matko, matko! wyjdź do syna!”
— „Jakże może wyjść do ciebie,
Gdy od roku po pogrzebie!
Pokój w ziemi ma zrobiony,
I kamieniem przyłożony.”
— „Jam ten pokój dla niéj sprawił,
Długom się na wojnie bawił!
Już mi w wiecznej być żałobie,
Gdy przezemnie matka w grobie!”
Mszy i modlitw nie zaniechał,
Jak przyjechał, tak odjechał..
Znikł za górą rycerz zbrojny:
Już nie wróci nigdy z wojny!
