Tao (tłum. Lemański)/XLVII

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Laozi
Tytuł	Tao
Wydawca	Tow. Wyd. IGNIS
Data wyd.	1921
Druk	Druk J. Buriana
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Lemański
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

XLVII.

Bogacza celem jest — żyć intratnie:
Zabiega, ciuła, zdziera, łupieży;
Każdego radby oskubać z pierzy,
Każdego wciągnąć dla zysku w matnię.

Mędrzec ma za nic pełność śpichlerzy;
Na nic mu złoto, co w skarbcu leży;
On nie dba o to, by zwiększać szatnię:
Mędrzec by oddał giezło ostatnie.

Bogacz do grosza grosz skupia, zbiera,
Zgromadza, wpycha w wór, i umiera;
Wiatr po nim pamięć, jak kurz, rozwionie.

Mędrzec o ziemskiej nie dba mamonie;
Skarb się w mądrości jego zawiera:
Czci jego pamięć potomna era.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Laozi i tłumacza: Jan Lemański.