[155]I. URBS AVINIONENSIS[1].
Siedem — liczba doskonała
W tem, co dobre i co miłe;
Z liczby tej Awinion stary
Czerpał zawsze swoją siłę.
Siedem bram miał w swoich murach,
Siedem dzwonów w karilionie[2],
Siedem razy na dzień grzeszył
Sprawiedliwy w Awinionie.
Siedem było w nim bazylik[3],
Siedem kręgów farandoli[4],
Złote klucze grodu miało
Siedmiu panów[5] po swej woli.
Jeśli siedmiu mędrców greckich
Nie zrodziło się w tej stronie,
To dlatego, że mądrości
Nie potrzeba w Awinionie.
[156]
Siedem za to ma pałaców,
Różnej barwy bractw siedmioro
I klasztorów białych siedem,
Gdzie panienki habit biorą.
Siedem wież w papieskim gmachu,
Siedem wiedzie wrót do niego,
A serafy siedmioskrzydłe
Siedmiu jego ganków strzegą.
Siedmiu stało kardynałów
Przy papieskim złotym tronie,
I śmiertelnych siedem grzechów
Kwitło w dobrym Awinionie.
