Trąbią, trąbią, w bębny biją

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Trąbią, trąbią, w bębny biją
Podtytuł	47. z p. Rybnickiego.
Rozdział	Pieśni wojackie
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[25]

47.^[1]

z p. Rybnickiego.

$\relative d { \set Staff.midiInstrument = "flute" \key d \major \time 3/4 \autoBeamOff \tempo \markup { \italic \fontsize #-2 Tempo_di_Polacca. } b'8 d d d d fis | e4 d r4 | \time 2/4 d8 fis fis fis | fis a a fis | g e e e | e fis g e | \time 3/4 fis e d d d fis | e4 d r4 \bar "|." } \addlyrics { Trą -- bią, trą -- bią w_bę -- bny bi -- ją, trą -- bią, trą -- bią w_bę -- bny bi -- ją, wo -- ja -- czko -- wie ma -- sze -- ru -- ją, wo -- ja -- czko -- wie ma -- sze -- ru -- ją. }$

[26]

Trąbią, trąbią, w bębny biją,
Wojaczkowie maszerują.

Teżci by jam maszerował,
Gdyby mi kto koni siodłał.

Starsza siostra usłyszała,
Koniczka mu osiodłała.

A ta druga szablę dała,
A ta trzecia zapłakała.

Nie opłaczcie, siostry, brata,
Przyjadę ja za trzy lata. —

Już trzy lata pomijają, —
Siostry brata wyglądają.

A on leży w szczérém polu,
A głowiczka na kamieniu.

A koniczek stoi u niego,
Grzebie nóżką, żałuje go.

Wstawaj, panie, wstawaj, nie leż!
Dawałeś mi siano, owies.

Teraz nie dasz ani sieczki, —
Stoję w krwi już pod kosteczki!

Teraz nie dasz ani siana, —
Stoję w krwi już pod kolana!

Teraz nie dasz ani słomy, —
Roznoszą nas krucy, wrony.

↑ Ułamki pieśni téj u: Paulego P. l. P. w Gal. str. 68, i Kolberga P. l. P. I. 224, 22a.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.

[1] Ułamki pieśni téj u: Paulego P. l. P. w Gal. str. 68, i Kolberga P. l. P. I. 224, 22a.

[1]