Szczęście (Pawlikowska-Jasnorzewska)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Szczęście |
| Pochodzenie | Wybór wierszy M. Pawlikowskiej Bluszcz 1924-1930 |
| Wydawca | Bluszcz Pismo tygodniowe ilustrowane dla kobiet rok LX nr 41 |
| Data wyd. | 8 października 1927 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skan na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
SZCZĘŚCIE
Nie wiem, nie wiem, co komu uczyniło złego
słodkie szczęście tych moich ostatnich tygodni.
Czy zostało przeklęte? za co i dlaczego,
skoro nie popełniło grzechu, ani zbrodni?
Wiem tylko, że ma wrogów. Wiem, że jest skazane.
Że odrzucono prośbę o ułaskawienie,
i że dzisiejszej nocy, zbudzone nad ranem,
wyda ono ostatnie słodkie swoje tchnienie.
A te klomby tytoniu, rezed i geranium,
całe w blaskach księżyca i w rosach świątecznych —
to bukiet, który ziemia składa w pożegnaniu
temu, co płacząc, idzie na spoczynek wieczny...
