Wiersze różne (Krasicki, 1830)/XLIV
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Wiersze różne | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
Różne są zdania, i każde ma wsparcie,
Jak być szczęśliwym (jeżeli być można).
Jedni tajemnie, a drudzy otwarcie
Jawili szczęście : roztropność ostrożna
To objawiła w wyrazie prawdziwym,
Iż każdy człowiek może być szczęśliwym.
Honor podwyższa, i wyżsi nim hardzi,
Ale i niżsi mogą się pocieszyć,
Mniejszość rozrzewnia; większość serce twardzi :
A w dobieżeniu gdy się trzeba śpieszyć,
Prędzej ten dojdzie do szczęścia zamiaru,
Kto choć z małego umiał wziąć zysk daru.
Pałac, czy chatka, równie człeka chroni,
Kto w nich spoczywa, ten ich czyni wartość :
Od zgryzot duma dachów nie zasłoni,
Nie zelży chatki poziomej otwartość;
O! jak zbyt często spoczywa wyrodny,
Chłop godzien pana, pan chłopem być godny.
Chlubi się dumny, najeżony trzosem,
Śmie gardzić tymi, co trzosów nie mają;
Los szczęściem igra, cnota walczy z losem,
A ci najwięcej w zyskach posiadają;
Co i bez trzosu, albo z trzosem miernym,
Dali wstręt żądzom w cichości niezmiernym,
Siebie zwyciężyć, więcej jak narody;
Te szczęsny hazard w podłe jarzmo wprzęga,
Wolność cel człeka, a w cnocie swobody,
Najwyższych celów z istoty dosięga.
Kto tego doszedł, szczęśliwy, bo czuje,
Patrzy, poznawa, wspomaga, żałuje.
