Tęcza (Kucharczyk)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jantek z Bugaja
Tytuł	Tęcza
Pochodzenie	Wiersze, piosnki; z naszej wioski
Wydawca	Macierz Polska
Data wyd.	1908
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

TĘCZA.

Po długiej niepogodzie zajaśniało słońce,
Na niebie zachmurzonem, nakształt pół-obręczy
Zajaśniał łuk świetlany siedmiobarwnej tęczy,
Piją zbyteczne wody obydwa jej końce.

Nad szumiącym potokiem i zielonej błońce
Barwną wstęgą cudownie, wspaniale się wdzięczy,
Długotrwałą pogodę ziemi wróżąc, ręczy,
Powiały wiatry wschodnie, dni pogodnych gońce.

W mem sercu, duszy łzawa niepogody słota,
Niekiedy ją nadziei przerwie błyskawica,
Zresztą zawsze pochmurno, smutek i tęsknota.

Kiedyż ujrzę, o luba, jasne twoje lica...
Ukoję ból miłości, co się w sercu miota,
Ujrzę tęczę barw siedmiu, tarczę słonka z złota.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Antoni Kucharczyk.