<<< Dane tekstu >>>
Autor Marya Konopnicka
Tytuł U bram Awinionu
Pochodzenie Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom V
cykl Sonety prowansalskie
Wydawca Nakład Gebethnera i Wolfa
Data wyd. 1915
Miejsce wyd. Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
II. U BRAM AWINIONU.


Szczęśliwe miasto! Od Renego[1] króla,
Po dziś dzień bramy warowne je strzegą,
A ono życia plastr miodu złotego,
Brzęcząc, wyrabia, jak pszczelny rój ula.

Tak biały powój kielichy swe stula,
By nie uronić nektaru wonnego...
Niech za murami prądy czasów biegą,
Niech za murami wieku mistral[2] hula!

Do bram twych pukam, Awinionie[3] stary,
Zamknięty z pieśnią i z brzękiem gitary
Za baszt łańcuchem i za wieńcem blanków...

Późna jest chwila i gwiazdy już świecą...
Otwórz mi! Duchem niechaj spocznę nieco,
Minstrelów[4] twierdzo! Warownio kochanków!







  1. René — zwany Le Bon, król Neapolu i Jerozolimy, ks. Lotaryngii i Baru, hr. Prowancyi (ur. 1409, um. 1480).
  2. Mistral — gwałtowny wiatr północno-zachodni, panujący w Prowancyi, szkodliwy dla zdrowia ludzkiego i dla roślin.
  3. Awinion (rzymski Avenio) — miasto w południowej Francyi nad Rodanem, niegdyś (1309—1377) stolica papieży.
  4. Minstrel (z ang.) — bard, śpiewak wędrowny, trubadur.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.