Uparty chłopiec/44
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Uparty chłopiec |
| Podtytuł | Życie Ludwika Pasteura |
| Wydawca | Wydawnictwo J. Mortkowicza |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego |
| Miejsce wyd. | Warszawa — Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Chcę książkę tę zakończyć słowami, które powiedział Pasteur na posiedzeniu naukowem.
Powiedział tak:
— W każdym z nas jest dwóch ludzi: uczony, który jest z natury nie zapisaną kartą, który dzięki obserwacji, doświadczeniu i rozumowaniom pragnie wznieść się na wyżyny poznania; oraz człowiek wrażliwy, człowiek tradycji, wiary i wątpliwości, człowiek uczucia, opłakujący swe dzieci, który nie może dowieść, że się jeszcze z niemi zobaczy, ale wierzy w to i ma nadzieję, człowiek, który nie chce umrzeć tak jak robak, który mówi sobie, że tkwiąca w nim siła, przetrwa. Te dwie strony w jednej istocie ludzkiej różnią się między sobą, ale biada temu, kto przy niedoskonałości wiedzy ludzkiej chce ograniczyć się do jednej z nich.
Pasteur powiedział jeszcze tak:
— Szczęśliwy jest ten, kto nosi w sobie Boga, ideał piękna, któremu służy — ideał sztuki, ideał nauki, ideał ojczyzny, ideał cnót ewangielicznych.
Są to wiecznie żywe źródła wielkich myśli i wielkich czynów. Wszystkie one oświetlają się blaskiem nieskończoności.
René Vallery–Radot. — La vie de Pasteur. Vingt et unième édition. Paris. Hachette 1922.
Roman Nitsch, prof. bakteriologii w Uniwersytecie Warszawskim. — Warszawa. — Wydawnictwo komitetu obchodu stulecia L. Pasteura. 1922.
