Wiersze polskie Ludwika Ratisbona
| ←Unija litewska | Wiersze polskie Ludwika Ratisbona Poezje Teofila Lenartowicza. T. 1 Louis Ratisbonne |
Słowo pociechy→ | |
| Przekład: Teofil Lenartowicz. cz. I i II to tłumaczenie wiersza L'Evêque et le Rabbin, cz. III wiersza Dieu viendra |
LUDWIKA RATISBONA
przekład
z Revue Contemporaine.
RAPPORT.
I.
Cesarzu!
Poddani twoi potracili głowy,
Prawią jak zrzucić jarzma co ich gniotą,
Obok chrześcijan czciciele Jehowy,
Każdy warjatem, wieszczem, patryotą.
Wołam Rabina przy którym się kupią,
— »Mimo rozkazy do wszystkich wydane,
Żydzi śpiewają hymny zakazane;
Jeśli pozwolisz ryczeć tę pieśń głupią
»Boże coś Polskę« zamknę drzwi, założę,
A na drugi raz Rabin ja rozorzę
Twe synagogi, a co wtedy będzie?
A żyd mi na to nie schyliwszy czoła,
Rzecze: wejdziemy do chrześcian kościoła,
Pan Bóg jest wszędzie.
II.
Rzecz załatwiona o świcie,
Arcybiskup osądzony,
Polski ksiądz utraci życie,
Za rząd prawy obrażony.
Wysyłamy tego dziada,
Niechaj w sprawie polskiéj wiary
Z panem Bogiem się rozgada,
A jest to dziad bardzo stary.
Po odczytaniu rzekłem: choć ty winny,
Wolno ci prosić, bo Car dobroczynny,
Ale trup hardy na radę nie zważa,
Rzekąc gdy łaska Boża cierpieć dała,
Czyjażby dusza odwołać się chciała,
Od łaski Bożéj do łaski Cesarza?
III.
Wielcy mężowie sławni poświęceniem,
Biegli gdy boju grzmiały głośne trąby,
Lecz gdy ojczyzna jest już tylko cieniem,
Po co i na co takie hekatomby?...
— Czegoż wy zdolni, powiedzcie?... umierać?
Umrzeć, by wzbudzić żywe polskie dzieje...
— Jakże to życie na nowo ma wzbierać?...
A oni na to: — krwią co wciąż się leje. —
— Lecz w kimże ufność męczennicy jawni,
Czyliż we Francyi i w Bogu jak dawniéj?...
Bóg za wysoko, Francya za odległa...
— Jeżeli Francya wolności odbiegła,
To po ciał naszych krwawéj piramidzie,
Bóg jak wysoko mieszka do nas znidzie.
