Trzcina i chmiel (Krasicki, 1830)
| ←Lew i zwierzęta (2) | Trzcina i chmiel Bajki i przypowieści Część druga Ignacy Krasicki |
Owieczka i pasterz→ | |
| ze zbioru Dzieła Krasickiego |
XII. Trzcina i Chmiel.
Chmiel się wił koło trzciny, miał jej dopomagać.
Wspierał ją; ale kiedy zbyt się zaczął wzmagać,
Rzekła trzcina, daj pokój, już ja mocno stoję,
Już i bez twego wsparcia wiatrów się nie boję.
Mylisz się, chmiel jéj rzecze, przyjdą wiatry gorsze.
Więc gdy coraz gałązki rozpościerał sporsze,
Przyszło wreszcie do tego: wiatr trzcinę ocalił,
A chmiel, co miał podeprzeć, złamał i obalił.
