Wesoła starość

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Anakreont
Tytuł	Wesoła starość
Pochodzenie	Anakreon
Data wyd.	1907
Druk	L. Biliński i S-ka
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Kazimierz Kaszewski
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[55]

33. WESOŁA STAROŚĆ.^[1]

Stary jestem, ale piję
Więcej niźli piją młodzi;
A o tańce jeśli chodzi,
Przy ochocie to się wszyję
Między wasze młode pary,
Pląsam, niby Sylen stary;
Zamiast tyrsa, wiadro w dłoni:
Niepotrzeba mi zarzewki.

Niech się bije, kto tak krewki!
Mnie do wojny nic nie skłoni.
Nie! Mnie, chłopcze, przynieś czarę
Biesiadniczą, i pod miarę
Słodkie wina wlewaj do niej!

---

1. Silenus, półbożek polny i leśny, syn Hermesa lub Pana i jakiejś nimfy, ciągły towarzysz Bacha; zawsze go też przedstawiają poeci jako starego, wesołego opoja.
    Wiadro, czyli miech lub wór skorzany do przechowywania wina.
    Zarzewka (narthex), łodyga baldaszka, z której urządzano tyrs, posoch uwieńczony bluszczem umocowanym wstążką, służący do tańców bachicznych.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Anakreont i tłumacza: Kazimierz Kaszewski.