W zawieruchę

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Taras Szewczenko
Tytuł	W zawieruchę
Pochodzenie	Wiersze wybrane
Wydawca	Polskie Towarzystwo Nakładowe
Data wyd.	1913
Druk	Drukarnia Prasa we Lwowie
Miejsce wyd.	Lwów
Tłumacz	Sydir Twerdochlib
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

W ZAWIERUCHĘ.

Wiatr miecie śniegiem. Zawierucha.
W opłotkach wlecze się starucha —
Zgarbiona, idzie w dół ulicą…
Na pieńku siądzie pod dzwonnicą,
I po proszonem, nie inaczej,
Wyciągnie rękę do bogaczy,
Co to jej syna zmarnowali,
Kiedy go dali do moskali
Łońskiego roku, haw… A wiecie,
Raz przecie chciała żyć na świecie —
I rozmyśliła se w cichości,
Że wywczasuje stare kości
Tak po bożemu, nie sąsiedzku,
U swej synowej na przypiecku…
Bóg nie dał!…
Stawi, pełna troski,
Za syna świecę Matce Boskiej.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Taras Szewczenko i tłumacza: Sydir Twerdochlib.