Twarz płaczliwa chytra bywa

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Twarz płaczliwa chytra bywa
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[347]

162. Twarz płaczliwa chytra bywa.

Myszy, gdy sie przebiegały,
Na kota często patrzały;
On pokornie w kącie siedział,
A jakoby zawżdy płakał.
Tedy jedna z gminu onego,        5
Mniemając go nabożnego,
Jęła drugim ukazować,
Kota im w przyjaźń zalecać:
„Patrzajcie na męża tego,
„Na śmierną^[1] postawę jego,        10
„A jako jest sromieźliwy;
„I musić być sprawiedliwy!
„A przetoż sie z nim poznajmy!
„I przy nim zawżdy mieszkajmy!
„Abowiem w kożdej przygodzie        15
„Może nam być ku poradzie“.
A gdy go tak chciały przywitać,
On, rzuciwszy się, jął je chwytać

I do kiela ich udusił
I inne barzo przestraszył
Tedy ony, co ujechały,
Samy z sobą rozmawiały:
„Siostry, już sie wystrzegajmy,
„Nie kożdemu dowierzajmy!“
Bywać postawa pokorna,
Ale pod nią myśl niewierna;
I drugić sie będzie bożył,
By łatwiej swej zdrady pożył.

↑ W pierwodruku: zmierną.

[348] Abstemius 67 De mura, qui cum fele amicitiam contrahere volebat. FE (131) O towarzystwie myszy z kotem. — Jakubowski 60 Kot i szczur stary (L III, 18 Le chat et un vieux rat).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] W pierwodruku: zmierną.

[1]