Wiatr gnie sieroce smreki

←Na jeziorach włoskich

Z wirchów i hal • 2. Z Tatr • I. Wiatr gnie sieroce smreki • Jan Kasprowicz

Na szczycie→

←Na jeziorach włoskich

Z wirchów i hal 2. Z Tatr I. Wiatr gnie sieroce smreki Jan Kasprowicz

Na szczycie→

ze zbioru Dzieła poetyckie Tom 4

[195]

I.

WIATR GNIE SIEROCE SMREKI...

Wiatr gnie sieroce smreki,
W okna mi deszczem siecze;
Cicho się moja dusza
Po mgławych drogach wlecze.

Ku turniom płynie krzesanym,
Ku ścieżkom nad przepaściami,
Gdzie widmo bożych tajemnic
Zmaga się w szumach z nami.

Ku wirchom dąży strzelistym,
Spowitym w słoneczne złota,
Gdzie o bezbrzeżnych przestrzeniach,
Samotna śni tęsknota.

Wiatr gnie sieroce smreki,
Mgławica deszczem prószy...
Hej góry! zaklęte góry!
Tęsknico mojej duszy!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kasprowicz.