Uprzejma dziewczynka

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Paulina Krakowowa
Tytuł	Uprzejma dziewczynka
Pochodzenie	zbiór powiastek Niespodzianka
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1890
Druk	St. Niemiera
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

38.
UPRZEJMA DZIEWCZYNKA.

(Z ryciną).

Dorotka, jedynaczka córka zacnego fabrykanta sukna, pana Welmana, jest bardzo miłe i kochane dziecię. Osądźcie sami.

Rano jak tylko wstaje, modli się do Boga, ubiera się porządnie i prędko biegnie do ojca i matki. Wchodząc do ich pokoju, pocałuje im ręce i mówi uprzejmie: «Dzień dobry, tatko, dzień dobry mameczko! Czy

kochani rodzice dobrze spali?» Spokojnie czeka aż podadzą śniadanie. Sama ojcu fajkę podaje, który uradowany z tej grzeczności, ściska ją i nazywa najukochańszą swoją córeczką.

Jeśli gość wchodzi do pokoju, ona usiłuje zaraz podać krzesło, i rzeknie z uprzejmością: «Niech pan usiądzie.» Przy gościach skromnie się zachowuje i wtedy tylko przemówi, gdy się jej o co zapytają. Nigdy nie patrzy z dumą na służących lub ubogich. Kiedy dostanie łakotek i są tam inne jeszcze dzieci, to każdemu udziela i mówi z dobrocią: «proszę wziąć, proszę wziąć.» Lubo chętnie [188]się bawi, nie trzeba jej jednak powtarzać, ażeby się wzięła do książki; często nawet bierze ją z własnej chęci, bo wie, że to sprawia przyjemność rodzicom. Kiedy matka czego szuka, Dorotka póty się po wszystkich kącikach uwija, póki nie wynajdzie; jeżeli miarkuje że ojciec chce wyjść, to bieży po jego rękawiczki i kapelusz.
Dorotka zawsze jest wesoła, nikomu się nie naprzykrza, owszem wszystkich sobie obowiązuje, i słusznie w całym domu nazywają ją uprzejmą dziewczynką.

Nic tak miłego nie ma w całym świecie,
Jak dobre, grzeczne i uprzejme dziecię.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Paulina Krakowowa.