<<< Dane tekstu >>>
Autor Anakreont
Tytuł Wesoła starość
Pochodzenie Anakreon
Data wyd. 1907
Druk L. Biliński i S-ka
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Kazimierz Kaszewski
Źródło Skany na commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

33. WESOŁA STAROŚĆ.[1]

Stary jestem, ale piję
Więcej niźli piją młodzi;
A o tańce jeśli chodzi,
Przy ochocie to się wszyję
Między wasze młode pary,
Pląsam, niby Sylen stary;
Zamiast tyrsa, wiadro w dłoni:
Niepotrzeba mi zarzewki.

Niech się bije, kto tak krewki!
Mnie do wojny nic nie skłoni.
Nie! Mnie, chłopcze, przynieś czarę
Biesiadniczą, i pod miarę
Słodkie wina wlewaj do niej!





  1. Silenus, półbożek polny i leśny, syn Hermesa lub Pana i jakiejś nimfy, ciągły towarzysz Bacha; zawsze go też przedstawiają poeci jako starego, wesołego opoja.
    Wiadro, czyli miech lub wór skorzany do przechowywania wina.
    Zarzewka (narthex), łodyga baldaszka, z której urządzano tyrs, posoch uwieńczony bluszczem umocowanym wstążką, służący do tańców bachicznych.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Anakreont i tłumacza: Kazimierz Kaszewski.