Wniosek w sprawie ACTA
| Dane tekstu | ||
| Tytuł | Wniosek w sprawie ACTA z dnia 18 stycznia 2012 | |
| Data wyd. | 2012 | |
| Źródło | skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
 Artykuł w Wikipedii
| ||
|
Warszawa, dnia 16 listopada 2011 r. |
| KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW Departament Rady Ministrów RM-111-218-11 2011-11-18 CZŁONKOWIE RADY MINISTRÓW Przedstawiam dokument rządowy, zgłoszony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do rozpatrzenia w trybie obiegowym z prośbą o ew. uwagi w terminie do dnia 25 listopada 2011 r. do godz. 16.15 W przypadku braku uwag w wyznaczonym terminie - zgodnie z § 36 ust 3 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dn. 19 marca 2002 r Regulamin pracy Rady Ministrów (MP Nr 13. poz. 221 z późn. zm.) – dokument zostanie uznany za przyjęty przez Radę Ministrów.
(-) Sekretarz Rady Ministrów
|
Pan Maciej Berek Sekretarz Rady Ministrów |
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824, z 2010 r. Nr 213, poz. 1395 oraz z 2011 r. Nr 117, poz. 676) wnoszę o udzielenie przez Radę Ministrów zgody na podpisanie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
Wniosek uzgodniono z następującymi ministrami:
| 1) | Minister Edukacji Narodowej, |
| 2) | Minister Finansów, |
| 3) | Minister Gospodarki, |
| 4) | Minister Infrastruktury, |
| 5) | Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, |
| 6) | Minister Obrony Narodowej, |
| 7) | Minister Pracy i Polityki Społecznej, |
| 8) | Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, |
| 9) | Minister Rozwoju Regionalnego, |
| 10) | Minister Skarbu Państwa, |
| 11) | Minister Sportu i Turystyki, |
| 12) | Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, |
| 13) | Minister Spraw Zagranicznych, |
| 14) | Minister Spraw Zagranicznych (DPUE), |
| 15) | Minister Sprawiedliwości, |
| 16) | Minister Środowiska, |
| 17) | Minister Zdrowia, |
| 18) | Minister – członek Rady Ministrów Michał Boni, |
a także z Prezesem Rządowego Centrum Legislacji, Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Uwagi o charakterze redakcyjnym zgłoszone przez Rządowe Centrum Legislacji zostały uwzględnione.
Związanie Rzeczypospolitej Polskiej ww. umową wymaga ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.
Wnoszę o rozpatrzenie sprawy w trybie obiegowym. Podpisanie umowy przez Unię Europejską oraz Państwa Członkowskie jest planowane na początek grudnia br.
| MINISTER KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO Bogdan Zdrojewski |
Zał.:
1) projekt uchwały RM,
2) tekst Umowy w jęz. polskim,
3) tekst Umowy w jęz. angielskim,
4) uzasadnienie,
5) opinia o zgodności Umowy z prawem UE.
RADY MINISTRÓW
z dnia 2011 r.
w sprawie udzielenia zgody na podpisanie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824, z 2010 r. Nr 213, poz. 1395 oraz z 2011 r. Nr 117, poz. 676) Rada Ministrów uchwala, co następuje:
| 1. | Na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wyraża się zgodę na podpisanie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. |
| 2. | Umowa, o której mowa w ust. 1, stanowi załącznik do uchwały. |
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
| Prezes Rady Ministrów Donald Tusk |
ZWALCZANIA OBROTU TOWARAMI PODROBIONYMI
MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ I JEJ PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI,
AUSTRALIĄ, KANADĄ, JAPONIĄ, REPUBLIKĄ KOREI,
MEKSYKAŃSKIMI STANAMI ZJEDNOCZONYMI, KRÓLESTWEM MAROKAŃSKIM,
NOWĄ ZELANDIĄ, REPUBLIKĄ SINGAPURU, KONFEDERACJĄ SZWAJCARSKĄ
I STANAMI ZJEDNOCZONYMI AMERYKI
STRONY NINIEJSZEJ UMOWY,
STWIERDZAJĄC, ŻE skuteczne dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej ma decydujące znaczenie dla trwałego wzrostu gospodarczego we wszystkich gałęziach przemysłu oraz na całym świecie:
STWIERDZAJĄC, ŻE rozpowszechnianie towarów podrobionych i pirackich oraz usług polegających na dystrybucji materiałów stanowiących naruszenie osłabia prowadzony zgodnie z prawem handel i zrównoważony rozwój światowej gospodarki, powoduje znaczące straty finansowe dla posiadaczy praw i działających zgodnie z prawem przedsiębiorstw oraz, w niektórych przypadkach, stanowi źródło dochodów dla przestępczości zorganizowanej oraz zagrożenie dla społeczeństwa;
PRAGNĄC zwalczyć takie rozpowszechnianie poprzez zacieśnioną międzynarodową współpracę oraz skuteczniejsze egzekwowanie prawa na poziomie międzynarodowym;
ZAMIERZAJĄC zapewnić skuteczne i odpowiednie środki uzupełniające w stosunku do porozumienia TRIPS, służące dochodzeniu i egzekwowaniu praw własności intelektualnej, z uwzględnieniem różnic w swoich systemach i praktykach prawnych;
PRAGNĄC zapewnić, aby środki i procedury służące dochodzeniu i egzekwowaniu praw własności intelektualnej nie stały się przeszkodą w handlu prowadzonym zgodnie z prawem;
PRAGNĄC rozwiązać problem naruszania praw własności intelektualnej, w tym naruszania występującego w środowisku cyfrowym, w szczególności w odniesieniu do prawa autorskiego lub praw pokrewnych, w sposób równoważący prawa i interesy odpowiednich posiadaczy praw, usługodawców i użytkowników;
PRAGNĄC propagować współpracę między dostawcami usług i posiadaczami praw w celu zwalczania odnośnych naruszeń w środowisku cyfrowym;
PRAGNĄC, aby niniejsza Umowa funkcjonowała w sposób wzajemnie wspierający działania służące egzekwowaniu prawa na poziomie międzynarodowym oraz współpracę w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych;
UZNAJĄC zasady ustanowione w Deklaracji z Doha w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej w dniu 14 listopada 2001 r. podczas Czwartej Konferencji Ministerialnej WTO;
NINIEJSZYM UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
Żadne postanowienie niniejszej Umowy nie stanowi odstępstwa od żadnego zobowiązania Strony wobec jakiejkolwiek innej Strony wynikającego z istniejących umów, w tym porozumienia TRIPS.
1. Każda Strona nadaje skuteczność postanowieniom niniejszej Umowy. Strona może wprowadzić do swojego prawa szerzej zakrojone dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej, niż jest to wymagane niniejszą Umową, pod warunkiem, że takie dochodzenie i egzekwowanie nie narusza postanowień niniejszej Umowy. Każdej Stronie pozostawia się swobodę określenia właściwego sposobu wprowadzania w życie postanowień niniejszej Umowy w ramach własnego systemu prawnego i praktyki.
2. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie tworzy zobowiązania co do rozdziału środków pomiędzy dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej a ogólne egzekwowanie prawa.
3. Cele i zasady określone w części I porozumienia TRIPS, w szczególności w art. 7 i 8, mają odpowiednie zastosowanie do niniejszej Umowy.
Stosunek do norm dotyczących dostępności i zakresu praw własności intelektualnej
1. Niniejsza Umowa nie narusza przepisów prawa Stron dotyczących dostępności, nabywania, zakresu i utrzymywania w mocy praw własności intelektualnej.
2. Niniejsza Umowa nie tworzy obowiązku stosowania przez Stronę środków w przypadku gdy dane prawo własności intelektualnej nie jest chronione na podstawie przepisów ustawowych i wykonawczych danej Strony.
1. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie nakłada na Stronę wymogu ujawniania:
2. W przypadku gdy Strona przekaże pisemne informacje na podstawie postanowień niniejszej Umowy, Strona otrzymująca te informacje, z zastrzeżeniem swojego prawa i praktyki, powstrzymuje się od ich ujawnienia bądź wykorzystania w celu innym niż ten, dla którego informacje te przekazano, z wyjątkiem sytuacji, gdy nastąpiło to za uprzednią zgodą Strony przekazującej informacje.
Jeżeli nie określono inaczej, na użytek niniejszej Umowy:
PRAW WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ
1. Każda Strona zapewnia w swoim prawie dostępność procedur dochodzenia i egzekwowania praw, tak aby umożliwić skuteczne działania przeciwko naruszaniu praw własności intelektualnej objętych niniejszą Umową, w tym dostępność środków doraźnych zapobiegających naruszeniom i środków odstraszających od dalszych naruszeń. Procedury te są stosowane w taki sposób, aby uniknąć tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z prawem oraz aby zapewnić zabezpieczenie przed ich nadużywaniem.
2. Procedury przyjęte, utrzymane w mocy lub stosowane w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszego rozdziału muszą być uczciwe i sprawiedliwe oraz zapewniać odpowiednią ochronę praw wszystkich podlegających im uczestników. Procedury te nie mogą być niepotrzebnie skomplikowane ani kosztowne, przewidywać nierozsądnych terminów ani powodować nieuzasadnionych opóźnień.
3. Przy wprowadzaniu w życie postanowień niniejszego rozdziału każda Strona uwzględnia potrzebę zachowania proporcji między wagą naruszenia, interesami stron trzecich i mającymi zastosowanie środkami, środkami zaradczymi i sankcjami.
4. Żadne postanowienie niniejszego rozdziału nie może być interpretowane w taki sposób, aby nakładało na Stronę wymóg pociągnięcia swoich urzędników do odpowiedzialności za działania podjęte w związku z wypełnianiem ich urzędowych obowiązków.
1. Każda Strona umożliwia posiadaczom praw dochodzenie i egzekwowanie wszelkich praw własności intelektualnej w drodze cywilnego postępowania sądowego, jak określono w postanowieniach niniejszej sekcji.
2. W zakresie, w jakim środki cywilnoprawne mogą przysługiwać w związku z rozstrzygnięciem dotyczącym istoty sprawy w ramach postępowania administracyjnego, każda Strona zapewnia zgodność tych postępowań z zasadami odpowiadającymi co do swej istoty zasadom określonym w niniejszej sekcji.
1. Każda Strona przewiduje w cywilnych postępowaniach sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej możliwość wydania przez jej organy sądowe nakazu zaprzestania przez stronę działań stanowiących naruszenie, oraz między innymi wydania tej stronie lub w stosownych przypadkach stronie trzeciej, nad którą odnośny organ sądowy sprawuje jurysdykcję, nakazu mającego na celu uniemożliwienie wprowadzenia do obrotu handlowego towarów, które naruszają prawa własności intelektualnej.
2. Niezależnie od innych postanowień niniejszej sekcji, Strona może ograniczyć środki zaradcze mające zastosowanie w przypadku korzystania z praw przez rządy lub osoby trzecie upoważnione przez rząd, bez zgody posiadacza praw, do wypłaty wynagrodzenia, pod warunkiem, że Strona ta przestrzega postanowień części II porozumienia TRIPS w sposób wyraźny regulujących takie korzystanie. W innych przypadkach zastosowanie mają środki zaradcze przewidziane w niniejszej sekcji lub też, jeżeli środki takie są niezgodne z prawem Strony, przewiduje się orzeczenia sądowe o charakterze deklaratoryjnym oraz stosowną rekompensatę.
1. Każda Strona zapewnia w cywilnych postępowaniach sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej możliwość nakazania przez jej organy sądowe sprawcy naruszenia, który wiedział lub miał wystarczające podstawy, aby wiedzieć, że zajmuje się działalnością stanowiącą naruszenie, zapłaty posiadaczowi praw odszkodowania odpowiedniego dla wyrównania szkody, jakiej posiadacz praw doznał w wyniku naruszenia. Określając kwotę odszkodowania za naruszenie praw własności intelektualnej, organy sądowe Strony muszą mieć możliwość wzięcia pod uwagę, między innymi, przedstawionego przez posiadacza praw jakiegokolwiek zgodnego z prawem obliczenia wartości, które może obejmować utracone zyski, wartość towarów lub usług, których dotyczy naruszenie, wycenionych zgodnie z ceną rynkową lub sugerowaną ceną detaliczną.
2. Przynajmniej w przypadkach naruszeń praw autorskich lub praw pokrewnych oraz podrabiania znaku towarowego każda Strona przewiduje w cywilnych postępowaniach sądowych możliwość nakazania sprawcy naruszenia przez jej organy sądowe, aby wypłacił posiadaczowi praw swoje zyski, które osiągnął w wyniku naruszenia. Strona może przyjąć domniemanie, że zyski te stanowią kwotę odszkodowania, o której mowa w ust. 1.
3. Przynajmniej w odniesieniu do naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych chroniących utwory, fonogramy i wykonania, a także w przypadku podrabiania znaków towarowych, każda Strona ustanawia lub utrzymuje w mocy system przewidujący co najmniej jeden z następujących elementów:
4. W sytuacji gdy Strona przewiduje środek zaradczy, o którym mowa w ust. 3 lit. a), lub domniemania, o których mowa w ust. 3 lit. b), Strona ta zapewnia swoim organom sądowym albo posiadaczowi praw możliwość wyboru takiego środka lub takich domniemań jako alternatywy wobec środków, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. Każda Strona przewiduje możliwość nakazania przez jej organy sądowe, w stosownych przypadkach, na zakończenie cywilnych postępowań sądowych dotyczących naruszenia przynajmniej prawa autorskiego lub praw pokrewnych, lub znaków towarowych, aby strona przegrywająca wypłaciła stronie wygrywającej kwotę kosztów lub opłat sądowych oraz stosownych honorariów pełnomocnika procesowego, lub wszelkich innych wydatków przewidzianych w prawie danej Strony.
1. Przynajmniej w odniesieniu do pirackich towarów chronionych prawem autorskim i towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym każda Strona przewiduje możliwość nakazania przez jej organy sądowe w cywilnych postępowaniach sądowych, na wniosek posiadacza praw, zniszczenia towarów stanowiących naruszenie, poza wyjątkowymi okolicznościami, bez jakiejkolwiek rekompensaty.
2. Ponadto każda Strona przewiduje możliwość nakazania przez jej organy sądowe, aby materiały i narzędzia, których głównym przeznaczeniem było wytwarzanie lub tworzenie towarów stanowiących naruszenie, zostały niezwłocznie i bez jakiejkolwiek rekompensaty zniszczone lub usunięte z obrotu handlowego w sposób, który zminimalizuje ryzyko dalszych naruszeń.
3. Strona może przewidzieć stosowanie środków zaradczych opisanych w niniejszym artykule na koszt sprawcy naruszenia.
Bez uszczerbku dla przepisów prawa Strony dotyczących przywilejów, ochrony poufności źródeł informacji lub przetwarzania danych osobowych, każda Strona przewiduje w cywilnych postępowaniach sądowych dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej możliwość nakazania przez jej organy sądowe sprawcy naruszenia lub osobie, którą podejrzewa się o naruszenie, na uzasadniony wniosek posiadacza praw, przekazania posiadaczowi praw lub organom sądowym, przynajmniej dla celów zgromadzenia dowodów, stosownych informacji, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi, będących w posiadaniu lub pod kontrolą sprawcy naruszenia lub osoby, którą podejrzewa się o naruszenie. Informacje takie mogą obejmować informacje dotyczące dowolnej osoby zaangażowanej w jakikolwiek aspekt naruszenia lub podejrzewanego naruszenia oraz dotyczące środków produkcji lub kanałów dystrybucji towarów lub usług stanowiących naruszenie lub co do których zachodzi podejrzenie naruszenia, w tym informacje umożliwiające identyfikację osób trzecich, co do których istnieje podejrzenie, że są zaangażowane w produkcję i dystrybucję takich towarów lub usług, oraz identyfikację kanałów dystrybucji tych towarów lub usług.
1. Każda Strona przyznaje swoim organom sądowym prawo zastosowania szybkich i skutecznych środków tymczasowych:
2. Każda Strona przyznaje swoim organom sądowym prawo zastosowania środków tymczasowych bez wysłuchania drugiej strony, w stosownych przypadkach, w szczególności, gdy jakakolwiek zwłoka może spowodować dla posiadacza praw szkodę nie do naprawienia lub gdy istnieje możliwe do wykazania niebezpieczeństwo, że dowody zostaną zniszczone. W przypadku postępowania prowadzonego bez wysłuchania drugiej strony, każda Strona przyznaje swoim organom sądowym prawo do podejmowania natychmiastowego działania w odpowiedzi na wniosek o zastosowanie środków tymczasowych i do podejmowania decyzji bez zbytniej zwłoki.
3. Przynajmniej w przypadkach naruszeń praw autorskich lub praw pokrewnych oraz podrabiania znaków towarowych każda Strona przewiduje w cywilnych postępowaniach sądowych możliwość nakazania przez jej organy sądowe konfiskaty lub innego rodzaju przejęcia kontroli nad podejrzanymi towarami oraz nad materiałami i narzędziami związanymi z naruszeniem oraz, przynajmniej w przypadku podrabiania znaków towarowych, nad dowodami w postaci dokumentów, oryginałów lub kopii, związanych z naruszeniem.
4. Każda Strona przyznaje swoim organom prawo do wymagania od wnioskodawcy żądającego zastosowania środków tymczasowych, aby dostarczył wszelkie możliwe do pozyskania dowody, aby organy te mogły przekonać się w wystarczającym stopniu, że prawo wnioskodawcy zostało naruszone lub że istnieje groźba takiego naruszenia, a także prawo do nakazania wniesienia kaucji lub przedstawienia innego równoważnego zabezpieczenia wystarczającego dla ochrony osoby, przeciwko której skierowany jest wniosek, i zapobieżenia nadużyciu. Taka kaucja lub równoważne zabezpieczenie nie mogą nadmiernie zniechęcać do korzystania z procedur dotyczących takich środków tymczasowych.
5. W przypadku uchylenia lub wygaśnięcia środków tymczasowych na skutek działania lub zaniechania wnioskodawcy, lub w przypadku późniejszego ustalenia, że naruszenie prawa własności intelektualnej nie miało miejsca, organy sądowe mają prawo nakazać wnioskodawcy, na wniosek osoby, przeciwko której skierowany był wniosek, aby zapłacił tej osobie odpowiednią rekompensatę z tytułu wszelkich szkód spowodowanych przez te środki.
Zapewniając skuteczne dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej na granicach, w stosownych przypadkach oraz zgodnie z krajowym systemem ochrony praw własności intelektualnej, a także bez uszczerbku dla wymogów określonych w porozumieniu TRIPS, Strona nie powinna wprowadzać nieuzasadnionego rozróżnienia między prawami własności intelektualnej oraz powinna unikać tworzenia barier dla handlu prowadzonego zgodnie z prawem.
1. Każda Strona włącza w zakres stosowania niniejszej sekcji towary o charakterze handlowym wysyłane w małych przesyłkach.
2. Strona może wyłączyć z zakresu stosowania niniejszej sekcji małe ilości towarów o charakterze niehandlowym znajdujące się w bagażu osobistym podróżnego.
Każda Strona zezwala swoim właściwym organom na wezwanie posiadacza praw do przekazania stosownych informacji w celu pomocy właściwym organom we wprowadzeniu środków stosowanych przy kontroli granicznej, o których mowa w niniejszej sekcji. Strona może również zezwolić posiadaczowi praw na przekazanie stosownych informacji właściwym organom tej Strony.
1. Każda Strona przyjmuje lub utrzymuje w mocy procedury w odniesieniu do wysyłek przywozowych i wywozowych, w ramach których:
2. W odniesieniu do podejrzanych towarów w tranzycie lub w innych sytuacjach, gdy towary znajdują się pod kontrolą organów celnych, Strona może przyjąć lub utrzymać w mocy procedury, w ramach których:
1. Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom prawo do wymagania od posiadacza praw, który wnosi o zastosowanie procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b), aby przedstawił odpowiednie dowody, tak aby właściwe organy mogły stwierdzić, że według prawa Strony prowadzącej postępowanie naruszenie prawa własności intelektualnej tego posiadacza jest prawdopodobne, oraz aby przekazał wystarczające informacje, co do których można w uzasadniony sposób przypuszczać, że znajdują się w jego posiadaniu, dzięki którym podejrzane towary mogą być odpowiednio zidentyfikowane przez właściwe organy. Wymóg dostarczenia wystarczających informacji nie może nadmiernie zniechęcać do korzystania z procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b).
2. Każda Strona przewiduje możliwość składania wniosków o wstrzymanie zwolnienia lub o zatrzymanie jakichkolwiek podejrzanych towarów[7] znajdujących się pod kontrolą organów celnych na terytorium Strony. Strona może przewidzieć możliwość składania takich wniosków w odniesieniu do wielu wysyłek. Strona może postanowić, że na żądanie posiadacza praw wniosek o wstrzymanie zwolnienia lub o zatrzymanie podejrzanych towarów może mieć zastosowanie do wybranych punktów wprowadzenia i wyjścia pod kontrolą organów celnych.
3. Każda Strona zapewnia, aby jej właściwe organy w rozsądnym terminie informowały wnioskodawcę, czy przyjęły wniosek. W przypadku gdy właściwe organy Strony przyjęły wniosek, informują również wnioskodawcę o okresie ważności wniosku.
4. Strona może przyznać swoim właściwym organom - w przypadku gdy wnioskodawca nadużył procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b) lub gdy istnieje uzasadniony powód – prawo do odrzucenia, zawieszenia lub unieważnienia wniosku.
Każda Strona zapewnia swoim właściwym organom prawo do wymagania od posiadacza praw, który wnosi o zastosowanie procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b), aby wniósł kaucję w rozsądnej wysokości lub przedstawił inne równoważne zabezpieczenie wystarczające dla ochrony osoby, przeciwko której skierowany jest wniosek, i właściwych organów oraz zapobieżenia nadużyciu. Każda Strona zapewnia, aby taka kaucja lub równoważne zabezpieczenie nie zniechęcały nadmiernie do korzystania z takich procedur. Strona może postanowić, że taka kaucja może przyjąć formę gwarancji stwierdzającej, że jeśli właściwe organy ustalą, iż towary nie stanowią naruszenia, osoba, przeciwko której skierowany jest wniosek, otrzyma wyrównanie wszelkich strat lub szkód wynikających z jakiegokolwiek wstrzymania zwolnienia towarów lub ich zatrzymania. Strona może, jedynie w wyjątkowych okolicznościach lub na podstawie orzeczenia sądowego, pozwolić osobie, przeciwko której skierowany jest wniosek, na wejście w posiadanie podejrzanych towarów w zamian za przedstawienie gwarancji lub innego zabezpieczenia.
Każda Strona przyjmuje lub utrzymuje w mocy procedury, w ramach których jej właściwe organy mogą stwierdzić w rozsądnym terminie po wszczęciu procedur opisanych w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej), czy podejrzane towary naruszają prawo własności intelektualnej.
1. Każda Strona przewiduje możliwość nakazania przez jej właściwe organy zniszczenia towarów w wyniku ustalenia, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), że towary te stanowią naruszenie. W przypadkach, w których towary takie nie zostaną zniszczone, każda Strona zapewnia, poza wyjątkowymi okolicznościami, usunięcie takich towarów z obrotu handlowego, w taki sposób, aby posiadacz praw uniknął jakiejkolwiek szkody.
2. W stosunku do towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym zwykle usunięcie znaku towarowego umieszczonego na nich bezprawnie nie jest, poza wyjątkowymi przypadkami, wystarczające, aby zezwolić na dopuszczenie takich towarów do obrotu handlowego.
3. Strona może umożliwić swoim właściwym organom nałożenie sankcji administracyjnych w wyniku ustalenia, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), że towary te stanowią naruszenie.
Кażda Strona zapewnia, aby opłaty za wniosek, przechowywanie lub zniszczenie, które ustalą właściwe organy Strony w związku z procedurami opisanymi w niniejszej sekcji, nie mogły być wykorzystane do nadmiernego zniechęcenia do korzystania z takich procedur.
Bez uszczerbku dla przepisów prawa Strony dotyczących prywatności lub poufności informacji:
b) Strona może upoważnić swoje właściwe organy do udzielenia posiadaczowi praw informacji dotyczących towarów, w tym między innymi opisu i ilości towarów, nazwy i adresu nadawcy, importera, eksportera, lub odbiorcy, a także, jeśli jest znany, kraju pochodzenia towarów oraz nazwy i adresu producenta towarów, aby pomóc w ustaleniu, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia);
c) jeżeli Strona nie udzieliła swoim właściwym organom upoważnienia, o którym mowa w lit. b). upoważnia ona swoje właściwe organy, przynajmniej w przypadku towarów przywożonych, gdy właściwe organy Strony skonfiskowały podejrzane towary lub dokonały ustalenia, o którym mowa w art. 19 (Ustalenie naruszenia), że towary powodują naruszenie, do udzielenia posiadaczowi praw, w terminie trzydziestu dni od dokonania konfiskaty lub ustalenia[8] informacji dotyczących tych towarów, w tym między innymi opisu i ilości towarów, nazwy i adresu nadawcy, importera, eksportera, lub odbiorcy, a także, jeśli jest znany, kraju pochodzenia towarów oraz nazwy i adresu producenta towarów.
1. Każda Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji, które są stosowane przynajmniej w przypadkach umyślnego podrabiania znaku towarowego lub piractwa praw autorskich lub praw pokrewnych na skalę handlową[9]. Na użytek niniejszej sekcji działania na skalę handlową obejmują przynajmniej działania prowadzone jako działalność handlowa w celu osiągnięcia bezpośredniej lub pośredniej korzyści ekonomicznej lub handlowej.
2. Każda Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji, które są stosowane w przypadkach umyślnego przywozu[10] i użytku krajowego, w obrocie handlowym i na skalę handlową, etykiet i opakowań[11]:
3. Strona może przewidzieć w stosownych przypadkach przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji za nieupoważnione kopiowanie dzieł kinematograficznych podczas seansu filmowego w obiekcie wyświetlającym filmy ogólnie otwartym dla publiczności.
4. W odniesieniu do przestępstw określonych w niniejszym artykule, których dotyczą przewidziane przez Stronę przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji. Strona ta zapewnia w swoim prawie odpowiedzialność karną za pomocnictwo i podżeganie.
5. Każda Strona przyjmuje niezbędne, zgodne z zasadami jej prawa, środki w celu ustanowienia odpowiedzialności, która może mieć formę odpowiedzialności karnej, osób prawnych za przestępstwa określone w niniejszym artykule, w odniesieniu do których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji. Taka odpowiedzialność pozostaje bez uszczerbku dla odpowiedzialności karnej osób fizycznych, które dopuściły się przestępstwa.
Za przestępstwa określone w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2 i 4 każda Strona przewiduje sankcje, które obejmują pozbawienie wolności oraz kary pieniężne[12] w wysokości wystarczającej do odstraszenia od popełnienia naruszenia w przyszłości, zgodnie z granicami sankcji stosowanych za przestępstwa o podobnym ciężarze.
1. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, w odniesieniu do których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji, Strona ta przewiduje możliwość wydania przez swoje właściwe organy nakazu zajęcia towarów, co do których istnieje podejrzenie, że są towarami oznaczonymi podrobionym znakiem towarowym lub pirackimi towarami chronionymi prawem autorskim, wszelkich związanych z nimi materiałów i narzędzi wykorzystywanych do popełnienia czynu, co do którego istnieje podejrzenie naruszenia prawa, dokumentacji odnoszącej się do tego czynu oraz majątku pochodzącego z działalności, co do której istnieje podejrzenie naruszenia prawa, lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej wyniku.
2. Jeśli Strona wymaga identyfikacji przedmiotów podlegających zajęciu przed wydaniem nakazu, o którym mowa w ust. 1, Strona ta nie wymaga, aby przedmioty były opisane w sposób bardziej szczegółowy niż jest to niezbędne do ich identyfikacji w celu zajęcia.
3. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, w odniesieniu do których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji. Strona ta przewiduje możliwość orzeczenia przez swoje właściwe organy przepadku lub wydania nakazu zniszczenia wszystkich towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych prawem autorskim. W przypadkach, w których towary oznaczone podrobionym znakiem towarowym lub pirackie towary chronione prawem autorskim nie zostaną zniszczone, właściwe organy zapewniają, poza wyjątkowymi okolicznościami, usunięcie takich towarów z obrotu handlowego w taki sposób, aby uniknąć wyrządzenia jakiejkolwiek szkody posiadaczowi praw. Każda Strona zapewnia, aby przepadek lub zniszczenie takich towarów następowały bez jakiejkolwiek rekompensaty na rzecz sprawcy naruszenia.
4. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, w odniesieniu do których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji. Strona ta przewiduje możliwość orzeczenia przez swoje właściwe organy przepadku lub wydania nakazu zniszczenia materiałów i narzędzi wykorzystywanych głównie do wytwarzania towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych prawem autorskim oraz, przynajmniej w przypadku poważnych przestępstw, majątku pochodzącego z działalności naruszającej prawo lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej wyniku. Każda Strona zapewnia, aby przepadek lub zniszczenie takich materiałów, narzędzi lub majątku następowały bez jakiejkolwiek rekompensaty na rzecz sprawcy naruszenia.
5. W odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, w odniesieniu do których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji. Strona ta może przewidzieć możliwość wydania przez swoje organy sądowe nakazu:
a) zajęcia majątku, którego wartość odpowiada wartości majątku pochodzącego z działalności, co do której podejrzewa się naruszenie prawa, lub uzyskanego pośrednio lub bezpośrednio w jej wyniku; oraz
Każda Strona przewiduje, w stosownych przypadkach, możliwość wszczynania przez jej właściwe organy z urzędu dochodzeń lub działań prawnych w odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 23 (Przestępstwa) ust. 1, 2, 3 i 4, dla których Strona przewiduje przepisy dotyczące postępowań karnych i sankcji.
W ŚRODOWISKU CYFROWYM
1. Każda Strona zapewnia w swoim prawie, w stopniu określonym w sekcji 2 (Dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu cywilnym) i sekcji 4 (Dochodzenie i egzekwowanie praw w postępowaniu karnym) dostępność procedur dochodzenia i egzekwowania, tak aby umożliwić skuteczne działania przeciwko naruszaniu praw własności intelektualnej, które odbywa się w środowisku cyfrowym, w tym doraźne środki zapobiegające naruszeniom i środki odstraszające od dalszych naruszeń.
2. Poza postanowieniami ust. 1. procedury dochodzenia i egzekwowania każdej Strony mają zastosowanie do naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych za pośrednictwem sieci cyfrowych, które może obejmować bezprawne wykorzystanie środków powszechnego rozpowszechniania w celu dokonania naruszenia. Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć tworzenia barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz, zgodnie z prawem Strony, przy zachowaniu podstawowych zasad, takich jak wolność słowa, prawo do sprawiedliwego procesu i prywatności[13].
3. Każda Strona dąży do wspierania wspólnych wysiłków przedsiębiorców na rzecz skutecznego zwalczania naruszeń praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub praw pokrewnych, przy jednoczesnym zachowaniu zgodnej z prawem konkurencji oraz, zgodnie z prawem Strony, przy zachowaniu podstawowych zasad, takich jak wolność słowa, prawo do sprawiedliwego procesu i prywatności.
4. Strona może, zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi, przewidzieć możliwość wydania przez swoje właściwe organy dostawcy usług internetowych nakazu niezwłocznego ujawnienia posiadaczowi praw informacji wystarczających do zidentyfikowania abonenta, co do którego istnieje podejrzenie, że jego konto zostało użyte do naruszenia, jeśli ten posiadacz praw zgłosił w sposób wystarczający pod względem prawnym żądanie dotyczące naruszenia praw związanych ze znakami towarowymi, praw autorskich lub praw pokrewnych i informacje te mają służyć do celów ochrony lub dochodzenia i egzekwowania tych praw. Procedury są stosowane w sposób, który pozwala uniknąć tworzenia barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, oraz, zgodnie z prawem Strony, przy zachowaniu podstawowych zasad, takich jak wolność słowa, prawo do sprawiedliwego procesu i prywatności.
5. Każda Strona zapewnia odpowiednią ochronę prawną oraz skuteczne środki zaradcze przeciwko obchodzeniu skutecznych środków technicznych[14] stosowanych przez autorów, wykonawców lub producentów fonogramów w związku z korzystaniem z ich praw, które to środki ograniczają podejmowanie wobec ich utworów, wykonań i fonogramów działań, na które ci autorzy, wykonawcy lub producenci fonogramów nie udzielili zezwolenia lub które nie są prawnie dozwolone.
6. Aby zapewnić odpowiednią ochronę prawną oraz skuteczne środki zaradcze, o których mowa w ust. 5, każda ze Stron zapewnia ochronę co najmniej w odniesieniu do:
7. W celu ochrony podanych w formie elektronicznej informacji o zarządzaniu prawami[16] każda ze Stron przewiduje odpowiednią ochronę prawną oraz skuteczne środki zaradcze przeciwko każdemu, kto świadomie i bez zezwolenia dopuszcza się jednego z następujących czynów, wiedząc lub - gdy chodzi o środki cywilnoprawne - mając uzasadnione podstawy, aby wiedzieć, że czyn ten spowoduje, umożliwi, ułatwi lub ukryje naruszenie jakichkolwiek praw autorskich lub praw pokrewnych:
8. Przy zapewnianiu odpowiedniej ochrony prawnej oraz skutecznych środków zaradczych zgodnie z postanowieniami ust. 5 i 7, Strona może przyjąć lub utrzymać stosowne ograniczenia lub wyłączenia środków wdrażających postanowienia ust. 5, 6 i 7. Obowiązki określone w ust. 5, 6 i 7 nie naruszają przepisów prawa Strony dotyczących praw, ograniczeń, wyłączeń lub środków obrony przed naruszeniem prawa autorskiego lub praw pokrewnych.
1. Każda Strona wspiera rozwój specjalistycznej wiedzy fachowej w ramach swoich właściwych organów odpowiedzialnych za dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej.
2. Każda Strona wspiera gromadzenie i analizę danych statystycznych i innych stosownych informacji dotyczących naruszeń praw własności intelektualnej oraz gromadzenie informacji na temat najlepszych praktyk zapobiegania naruszeniom i ich zwalczania.
3. Każda Strona, w stosownych przypadkach, wspiera wewnętrzną koordynację i ułatwia wspólne działania swoich właściwych organów odpowiedzialnych za dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej.
4. Każda Strona, w stosownych przypadkach, podejmuje wysiłki, aby wspierać tworzenie i utrzymanie formalnych i nieformalnych mechanizmów, takich jak grupy doradcze, w ramach których jej właściwe organy mogą poznać opinie posiadaczy praw i innych odpowiednich zainteresowanych stron.
1. W celu wzmocnienia skuteczności dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej przy kontroli granicznej, właściwe organy Strony mogą:
2. W przypadku zajęcia przez Stronę towarów przywożonych, które stanowią naruszenie praw własności intelektualnej, jej właściwe organy mogą udzielić Stronie wywozu informacji niezbędnych do identyfikacji stron i towarów związanych z wywozem zajętych towarów. Właściwe organy Strony wywozu mogą podjąć działania przeciwko tym stronom i przyszłym wysyłkom zgodnie z prawem tej Strony.
Aby wzmacniać przejrzystość zarządzania systemem dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej, każda Strona podejmuje odpowiednie środki, zgodnie ze swoim prawem i polityką, w celu publikacji lub innego udostępnienia do publicznej wiadomości informacji dotyczących:
Każda Strona, w stosownych przypadkach, wspiera przyjmowanie środków wzmacniających świadomość społeczną w zakresie znaczenia poszanowania praw własności intelektualnej oraz szkodliwych skutków naruszeń praw własności intelektualnej.
Niszczenie towarów stanowiących naruszenie praw własności intelektualnej odbywa się zgodnie z przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi dotyczącymi ochrony środowiska Strony, na terytorium której niszczenie to ma miejsce.
1. Każda Strona uznaje, że współpraca międzynarodowa ma kluczowe znaczenie we wdrażaniu skutecznej ochrony praw własności intelektualnej i że należy ją wspierać bez względu na pochodzenie towarów naruszających prawa własności intelektualnej, siedzibę lub narodowość posiadacza praw.
2. Aby walczyć z naruszaniem praw własności intelektualnej, w szczególności podrabianiem znaku towarowego i piractwem praw autorskich lub praw pokrewnych. Strony wspierają współpracę, w stosownych przypadkach, swoich właściwych organów odpowiedzialnych za dochodzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej. Współpraca taka obejmować może współpracę w dziedzinie egzekwowania prawa w ramach postępowań karnych oraz środków stosowanych przy kontroli granicznej objętych niniejszą Umową.
3. Współpraca na podstawie niniejszego rozdziału odbywa się zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi i z zastrzeżeniem przepisów, polityk, alokacji zasobów oraz priorytetów w dziedzinie egzekwowania prawa każdej ze Stron.
Bez uszczerbku dla postanowień art. 29 (Zarządzanie ryzykiem przy kontroli granicznej), każda ze Stron podejmuje wysiłki w celu wymiany z innymi Stronami:
1. Każda Strona podejmuje wysiłki, aby, na wniosek oraz na wzajemnie uzgodnionych warunkach i w uzgodniony sposób, udzielać innym Stronom niniejszej Umowy oraz, w stosownych przypadkach, jej potencjalnym Stronom, pomocy w budowaniu zdolności oraz pomocy technicznej w celu poprawy dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej. Budowanie zdolności i pomoc techniczna mogą obejmować następujące obszary:
2. Każda Strona podejmuje starania mające na celu bliską współpracę z innymi Stronami oraz, w stosownych przypadkach, podmiotami niebędącymi Stronami niniejszej Umowy w celu wdrożenia postanowień ust. 1.
3. Strona może podjąć działania opisane w niniejszym artykule we współpracy z odpowiednimi organizacjami sektora prywatnego lub organizacjami międzynarodowymi. Każda Strona stara się unikać niepotrzebnego powielania działaniami opisanymi w niniejszym artykule innych działań z zakresu współpracy międzynarodowej.
1. Strony powołują niniejszym Komitet do spraw ACTA. Każda Strona jest reprezentowana w Komitecie.
2. Komitet:
3. Komitet może podejmować decyzje dotyczące:
4. Wszystkie decyzje Komitetu podejmowane są w drodze konsensusu, chyba że Komitet w drodze konsensusu postanowi inaczej. Przyjmuje się, że Komitet podjął decyzję w sprawie przedłożonej mu do rozpatrzenia w drodze konsensusu, jeżeli żadna ze Stron obecnych na posiedzeniu, na którym podejmowana jest decyzja, nie sprzeciwi się formalnie proponowanej decyzji. Językiem roboczym Komitetu jest język angielski i dokumentacja towarzysząca jego pracom jest sporządzana w języku angielskim.
5. Komitet przyjmuje swój regulamin w rozsądnym okresie czasu po wejściu w życie niniejszej Umowy i zaprasza Sygnatariuszy niebędących Stronami niniejszej Umowy do uczestnictwa w obradach dotyczących tego regulaminu. Regulamin:
6. Komitet może zmienić swój regulamin.
7. Niezależnie od postanowień ust. 4, w okresie pięciu lat od wejścia w życie niniejszej Umowy decyzje Komitetu w sprawie przyjęcia lub zmian regulaminu podejmowane są w drodze konsensusu Stron i Sygnatariuszy niebędących Stronami niniejszej Umowy.
8. Po okresie określonym w ust. 7. Komitet może przyjmować lub zmieniać regulamin w drodze konsensusu Stron niniejszej Umowy.
9. Niezależnie od postanowień ust. 8, Komitet może zdecydować, że przyjęcie lub zmiana określonej zasady lub procedury regulaminu wymaga konsensusu Stron i Sygnatariuszy niebędących Stronami niniejszej Umowy.
10. Komitet zbiera się co najmniej raz w roku, o ile Komitet nie zdecyduje inaczej. Pierwsze posiedzenie Komitetu odbywa się w rozsądnym okresie czasu po wejściu w życie niniejszej Umowy.
11. Dla większej pewności - Komitet nie kontroluje ani nie nadzoruje krajowych ani międzynarodowych dochodzeń dotyczących dochodzenia i egzekwowania praw ani postępowań karnych w poszczególnych sprawach z dziedziny własności intelektualnej.
12. Komitet stara się unikać niepotrzebnego powielania swoimi działaniami innych międzynarodowych wysiłków z zakresu dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej.
1. Każda Strona wyznacza punkt kontaktowy w celu ułatwienia komunikacji między Stronami we wszelkich kwestiach objętych niniejszą Umową.
2. Na wniosek innej Strony, punkt kontaktowy Strony wskazuje odpowiednie biuro lub urzędnika, do którego może zostać skierowane zapytanie wnioskującej Strony oraz, gdy to konieczne, udziela pomocy w ułatwieniu komunikacji między tym biurem lub urzędnikiem a wnioskującą Stroną.
1. Strona może wystąpić z pisemnym wnioskiem o konsultacje z inną Stroną na temat jakiejkolwiek kwestii mającej wpływ na wdrażanie niniejszej Umowy. Strona, do której wniosek został skierowany, rozważa go w sposób przychylny, udziela odpowiedzi i daje odpowiednią możliwość konsultacji.
2. Konsultacje, włącznie z określonymi stanowiskami biorących w nich udział Stron, są poufne i pozostają bez uszczerbku dla praw lub stanowisk Stron w jakimkolwiek innym postępowaniu, w tym postępowaniu na podstawie Uzgodnień w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów zawartych w załączniku 2 do Porozumienia WTO.
3. Strony biorące udział w konsultacjach mogą, za wspólną zgodą, poinformować Komitet o wynikach konsultacji, o których mowa w niniejszym artykule.
Niniejsza Umowa pozostaje otwarta do podpisu dla uczestników jej negocjacji[17] oraz wszystkich innych członków WTO, na których uczestnicy wyrażą zgodę w drodze konsensusu, od dnia 1 maja 2011 r. do dnia 1 maja 2013 r.
1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie po upływie trzydziestu dni od dnia złożenia szóstego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, w odniesieniu do Sygnatariuszy, którzy złożyli swoje odpowiednie dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
2. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Sygnatariusza, który złoży swój dokument ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po złożeniu szóstego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia po upływie trzydziestu dni od dnia złożenia przez takiego Sygnatariusza jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
Strona może wycofać się z niniejszej Umowy na drodze pisemnego powiadomienia złożonego Depozytariuszowi. Wycofanie staje się skuteczne po upływie 180 dni od dnia otrzymania powiadomienia przez Depozytariusza.
1. Strona może zaproponować Komitetowi zmiany do niniejszej Umowy. Komitet podejmuje decyzję o ewentualnym przedstawieniu proponowanych zmian Stronom do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.
2. Każda zmiana wchodzi w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od dnia złożenia przez wszystkie Strony ich odpowiednich dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Depozytariuszowi.
1. Po upływie okresu określonego w art. 39 (Podpisanie), każdy członek WTO może złożyć wniosek o przystąpienie do niniejszej Umowy.
2. Komitet podejmuje decyzję o warunkach przystąpienia każdego wnioskodawcy.
3. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w odniesieniu do danego wnioskodawcy po upływie trzydziestu dni od dnia złożenia jego dokumentu przystąpienia, zgodnie z warunkami przystąpienia, o których mowa w ust. 2.
Niniejsza Umowa została podpisana w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.
Depozytariuszem mniejszej Umowy jest Rząd Japonii.
[19]
ANTI-COUNTERFEITING TRADE AGREEMENT BETWEEN THE EUROPEAN UNION AND ITS MEMBER STATES, AUSTRALIA, CANADA, JAPAN, THE REPUBLIC OF KOREA, THE UNITED MEXICAN STATES, THE KINGDOM OF MOROCCO, NEW ZEALAND, THE REPUBLIC OF SINGAPORE, THE SWISS CONFEDERATION AND THE UNITED STATES OF AMERICA
THE PARTIES TO THIS AGREEMENT,
NOTING that effective enforcement of intellectual property rights is critical to sustaining economic growth across all industries and globally;
NOTING further that the proliferation of counterfeit and pirated goods, as well as of services that distribute infringing material, undermines legitimate trade and sustainable development of the world economy, causes significant financial losses for right holders and for legitimate businesses, and, in some cases, provides a source of revenue for organized crime and otherwise poses risks to the public;
DESIRING TO combat such proliferation through enhanced international cooperation and more effective international enforcement;
INTENDING TO provide effective and appropriate means, complementing the TRIPS Agreement, for the enforcement of intellectual property rights, taking into account differences in their respective legal systems and practices;
DESIRING TO ensure that measures and procedures to enforce intellectual property rights do not themselves become barriers to legitimate trade;
DESIRING TO address the problem of infringement of intellectual property rights, including infringement taking place in the digital environment, in particular with respect to copyright or related rights, in a manner that balances the rights and interests of the relevant right holders, service providers, and users;
DESIRING TO promote cooperation between service providers and right holders to address relevant infringements in the digital environment;
DESIRING that this Agreement operates in a manner mutually supportive of international enforcement work and cooperation conducted within relevant international organizations;
RECOGNIZING the principles set forth in the Doha Declaration on the TRIPS Agreement and Public Health, adopted on 14 November 2001, at the Fourth WTO Ministerial Conference;
HEREBY AGREE AS FOLLOWS:
INITIAL PROVISIONS AND GENERAL DEFINITIONS
INITIAL PROVISIONS
Relation to Other Agreements
1. Each Party shall give effect to the provisions of this Agreement. A Party may implement in its law more extensive enforcement of intellectual property rights than is required by this Agreement, provided that such enforcement does not contravene the provisions of this Agreement. Each Party shall be free to determine the appropriate method of implementing the provisions of this Agreement within its own legal system and practice.
2. Nothing in this Agreement creates any obligation with respect to the distribution of resources as between enforcement of intellectual property rights and enforcement of law in general.
3. The objectives and principles set forth in Part 1 of the TRIPS Agreement, in particular in Articles 7 and 8, shall apply, mutatis mutandis, to this Agreement.
1. This Agreement shall be without prejudice to provisions in a Party’s law governing the availability, acquisition, scope, and maintenance of intellectual property rights.
2. This Agreement does not create any obligation on a Party to apply measures where a right in intellectual property is not protected under its laws and regulations.
1. Nothing in this Agreement shall require a Party to disclose:
2. When a Party provides written information pursuant to the provisions of this Agreement, the Party receiving the information shall, subject to its law and practice, refrain from disclosing or using the information for a purpose other than that for which the information was provided, except with the prior consent of the Party providing the information.
GENERAL DEFINITIONS
For the purposes of this Agreement, unless otherwise specified:
1. Each Party shall ensure that enforcement procedures are available under its law so as to permit effective action against any act of infringement of intellectual property rights covered by this Agreement, including expeditious remedies to prevent infringements and remedies which constitute a deterrent to further infringements. These procedures shall be applied in such a manner as to avoid the creation of barriers to legitimate trade and to provide for safeguards against their abuse.
2. Procedures adopted, maintained, or applied to implement the provisions of this Chapter shall be fair and equitable, and shall provide for the rights of all participants subject to such procedures to be appropriately protected. These procedures shall not be unnecessarily complicated or costly, or entail unreasonable time-limits or unwarranted delays.
3. In implementing the provisions of this Chapter, each Party shall take into account the need for proportionality between the seriousness of the infringement, the interests of third parties, and the applicable measures, remedies and penalties.
4. No provision of this Chapter shall be construed to require a Party to make its officials subject to liability for acts undertaken in the performance of their official duties.
1. Each Party shall make available to right holders civil judicial procedures concerning the enforcement of any intellectual property right as specified in this Section.
2. To the extent that any civil remedy can be ordered as a result of administrative procedures on the merits of a case, each Party shall provide that such procedures shall conform to principles equivalent in substance to those set forth in this Section.
1. Each Party shall provide that, in civil judicial proceedings concerning the enforcement of intellectual property rights, its judicial authorities have the authority to issue an order against a party to desist from an infringement, and inter alia, an order to that party or, where appropriate, to a third party over whom the relevant judicial authority exercises jurisdiction, to prevent goods that involve the infringement of an intellectual property right from entering into the channels of commerce.
2. Notwithstanding the other provisions of this Section, a Party may limit the remedies available against use by governments, or by third parties authorized by a government, without the authorization of the right holder, to the payment of remuneration, provided that the Party complies with the provisions of Part II of the TRIPS Agreement specifically addressing such use. In other cases, the remedies under this Section shall apply or, where these remedies are inconsistent with a Party’s law, declaratory judgments and adequate compensation shall be available.
1. Each Party shall provide that, in civil judicial proceedings concerning the enforcement of intellectual property rights, its judicial authorities have the authority to order the infringer who, knowingly or with reasonable grounds to know, engaged in infringing activity to pay the right holder damages adequate to compensate for the injury the right holder has suffered as a result of the infringement. In determining the amount of damages for infringement of intellectual property rights, a Party’s judicial authorities shall have the authority to consider, inter alia, any legitimate measure of value the right holder submits, which may include lost profits, the value of the infringed goods or services measured by the market price, or the suggested retail price.
2. At least in cases of copyright or related rights infringement and trademark counterfeiting, each party shall provide that, in civil judicial proceedings, its judicial authorities have the authority to order the infringer to pay the right holder the infringer’s profits that are attributable to the infringement. A Party may presume those profits to be amount of damages referred to in paragraph 1.
3. At least with respect to infringement of copyright or related rights protecting works, phonograms, and performances, and in cases of trademark counterfeiting, each party shall also establish or maintain a system that provides for one or more of the following:
4. Where a Party provides the remedy referred to in subparagraph 3(a) or the presumptions referred to in subparagraph 3(b), it shall ensure that either its judicial authorities or the right holder has the right to choose such a remedy or presumptions as an alternative to the remedies referred to in paragraphs 1 and 2.
5. Each Party shall provide that its judicial authorities, where appropriate, have the authority to order, at the conclusion of civil judicial proceedings concerning infringement of at least copyright or related rights, or trademarks, that the prevailing party be awarded payment by the losing party of court costs or fees and appropriate attorney’s fees, or any other expenses as provided for under that Party’s law.
1. At least with respect to pirated copyright goods and counterfeit trademark goods, each Party shall provide that, in civil judicial proceedings, at the right holder’s request, its judicial authorities have the authority to order that such infringing goods be destroyed, except in exceptional circumstances, without compensation of any sort.
2. Each Party shall further provide that its judicial authorities have the authority to order that materials and implements, the predominant use of which has been in the manufacture or creation of such infringing goods, be, without undue delay and without compensation of any sort, destroyed or disposed of outside the channels of commerce in such a manner as to minimize the risks of further infringements.
3. A Party may provide for the remedies described in this Article to be carried out at the infringer’s expense.
Without prejudice to its law governing privilege, the protection of confidentiality of information sources, or the processing of personal data, each Party shall provide that, in civil judicial proceedings concerning the enforcement of intellectual property rights, its judicial authorities have the authority, upon a justified request of the right holder, to order the infringer or, in the alternative, the alleged infringer, to provide to the right holder or to the judicial authorities, at least for the purpose of collecting evidence, relevant information as provided for in its applicable laws and regulations that the infringer or alleged infringer possesses or controls. Such information may include information regarding any person involved in any aspect of the infringement or alleged infringement and regarding the means of production or the channels of distribution of the infringing or allegedly infringing goods or services, including the identification of third persons alleged to be involved in the production and distribution of such goods or services and of their channels of distribution.
1. Each Party shall provide that its judicial authorities have the authority to order prompt and effective provisional measures:
2. Each Party shall provide that its judicial authorities have the authority to adopt provisional measures inaudita altera parte where appropriate, in particular where any delay is likely to cause irreparable harm to the right holder, or where there is a demonstrable risk of evidence being destroyed. In proceedings conducted inaudita altera parte, each Party shall provide its judicial authorities with the authority to act expeditiously on requests for provisional measures and to make a decision without undue delay.
3. At least in cases of copyright or related rights infringement and trademark counterfeiting, each Party shall provide that, in civil judicial proceedings, its judicial authorities have the authority to order the seizure or other taking into custody of suspect goods, and of materials and implements relevant to the act of infringement, and, at least for trademark counterfeiting, documentary evidence, either originals or copies thereof, relevant to the infringement.
4. Each Party shall provide that its authorities have the authority to require the applicant, with respect to provisional measures, to provide any reasonably available evidence in order to satisfy themselves with a sufficient degree of certainty that the applicant’s right is being infringed or that such infringement is imminent, and to order the applicant to provide a security or equivalent assurance sufficient to protect the defendant and to prevent abuse. Such security or equivalent assurance shall not unreasonably deter recourse to procedures for such provisional measures.
5. Where the provisional measures are revoked or where they lapse due to any act or omission by the applicant, or where it is subsequently found that there has been no infringement of an intellectual property right, the judicial authorities shall have the authority to order the applicant, upon request of the defendant, to provide the defendant appropriate compensation for any injury caused by these measures.
In providing, as appropriate, and consistent with its domestic system of intellectual property rights protection and without prejudice to the requirements of the TRIPS Agreement, for effective border enforcement of intellectual property rights, a Party should do so in a manner that does not discriminate unjustifiably between intellectual property rights and that avoids the creation of barriers to legitimate trade.
1. Each Party shall include in the application of this Section goods of a commercial nature sent in small consignments.
2. A Party may exclude from the application of this Section small quantities of goods of a non-commercial nature contained in travellers' personal luggage.
Each Party shall permit its competent authorities to request a right holder to supply relevant information to assist the competent authorities in taking the border measures referred to in this Section. A Party may also allow a right holder to supply relevant information to its competent authorities.
1. Each Party shall adopt or maintain procedures with respect to import and export shipments under which:
2. A Party may adopt or maintain procedures with respect to suspect in-transit goods or in other situations where the goods are under customs control under which:
1. Each Party shall provide that its competent authorities require a right holder that requests the procedures described in subparagraphs 1(b) and 2(b) of Article 16 (Border Measures) to provide adequate evidence to satisfy the competent authorities that, under the law of the Party providing the procedures, there is prima facie an infringement of the right holder’s intellectual property right, and to supply sufficient information that may reasonably be expected to be within the right holder’s knowledge to make the suspect goods reasonably recognizable by the competent authorities. The requirement to provide sufficient information shall not unreasonably deter recourse to the procedures described in subparagraphs 1(b) and 2(b) of Article 16 (Border Measures).
2. Each Party shall provide for applications to suspend the release of, or to detain, any suspect goods[26] under customs control in its territory. A Party may provide for such applications to apply to multiple shipments. A Party may provide that, at the request of the right holder, the application to suspend the release of, or to detain, suspect goods may apply to selected points of entry and exit under customs control.
3. Each Party shall ensure that its competent authorities inform the applicant within a reasonable period whether they have accepted the application. Where its competent authorities have accepted the application, they shall also inform the applicant of the period of validity of the application.
4. A Party may provide that, where the applicant has abused the procedures described in subparagraphs 1(b) and 2(b) of Article 16 (Border Measures), or where there is due cause, its competent authorities have the authority to deny, suspend, or void an application.
Each Party shall provide that its competent authorities have the authority to require a right holder that requests the procedures described in subparagraphs 1(b) and 2(b) of Article 16 (Border Measures) to provide a reasonable security or equivalent assurance sufficient to protect the defendant and the competent authorities and to prevent abuse. Each Party shall provide that such security or equivalent assurance shall not unreasonably deter recourse to these procedures. A Party may provide that such security may be in the form of a bond conditioned to hold the defendant harmless from any loss or damage resulting from any suspension of the release of, or detention of, the goods in the event the competent authorities determine that the goods are not infringing. A Party may, only in exceptional circumstances or pursuant to a judicial order, permit the defendant to obtain possession of suspect goods by posting a bond or other security.
Each Party shall adopt or maintain procedures by which its competent authorities may determine, within a reasonable period after the initiation of the procedures described in Article 16 (Border Measures), whether the suspect goods infringe an intellectual property right.
1. Each Party shall provide that its competent authorities have the authority to order the destruction of goods following a determination referred to in Article 19 (Determination as to Infringement) that the goods are infringing. In cases where such goods are not destroyed, each Party shall ensure that, except in exceptional circumstances, such goods are disposed of outside the channels of commerce in such a manner as to avoid any harm to the right holder.
2. In regard to counterfeit trademark goods, the simple removal of the trademark unlawfully affixed shall not be sufficient, other than in exceptional cases, to permit release of the goods into the channels of commerce.
3. A Party may provide that its competent authorities have the authority to impose administrative penalties following a determination referred to in Article 19 (Determination as to Infringement) that the goods are infringing.
Each Party shall provide that any application fee, storage fee, or destruction fee to be assessed by its competent authorities in connection with the procedures described in this Section shall not be used to unreasonably deter recourse to these procedures.
Without prejudice to a Party’s laws pertaining to the privacy or confidentiality of information:
1. Each Party shall provide for criminal procedures and penalties to be applied at least in cases of wilful trademark counterfeiting or copyright or related rights piracy on a commercial scale.[28] For the purposes of this Section, acts carried out on a commercial scale include at least those carried out as commercial activities for direct or indirect economic or commercial advantage.
2. Each Party shall provide for criminal procedures and penalties to be applied in cases of wilful importation[29] and domestic use, in the course of trade and on a commercial scale, of labels or packaging:[30]
(a) to which a mark has been applied without authorization which is identical to, or cannot be distinguished from, a trademark registered in its territory; and
(b) which are intended to be used in the course of trade on goods or in relation to services which are identical to goods or services for which such trademark is registered.
3. A Party may provide criminal procedures and penalties in appropriate cases for the unauthorized copying of cinematographic works from a performance in a motion picture exhibition facility generally open to the public.
4. With respect to the offences specified in this Article for which a Party provides criminal procedures and penalties, that Party shall ensure that criminal liability for aiding and abetting is available under its law.
5. Each Party shall adopt such measures as may be necessary, consistent with its legal principles, to establish the liability, which may be criminal, of legal persons for the offences specified in this Article for which the Party provides criminal procedures and penalties. Such liability shall be without prejudice to the criminal liability of the natural persons who have committed the criminal offences.
For offences specified in paragraphs 1, 2, and 4 of Article 23 (Criminal Offences), each Party shall provide penalties that include imprisonment as well as monetary fines[31] sufficiently high to provide a deterrent to future acts of infringement, consistently with the level of penalties applied for crimes of a corresponding gravity.
1. With respect to the offences specified in paragraphs 1, 2, 3, and 4 of Article 23 (Criminal Offences) for which a Party provides criminal procedures and penalties, that Party shall provide that its competent authorities have the authority to order the seizure of suspected counterfeit trademark goods or pirated copyright goods, any related materials and implements used in the commission of the alleged offence, documentary evidence relevant to the alleged offence, and the assets derived from, or obtained directly or indirectly through, the alleged infringing activity.
2. Where a Party requires the identification of items subject to seizure as a prerequisite for issuing an order referred to in paragraph 1, that Party shall not require the items to be described in greater detail than necessary to identify them for the purpose of seizure.
3. With respect to the offences specified in paragraphs 1, 2, 3, and 4 of Article 23 (Criminal Offences) for which a Party provides criminal procedures and penalties, that Party shall provide that its competent authorities have the authority to order the forfeiture or destruction of all counterfeit trademark goods or pirated copyright goods. In cases where counterfeit trademark goods and pirated copyright goods are not destroyed, the competent authorities shall ensure that, except in exceptional circumstances, such goods shall be disposed of outside the channels of commerce in such a manner as to avoid causing any harm to the right holder. Each Party shall ensure that the forfeiture or destruction of such goods shall occur without compensation of any sort to the infringer.
4. With respect to the offences specified in paragraphs 1, 2, 3, and 4 of Article 23 (Criminal Offences) for which a Party provides criminal procedures and penalties, that Party shall provide that its competent authorities have the authority to order the forfeiture or destruction of materials and implements predominantly used in the creation of counterfeit trademark goods or pirated copyright goods and, at least for serious offences, of the assets derived from, or obtained directly or indirectly through, the infringing activity. Each Party shall ensure that the forfeiture or destruction of such materials, implements, or assets shall occur without compensation of any sort to the infringer.
5. With respect to the offences specified in paragraphs 1, 2, 3, and 4 of Article 23 (Criminal Offences) for which a Party provides criminal procedures and penalties, that Party may provide that its judicial authorities have the authority to order:
Each Party shall provide that, in appropriate cases, its competent authorities may act upon their own initiative to initiate investigation or legal action with respect to the criminal offences specified in paragraphs 1, 2, 3, and 4 of Article 23 (Criminal Offences) for which that Party provides criminal procedures and penalties.
1. Each Party shall ensure that enforcement procedures, to the extent set forth in Sections 2 (Civil Enforcement) and 4 (Criminal Enforcement), are available under its law so as to permit effective action against an act of infringement of intellectual property rights which takes place in the digital environment, including expeditious remedies to prevent infringement and remedies which constitute a deterrent to further infringements.
2. Further to paragraph 1, each Party’s enforcement procedures shall apply to infringement of copyright or related rights over digital networks, which may include the unlawful use of means of widespread distribution for infringing purposes. These procedures shall be implemented in a manner that avoids the creation of barriers to legitimate activity, including electronic commerce, and, consistent with that Party’s law, preserves fundamental principles such as freedom of expression, fair process, and privacy.[32]
3. Each Party shall endeavour to promote cooperative efforts within the business community to effectively address trademark and copyright or related rights infringement while preserving legitimate competition and, consistent with that Party’s law, preserving fundamental principles such as freedom of expression, fair process, and privacy.
4. A Party may provide, in accordance with its laws and regulations, its competent authorities with the authority to order an online service provider to disclose expeditiously to a right holder information sufficient to identify a subscriber whose account was allegedly used for infringement, where that right holder has filed a legally sufficient claim of trademark or copyright or related rights infringement, and where such information is being sought for the purpose of protecting or enforcing those rights. These procedures shall be implemented in a manner that avoids the creation of barriers to legitimate activity, including electronic commerce, and, consistent with that Party’s law, preserves fundamental principles such as freedom of expression, fair process, and privacy.
5. Each Party shall provide adequate legal protection and effective legal remedies against the circumvention of effective technological measures[33] that are used by authors, performers or producers of phonograms in connection with the exercise of their rights in, and that restrict acts in respect of, their works, performances, and phonograms, which are not authorized by the authors, the performers or the producers of phonograms concerned or permitted by law.
6. In order to provide the adequate legal protection and effective legal remedies referred to in paragraph 5, each Party shall provide protection at least against:
7. To protect electronic rights management information, [35] each Party shall provide adequate legal protection and effective legal remedies against any person knowingly performing without authority any of the following acts knowing, or with respect to civil remedies, having reasonable grounds to know, that it will induce, enable, facilitate, or conceal an infringement of any copyright or related rights:
8. In providing adequate legal protection and effective legal remedies pursuant to the provisions of paragraphs 5 and 7, a Party may adopt or maintain appropriate limitations or exceptions to measures implementing the provisions of paragraphs 5, 6, and 7. The obligations set forth in paragraphs 5, 6, and 7 are without prejudice to the rights, limitations, exceptions, or defences to copyright or related rights infringement under a Party’s law
1. Each Party shall encourage the development of specialized expertise within its competent authorities responsible for the enforcement of intellectual property rights.
2. Each Party shall promote the collection and analysis of statistical data and other relevant information concerning intellectual property rights infringements as well as the collection of information on best practices to prevent and combat infringements.
3. Each Party shall, as appropriate, promote internal coordination among, and facilitate joint actions by, its competent authorities responsible for the enforcement of intellectual property rights.
4. Each Party shall endeavour to promote, where appropriate, the establishment and maintenance of formal or informal mechanisms, such as advisory groups, whereby its competent authorities may receive the views of right holders and other relevant stakeholders.
1. In order to enhance the effectiveness of border enforcement of intellectual property rights, the competent authorities of a Party may:
2. Where a Party seizes imported goods infringing an intellectual property right, its competent authorities may provide the Party of export with information necessary for identification of the parties and goods involved in the exportation of the seized goods. The competent authorities of the Party of export may take action against those parties and future shipments in accordance with that Party’s law.
To promote transparency in the administration of its intellectual property rights enforcement system, each Party shall take appropriate measures, pursuant to its law and policies, to publish or otherwise make available to the public information on:
Each Party shall, as appropriate, promote the adoption of measures to enhance public awareness of the importance of respecting intellectual property rights and the detrimental effects of intellectual property rights infringement.
The destruction of goods infringing intellectual property rights shall be done consistently with the laws and regulations on environmental matters of the Party in which the destruction takes place.
1. Each Party recognizes that international cooperation is vital to realizing effective protection of intellectual property rights and that it should be encouraged regardless of the origin of the goods infringing intellectual property rights, or the location or nationality of the right holder.
2. In order to combat intellectual property rights infringement, in particular trademark counterfeiting and copyright or related rights piracy, the Parties shall promote cooperation, where appropriate, among their competent authorities responsible for the enforcement of intellectual property rights. Such cooperation may include law enforcement cooperation with respect to criminal enforcement and border measures covered by this Agreement.
3. Cooperation under this Chapter shall be conducted consistent with relevant international agreements, and subject to the laws, policies, resource allocation, and law enforcement priorities of each Party.
Without prejudice to the provisions of Article 29 (Management of Risk at Border), each Party shall endeavour to exchange with other Parties:
1. Each Party shall endeavour to provide, upon request and on mutually agreed terms and conditions, assistance in capacity building and technical assistance in improving the enforcement of intellectual property rights to other Parties to this Agreement and, where appropriate, to prospective Parties. The capacity building and technical assistance may cover such areas as:
2. Each Party shall endeavour to work closely with other Parties and, where appropriate, non-Parties to this Agreement for the purpose of implementing the provisions of paragraph 1.
3. A Party may undertake the activities described in this Article in conjunction with relevant private sector or international organizations. Each Party shall strive to avoid unnecessary duplication between the activities described in this Article and other international cooperation activities.
1. The Parties hereby establish the ACTA Committee. Each Party shall be represented on the Committee.
2. The Committee shall:
3. The Committee may decide to:
4. All decisions of the Committee shall be taken by consensus, except as the Committee may otherwise decide by consensus. The Committee shall be deemed to have acted by consensus on a matter submitted for its consideration, if no Party present at the meeting when the decision is taken formally objects to the proposed decision. English shall be the working language of the Committee and the documents supporting its work shall be in the English language.
5. The Committee shall adopt its rules and procedures within a reasonable period after the entry into force of this Agreement, and shall invite those Signatories not Parties to this Agreement to participate in the Committee’s deliberations on those rules and procedures. The rules and procedures:
6. The Committee may amend the rules and procedures.
7. Notwithstanding the provisions of paragraph 4, during the first five years following the entry into force of this Agreement, the Committee’s decisions to adopt or amend the rules and procedures shall be taken by consensus of the Parties and those Signatories not Parties to this Agreement.
8. After the period specified in paragraph 7, the Committee may adopt or amend the rules and procedures upon the consensus of the Parties to this Agreement.
9. Notwithstanding the provisions of paragraph 8, the Committee may decide that the adoption or amendment of a particular rule or procedure requires the consensus of the Parties and those Signatories not Parties to this Agreement.
10. The Committee shall convene at least once every year unless the Committee decides otherwise. The first meeting of the Committee shall be held within a reasonable period after the entry into force of this Agreement.
11. For greater certainty, the Committee shall not oversee or supervise domestic or international enforcement or criminal investigations of specific intellectual property cases.
12. The Committee shall strive to avoid unnecessary duplication between its activities and other international efforts regarding the enforcement of intellectual property rights.
1. Each Party shall designate a contact point to facilitate communications between the Parties on any matter covered by this Agreement.
2. On the request of another Party, a Party’s contact point shall identify an appropriate office or official to whom the requesting Party’s inquiry may be addressed, and assist, as necessary, in facilitating communications between the office or official concerned and the requesting Party.
1. A Party may request in writing consultations with another Party with respect to any matter affecting the implementation of this Agreement. The requested Party shall accord sympathetic consideration to such a request, provide a response, and afford adequate opportunity to consult.
2. The consultations, including particular positions taken by consulting Parties, shall be kept confidential and be without prejudice to the rights or positions of either Party in any other proceeding, including a proceeding under the auspices of the Understanding on Rules and Procedures Governing the Settlement of Disputes contained in Annex 2 to the WTO Agreement.
3. The consulting Parties may, by mutual consent, notify the Committee of the result of their consultations under this Article.
This Agreement shall remain open for signature by participants in its negotiation[36] and by any other WTO Members the participants may agree to by consensus, from 1 May 2011 until 1 May 2013.
1. This Agreement shall enter into force thirty days after the date of deposit of the sixth instrument of ratification, acceptance, or approval as between those Signatories that have deposited their respective instruments of ratification, acceptance, or approval.
2. This Agreement shall enter into force for each Signatory that deposits its instrument of ratification, acceptance, or approval after the deposit of the sixth instrument of ratification, acceptance, or approval thirty days after the date of deposit by such Signatory of its instrument of ratification, acceptance, or approval.
A Party may withdraw from this Agreement by means of a written notification to the Depositary. The withdrawal shall take effect 180 days after the Depositary receives the notification.
1. A Party may propose amendments to this Agreement to the Committee. The Committee shall decide whether to present a proposed amendment to the Parties for ratification, acceptance, or approval.
2. Any amendment shall enter into force ninety days after the date that all the Parties have deposited their respective instruments of ratification, acceptance, or approval with the Depositary.
1. After the expiration of the period provided in Article 39 (Signature), any Member of the WTO may apply to accede to this Agreement.
2. The Committee shall decide upon the terms of accession for each applicant.
3. This Agreement shall enter into force for the applicant thirty days after the date of deposit of its instrument of accession based upon the terms of accession referred to in paragraph 2.
Texts of the Agreement
This Agreement shall be signed in a single original in the English, French, and Spanish languages, each version being equally authentic.
Depositary
The Government of Japan shall be the Depositary of this Agreement.
Uzasadnienie wniosku o udzielenie zgody na podpisanie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki
1. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej Umową
Negocjacje w sprawie Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Anti-Counterfeiting Trade Agreement, powoływana dalej jako „ACTA" lub „Umowa”) zostały zainicjowane w 2007 r. przez Stany Zjednoczone Ameryki i Japonię. Celem Umowy jest zacieśnienie międzynarodowej współpracy zmierzającej do skuteczniejszego egzekwowania praw własności intelektualnej na poziomie międzynarodowym, a także uzupełnienie dotychczasowych regulacji międzynarodowych w tym zakresie, przede wszystkim Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej - TRIPS, będącego załącznikiem do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), sporządzonego w Marakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r.
W dniu 7 kwietnia 2008 r. Rada Unii Europejskiej podjęła decyzję o upoważnieniu Komisji Europejskiej do negocjowania Umowy. Kompetencje UE w obszarze handlowych aspektów praw własności intelektualnej wynikają z art. 207 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wcześniej art. 133 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską). Natomiast w zakresie przepisów karnych, pozostających w kompetencjach państw członkowskich, w negocjacjach brała udział rotacyjna prezydencja Rady. Szczegółowe stanowisko Unii Europejskiej i jej państw członkowskich na potrzeby negocjacji było uzgadniane na posiedzeniach Komitetu do spraw Polityki Handlowej (wcześniej Komitetu Art. 133) oraz właściwych grup roboczych Rady UE. W obszarze przepisów karnych stanowisko państw członkowskich było dodatkowo zatwierdzane przez Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER).
Negocjacje zostały zakończone w listopadzie 2010 r., a rezultat końcowy spotkał się z pozytywną oceną zarówno europejskich właścicieli praw własności intelektualnej[37] jak i Parlamentu Europejskiego. W rezolucji z dnia 24 listopada 2010 r. Parlament wyraził pogląd, zgodnie z którym, wobec globalnego charakteru naruszeń praw, wielostronna umowa wydaje się być najlepszym sposobem rozwiązania konkretnych problemów na szczeblu międzynarodowym[38].
Zgodnie z art. 39 ACTA, Umowa została otwarta do podpisu z dniem 1 maja 2011 r. Do dnia 1 listopada 2011 r. została podpisana przez osiem państw: Australię, Japonię, Kanadę, Republikę Korei, Królestwo Marokańskie, Nową Zelandię, Republikę Singapuru oraz Stany Zjednoczone Ameryki. W dniu 24 czerwca 2011 r., przyjmując za podstawę prawną art. 207 ust. 4 w zw. z art. 218 ust. 5 i ust. 6 lit. a) pkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Komisja przyjęła projekty decyzji Rady w sprawie podpisania[39] i zawarcia[40] Umowy ACTA. Stanowiska Rządu Rzeczypospolitej Polskiej odnośnie tych dokumentów, popierające związanie się Umową przez Unię Europejską, zostały przyjęte przez Komitet do Spraw Europejskich w trybie obiegowym w dniu 10 sierpnia 2011 r.
Dostrzegając konieczność ujednolicenia i poprawy międzynarodowych standardów w zakresie egzekwowania praw własności intelektualnej, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej od początku prac nad ACTA wyrażał poparcie dla prowadzenia negocjacji, zwracając jednak uwagę na konieczność zachowania zgodności umowy z europejskim acquis tym w obszarze. W opinii Rządu, należy utrzymać wypracowaną w prawie europejskim równowagę pomiędzy uprawnieniami właścicieli praw a ochroną prywatności, danych osobowych i zapewnieniem możliwości świadczenia innowacyjnych oraz konkurencyjnych usług, także w środowisku cyfrowym. Cel ten został w negocjacjach osiągnięty - tekst ACTA stanowi kompromis uwzględniający różnice w tradycjach i systemach prawnych negocjujących stron i pomimo pewnych rozbieżności w sformułowaniach niektórych przepisów nie wymaga dokonywania zmian w prawie europejskim. Komisja Europejska wielokrotnie składała taką deklarację, a wreszcie znalazła ona potwierdzenie w uzasadnieniu do wspomnianych wyżej projektów decyzji Rady. Także dla Parlamentu Europejskiego utrzymanie dorobku europejskiego acquis w tym zakresie ma znaczenie priorytetowe[41].
Deklaracja Komisji obejmuje także przepisy karne ACTA, do tej pory niebędące przedmiotem harmonizacji w prawie europejskim. Ponieważ ich ujednolicenie nigdy nie było celem udziału UE w negocjacjach w sprawie ACTA, Komisja zdecydowała, że nie będzie wnioskować o wykonanie przez Unię jej ewentualnych kompetencji w obszarze dochodzenia i egzekwowania praw w postępowaniu karnym na podstawie art. 83 ust. 2 TFUE. Tym samym, ACTA pozostanie umową obejmującą kompetencje mieszane, co oznacza, że przewidziane jest jej podpisanie i ratyfikacja zarówno przez Unię jak i poszczególne państwa członkowskie. Natomiast przepisy karne ACTA, w państwach członkowskich, w których okaże się to konieczne, będą wdrażane na szczeblu prawa krajowego. W prawie polskim takie zmiany nie będą potrzebne.
Związanie się Umową ACTA leży w interesie Rzeczypospolitej Polskiej, jako państwa aspirującego do grona państw wysoko rozwiniętych, budujących gospodarkę opartą na wiedzy, w których ważną rolę odgrywa kapitał intelektualny, i w których jest on skutecznie chroniony. Dotychczasowe działania Rzeczypospolitej Polskiej w tym obszarze spotykały się z pozytywną reakcją partnerów międzynarodowych. Szczególnym tego przejawem było skreślenie naszego kraju w 2010 r. z listy państw o wysokim poziomie naruszeń praw własności intelektualnej (tzw. „Watch List"), publikowanej w corocznym raporcie Biura Przedstawiciela Handlowego USA (tzw. „Special 301 Report”)[42]. Dlatego związanie się Umową ACTA jest istotne także z punktu widzenia utrzymania dobrych relacji z jej inicjatorami, czyli Stanami Zjednoczonymi Ameryki i Japonią. W tym kontekście, sprawując przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej. Rzeczpospolita Polska dąży do jak najsprawniejszego przyjęcia decyzji o podpisaniu ACTA przez Unię Europejską, czemu powinno towarzyszyć podpisanie Umowy przez państwa członkowskie (w tym Rzeczpospolitą Polską). Otworzy to drogę do rozpoczęcia procesu ratyfikacji Umowy, zarówno na szczeblu unijnym jak i krajowym.
2. Treść Umowy
Na treść Umowy ACTA składa się preambuła i przepisy podzielone na sześć rozdziałów.
W preambule, poza określeniem celu Umowy, jakim jest wprowadzenie środków uzupełniających w stosunku do porozumienia TRIPS, służących egzekwowaniu praw własności intelektualnej, w tym w środowisku cyfrowym, oraz wspieranie współpracy międzynarodowej w tym zakresie, zawarte zostały istotne wytyczne do jej stosowania. Po pierwsze, środki i procedury służące egzekwowaniu praw nie powinny stanowić przeszkody w handlu prowadzonym zgodnie z prawem. Po drugie, potwierdzono znaczenie zasad ustanowionych w Deklaracji z Doha w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej w dniu 14 listopada 2001 r. podczas Czwartej Konferencji Ministerialnej WTO.
Rozdział pierwszy zawiera przepisy o charakterze ogólnym, określające: stosunek ACTA do innych umów (art. 1 zapewniający zgodność z przepisami porozumienia TRIPS), charakter i zakres zobowiązań wynikających z ACTA (art. 2 umożliwiający wprowadzenie środków dalej idących oraz odsyłający do celów i zasad ogólnych określonych w porozumieniu TRIPS), gwarancje w zakresie ochrony prywatności i informacji poufnych (art. 4) oraz katalog definicji (art. 5). W tej części potwierdzono także, że ACTA nie ma wpływu na określenie materialnego zakresu poszczególnych praw własności intelektualnej, pozostawiając to do decyzji w prawie krajowym (art. 3).
Rozdział drugi określa ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej. W części wstępnej, poza zobowiązaniem do wprowadzenia skutecznych środków przeciwko naruszeniom, wprowadzone zostały wytyczne do ich stosowania, takie jak konieczność unikania tworzenia barier w handlu oraz zabezpieczenia przed ich nadużywaniem (art. 6 ust. 1). Procedury w tym zakresie powinny zapewniać odpowiednią ochronę praw wszystkich podmiotów im podlegających (art. 6. ust. 2) oraz zachowywać proporcje pomiędzy wagą naruszenia, interesami stron trzecich i stosowanymi środkami (art. 6 ust. 3).
Przepisy dotyczące egzekwowania praw na drodze cywilnoprawnej określają katalog i reguły stosowania środków dostępnych w postępowaniu cywilnym. Obejmują one: środki mające na celu powstrzymanie lub zapobieganie działaniom naruszającym prawo (art. 8), odszkodowania za dokonane naruszenia (art. 9), sposoby postępowania z towarami naruszającymi prawo lub materiałami i narzędziami służącymi do ich wytworzenia (art. 10). roszczenia informacyjne (art. 11) oraz środki o charakterze tymczasowym (art. 12). Przepisy w zakresie środków stosowanych przy kontroli granicznej dotyczą uprawnień i procedur stosowanych przez właściciela prawa i organy celne w przypadku podejrzenia naruszenia praw własności intelektualnej (art. 13-22).
Przepisy karne wprowadzają katalog czynów niedozwolonych, które państwo-strona ACTA będzie zobowiązana penalizować (art. 23) oraz kar (art. 24) i środków karnych (art. 25), a także zasady dotyczące ścigania przestępstw z urzędu (art. 26).
Przepisy o egzekwowaniu praw w środowisku cyfrowym określają wytyczne, które powinny być stosowane przy zwalczaniu naruszeń dokonywanych w Internecie (art. 27). W szczególności warto zwrócić uwagę, iż procedury w tym zakresie nie powinny tworzyć barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, ani dla konkurencyjności, oraz powinny być stosowane z zachowaniem prawa do wolności słowa, sprawiedliwego procesu i prywatności (art. 27 ust. 2-4).
Umowa określa ponadto katalog praktyk w zakresie egzekwowania praw (art. 28-31). a także zasady współpracy pomiędzy organami państwowymi odpowiedzialnymi za zwalczanie naruszeń (art. 33-35) oraz współpracy pomiędzy państwami-stronami ACTA (art. 36-38), co jest o tyle istotne, iż prace nad umową nie toczyły się w ramach żadnej organizacji międzynarodowej.
3. Skutki zawarcia Umowy
3.1. Skutki prawne
Zgodnie z deklaracjami składanymi przez Komisję Europejską, ACTA nie spowoduje konieczności wprowadzania zmian w prawie europejskim. Nie będzie też konieczne dokonywanie zmian w prawie polskim.
Przepisy ACTA dotyczące postępowania cywilnego są zgodne z dyrektywą 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej, powoływaną dalej jako „dyrektywa”. Dyrektywa ta została w pełni wdrożona do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 9 maja 2007 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 662). Ustawa ta weszła w życie w dniu 20 czerwca 2007 r. i wprowadziła zmiany w następujących aktach prawnych:
| 1) | ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631. z późn. zm. ), powoływanej dalej jako „ustawa o prawie autorskim”; | |
| 2) | ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43. poz. 296, z późn. zm. ), powoływanej dalej jako „Kodeks postępowania cywilnego”; | |
| 3) | ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119. poz. 1117, z późn. zm. ), powoływanej dalej jako „Prawo własności przemysłowej”; | |
| 4) | ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. Nr 128. poz. 1402, z późn. zm.), powoływanej dalej jako „ustawa o ochronie baz danych”: |
| 5) | ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300, z późn. zm.), powoływanej dalej jako „ustawa o ochronie odmian roślin”. |
Przewidziany w art. 8 ACTA nakaz powstrzymania się od naruszenia odpowiada art. 11 dyrektywy. Analogiczne roszczenie wprowadzono w art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim, art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 36a ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie odmian roślin.
Art. 9 ACTA, dotyczący odszkodowań i kosztów sądowych jest zgodny z art. 13 i 14 dyrektywy oraz przepisami polskimi w tym zakresie (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego, art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy o prawie autorskim, art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie baz danych, art. 36a ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odmian roślin oraz art. 98 Kodeksu postępowania cywilnego). Unijne i polskie przepisy w tym zakresie są wręcz dalej idące, gdyż dotyczą wszystkich praw własności intelektualnej. Według ACTA wymogi dotyczące wydania uzyskanych korzyści (art. 9 ust. 2), odszkodowania ryczałtowego (art. 9 ust. 3) oraz zwrotu kosztów sądowych (art. 9 ust. 5) powinny być stosowane obowiązkowo tylko w przypadkach naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych oraz podrabiania znaków towarowych, choć oczywiście państwa-strony są uprawnione do rozszerzenia zakresu stosowania tych regulacji (art. 2 ust. 1).
Inne środki zaradcze przewidziane w ACTA, takie jak zniszczenie towarów naruszających prawo oraz zniszczenie lub usunięcie z obrotu materiałów i narzędzi służących do ich wytworzenia (art. 10), są dostępne na podstawie art. 10 dyrektywy oraz wdrażających go przepisów prawa polskiego: art. 79 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o prawie autorskim, art. 286 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 36a ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o ochronie odmian roślin. Tu także zakres stosowania w prawie unijnym i polskim jest szerszy niż w ACTA, gdzie obligatoryjne stosowanie tych środków jest ograniczone do przypadków naruszeń prawa autorskiego oraz podrabiania znaków towarowych.
Również określone w art. 11 ACTA roszczenie informacyjne funkcjonuje zarówno na gruncie prawa europejskiego (art. 8 dyrektywy) jak i polskiego (art. 80 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o prawie autorskim, art. 286 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 Prawa własności przemysłowej, art. 11a ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 36b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o ochronie odmian roślin).
Natomiast wymogi ACTA dotyczące środków tymczasowych (art. 12) są odzwierciedlone w przepisach dyrektywy dotyczących środków tymczasowych i zabezpieczających (art. 9) oraz w polskich przepisach dotyczących zabezpieczenia roszczeń (art. 730 i nast. Kodeksu postępowania cywilnego).
Przepisy ACTA dotyczące środków stosowanych przy kontroli granicznej są zgodne z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczącym działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów. co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa. Zapewniają także niezbędną elastyczność, istotną z punktu widzenia trwających obecnie prac nad rewizją tego rozporządzenia[43]. Zgodnie z art. 13 ACTA, zakres stosowania tego rozdziału powinien być wyznaczany zgodnie z krajowymi systemami ochrony praw własności intelektualnej oraz wymogami ustanowionymi w porozumieniu TRIPS. Obejmuje to także Deklarację z Doha w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, dzięki czemu ACTA nie spowoduje utrudnień w zakresie dostępu do leków w państwach rozwijających się oraz legalnego obrotu lekami generycznymi.
Jak już wspomniano wyżej, egzekwowanie praw w postępowaniu karnym w obszarze własności intelektualnej nie było do tej pory przedmiotem harmonizacji europejskiej. Jednak regulacje ACTA są zgodne z przepisami prawa polskiego w tym zakresie.
Katalog praw własności intelektualnej, za których naruszenie mogą być nakładane sankcje karne, jest w prawie polskim szerszy niż w ACTA, gdzie obejmuje wyłącznie umyślne podrabianie znaków towarowych lub piractwo praw autorskich i praw pokrewnych dokonywane na skalę handlową (art. 23 ust. 1). W tym kontekście, zobowiązanie - w zależności od ciężaru danego przestępstwa - do wprowadzenia kar obejmujących pozbawienie wolności albo kary pieniężne (art. 24) jest już obecnie realizowane przez przepisy karne zawarte w polskich ustawach z zakresu własności intelektualnej (art. 115-119 ustawy o prawie autorskim, art. 303-308 Prawa własności przemysłowej, art. 12 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 37 i 37a ustawy o ochronie odmian roślin). Natomiast regulacja ACTA dotycząca penalizacji nieuprawnionego kopiowania utworów kinematograficznych podczas seansu filmowego w obiekcie wyświetlającym filmy ogólnie otwartym dla publiczności (art. 23 ust. 3 – tzw. camcording) ma charakter fakultatywny i w chwili obecnej nie ma planów jej wprowadzania na gruncie prawa polskiego.
Odnosząc się z kolei do przepisu ACTA dotyczącego przepadku i zniszczenia towarów naruszających prawo (art. 25 ust. 3-5), to zawarte w nim wymogi są realizowane przez odpowiednie przepisy Kodeksu karnego (art. 44 i 45 dotyczące przepadku przedmiotów pochodzących z przestępstwa i korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego przestępstwa), ustawy o prawie autorskim (art. 121 dotyczący przepadku przedmiotów pochodzących z przestępstwa oraz służących do jego popełnienia, a w niektórych sytuacjach określający wręcz obowiązek określenia takiego przepadku) oraz Prawa własności przemysłowej (art. 306 dotyczący przepadku materiałów, narzędzi i środków technicznych służących do popełnienia przestępstwa, który w określonych sytuacjach również jest orzekany obowiązkowo). Co prawda zarządzenie zniszczenia przedmiotów, których przepadek orzeczono, może nastąpić dopiero w postępowaniu wykonawczym i to tylko w odniesieniu do przedmiotów o nieznacznej wartości (art. 195 Kodeksu karnego wykonawczego), ale sformułowania w art. 25 ust. 3 i 4 ACTA wskazują na to, że to do państwa-strony umowy należy wybór pomiędzy przepadkiem i zniszczeniem. Natomiast konfiskata (zatrzymanie) podejrzanych towarów oraz związanych z nimi materiałów, narzędzi, dokumentacji i majątku w toku postępowania może być orzeczona na podstawie art. 217 Kodeksu postępowania karnego i dotyczy to zarówno rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie, jak i podlegających zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych i środków karnych o charakterze majątkowym.
Z kolei wymogi ACTA dotyczące ścigania przestępstw z urzędu (art. 26) zostały sformułowane na tyle elastycznie, że polskie przepisy, określające które przestępstwa są ścigane z urzędu (art. 9 § 1 Kodeksu postępowania karnego), a które na wniosek (art. 122 ustawy o prawie autorskim i art. 310 ust. 1 Prawa własności przemysłowej) zachowują z nimi zgodność.
Przepisy ACTA dotyczące egzekwowania praw własności intelektualnej w środowisku cyfrowym są zgodne z europejskim acquis w tym zakresie. Zawierają one przede wszystkim obowiązek objęcia procedurami cywilnymi i karnymi naruszeń praw własności intelektualnej dokonywanych w środowisku cyfrowym (art. 27 ust. 1) przy zastrzeżeniu, że nie mogą one tworzyć barier dla zgodnej z prawem działalności, w tym handlu elektronicznego, ani nie mogą naruszać prawa do wolności słowa, sprawiedliwego procesu i prywatności, a także konkurencyjności (art. 27 ust. 2 i 3). W prawie unijnym i polskim egzekwowanie praw w środowisku cyfrowym jest możliwe na takich samych zasadach jak w przypadku pozostałych naruszeń, przede wszystkim za sprawą postanowień dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym oraz wspominanej już wcześniej dyrektywy 2004/48/WE. Natomiast przepis ACTA dotyczący ujawniania właścicielowi praw informacji koniecznych do zidentyfikowania konkretnego użytkownika (art. 27 ust. 4), który może budzić zastrzeżenia pod kątem jego zgodności z prawem unijnym, jest ujęty jako fakultatywny. Unijne standardy w obszarze handlu elektronicznego oraz ochrony danych osobowych i prywatności nie będą więc zmieniane, natomiast ich szczegółowe relacje z przepisami dotyczącymi egzekwowania praw własności intelektualnej są, i najprawdopodobniej jeszcze przez pewien czas będą, określane głównie w oparciu o orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Dalsze przepisy ACTA w tym zakresie dotyczą ochrony technicznych zabezpieczeń utworów i przedmiotów praw pokrewnych oraz elektronicznych informacji o zarządzaniu prawami (art. 27 ust. 5-8). Ochrona ta została wprowadzona w art. 6 i 7 dyrektywy 2001/29/WE, które zostały wdrożone w art. 79 ust. 6 i 7 ustawy o prawie autorskim.
3.2. Skutki społeczne
Przez większość czasu negocjacje w sprawie ACTA miały charakter niejawny – ani teksty proponowanej Umowy ani stanowiska poszczególnych państw nie były ujawniane opinii publicznej. Stało się to główną przyczyną powstania kontrowersji w tym obszarze i szerzeniu się pogłosek na temat treści Umowy oraz w znacznym stopniu wpłynęło na negatywny odbiór społeczny prowadzonych prac. W wyniku starań podejmowanych przez państwa krytykujące brak przejrzystości negocjacji (w tym Rzeczpospolitą Polską; rezolucję w tej sprawie przyjął także Parlament Europejski[44]), w kwietniu 2010 r. podjęto decyzję o ujawnieniu tekstu negocjowanego porozumienia[45].
Nie wpłynęło to jednak na poprawę negatywnego postrzegania ACTA przez niektóre środowiska. Biorąc pod uwagę, iż w Unii Europejskiej, a w szczególności w Rzeczypospolitej Polskiej, ACTA nie spowoduje konieczności wprowadzania zmian legislacyjnych, można domniemywać, że wyrażane sprzeciwy są raczej przejawem ogólnego braku akceptacji dla silnej ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej. Dotyczy to w szczególności Internetu, uznawanego przez niektóre środowiska za sferę, w której możliwość swobodnych działań użytkowników i wymiany przez nich informacji powinna stanowić wartość nadrzędną wobec takich praw jak prawo do ochrony własności prywatnej (w tym intelektualnej). Dochodzą do tego obawy, iż ACTA może spowodować dążenie do wprowadzenia zaostrzonych środków ochrony praw własności intelektualnej w przyszłości, w tym większego zaangażowania przedsiębiorców internetowych w identyfikowanie i zwalczanie naruszeń. Należy jednak zauważyć, że dyskusja w tym zakresie toczy się niezależnie od prac nad ACTA, chociażby w kontekście rewizji dyrektywy 2004/48/WE[46], oceny funkcjonowania przepisów o handlu elektronicznym[47] czy postępowań prejudycjalnych przed Trybunałem Sprawiedliwości UE[48].
Równocześnie, europejscy właściciele praw własności intelektualnej z zadowoleniem przyjmują rezultat negocjacji w sprawie ACTA i domagają się jej pilnego podpisania i ratyfikacji[49].
3.3. Skutki gospodarcze
Związanie się przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie Umową ACTA, a tym samym poprawa standardów ochrony europejskich właścicieli praw własności intelektualnej w państwach trzecich, przyczyni się do zmniejszenia strat spowodowanych zjawiskami piractwa i podrabiania towarów, a tym samym spowoduje pozytywne skutki dla gospodarki.
Jak stwierdziła Komisja Europejska w Komunikacie z dnia 24 maja 2011 r. „Jednolity rynek w obszarze praw własności intelektualnej – Wspieranie kreatywności i innowacji celem zapewnienia wzrostu gospodarczego, atrakcyjnych miejsc pracy oraz wysokiej jakości produktów i usług w Europie” (COM(2011) 287 final), prawa własności intelektualnej stanowią kluczowe aktywa unijnej gospodarki. W sektorach kreatywnych działa 1,4 mln europejskich małych i średnich przedsiębiorstw. Branże, których działalność opiera się na własności intelektualnej, dysponują ponadprzeciętnym potencjałem w zakresie wzrostu i tworzenia nowych miejsc pracy. Komisja przywołała tu „Sprawozdanie na temat europejskiej konkurencyjności w 2010 roku”, według którego w sektorach kreatywnych pracuje 3% ogółu zatrudnionych (dane za 2008 r.) i należą one do najbardziej dynamicznych sektorów w UE. W 2008 r. liczba osób zatrudnionych w tej branży w krajach UE wynosiła 6,7 mln.[50]
W okresie 2000-2007 łączne zatrudnienie w sektorach kreatywnych rosło średnio o 3,5% rocznie, w porównaniu ze wzrostem 1% rocznie odnotowanym dla unijnej gospodarki ogółem. Większość nowych miejsc pracy w UE na przestrzeni ostatniej dekady powstała w branżach opartych na wiedzy, w których zatrudnienie wzrosło o 24%. Dla porównania, zatrudnienie w pozostałych sektorach gospodarki UE wzrosło w tym czasie o niecałe 6%.[51]
Szacunkowe badanie przeprowadzone w 2002 r. wśród przedsiębiorstw z listy „Fortune 500” wykazało, że źródłem majątku poszczególnych spółek są w 45% - 75% prawa własności intelektualnej. Prawa te wspierają i chronią inwestycje w prace badawczo-rozwojowe o charakterze technicznym (1,9% unijnego PKB w 2008 r.). Oparte na prawach autorskich sektory kreatywne (obejmujące produkcję oprogramowania i baz danych, wydawnictwa książek i prasy, muzykę i film) reprezentują 3,3% unijnego PKB (dane za 2006 r.).[52]
Równocześnie Komisja zwróciła uwagę, że tworzenie produktów i usług opartych na prawach własności intelektualnej może być trudne i kosztowne, natomiast ich powielanie i reprodukowanie jest niezwykle tanie. Zorganizowane naruszenia praw własności intelektualnej na dużą skalę stały się powszechnym zjawiskiem i budzą zaniepokojenie na całym świecie. Według szacunków OECD z 2009 r. wartość międzynarodowego handlu towarami podrobionymi i pirackimi wzrosła z niewiele ponad 100 mld USD w roku 2000 do 250 mld USD w roku 2007. Według OECD wolumen ten przewyższa krajowy PKB około 150 gospodarek. Opublikowane przez Komisję Europejską dane dotyczące działalności organów celnych państw członkowskich wskazują, że liczba zarejestrowanych spraw dotyczących towarów, w przypadku których zachodziło podejrzenie naruszenia praw własności intelektualnej, wzrosła z 26 704 w roku 2005 do 43 572 w roku 2009, czyli o około 60% w przeciągu pięciu lat.[53]
Działalność podmiotów dopuszczających się tych naruszeń sprawia, że twórcy z UE zostają pozbawieni odpowiedniego wynagrodzenia, powstają bariery dla innowacji, zmniejszona zostaje konkurencyjność, likwidowane są miejsca pracy, maleją dochody budżetów publicznych, a nawet potencjalnie zagrożone jest zdrowie i bezpieczeństwo europejskich obywateli. W badaniu przeprowadzonym przez Centre for Economics and Business Research (CEBR) podkreślono, że spowodowane przez podrabianie i piractwo straty mogą prowadzić do obniżenia unijnego PKB o 8 mld EUR rocznie. Podrabianie przynosi również ogromne zyski grupom zajmującym się przestępczością zorganizowaną i zakłóca rynek wewnętrzny poprzez zachęcanie do nielegalnych praktyk w ramach działalności gospodarczej.[54]
3.4. Skutki polityczne
Związanie się przez Rzeczpospolitą Polską Umową ACTA będzie miało pozytywne skutki polityczne. Rzeczpospolita Polska będzie postrzegana jako państwo, które przyjmuje najwyższe standardy ochrony własności intelektualnej, zarówno w gronie państw członkowskich UE, jak też w środowisku międzynarodowym, przez państwa najwyżej rozwinięte (Stany Zjednoczone Ameryki, Japonia, Kanada, Konfederacja Szwajcarska, Australia, Nowa Zelandia).
3.5. Skutki finansowe
Związanie się przez Rzeczpospolitą Polską Umową ACTA nie spowoduje skutków finansowych dla budżetu państwa, ani dla budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
4. Wyjaśnienie wyboru trybu związania Rzeczypospolitej Polskiej Umową oraz wyjaśnienia końcowe
Umowa dotyczy spraw uregulowanych w polskim ustawodawstwie, tym samym związanie się Rzeczypospolitej Polskiej tą umową nastąpi poprzez ratyfikację za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 39 Umowa pozostaje otwarta do podpisu dla uczestników jej negocjacji oraz wszystkich innych członków WTO, na których uczestnicy wyrażą zgodę w drodze konsensusu, od dnia 1 maja 2011 r. do dnia 1 maja 2013 r. Planuje się, aby ze strony Unii Europejskiej nastąpiło jednoczesne podpisanie przez Unię oraz poszczególne państwa członkowskie.
Umowa dotyczy organów władzy państwowej odpowiedzialnych za tworzenie i egzekwowanie praw własności intelektualnej. Nie dotyczy bezpośrednio podmiotów prawa prywatnego - osób fizycznych i prawnych, tj. nie nakłada nowych obowiązków na te podmioty.
Umowa nie będzie wymagać przyjęcia środków prawnych w celu jej wykonania.
| Minister Spraw Zagranicznych DPUE-920-1427-11/md/1 |
Warszawa, września 2011 r. |
| dot.: DL.MK-023/2531/11 z 06.09.2011 r. | Pan Bogdan Zdrojewski Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego |
opinia o zgodności z prawem Unii Europejskiej projektu Umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, Kanadą, Japonią, Republiką Korei, Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, Królestwem Marokańskim, Nową Zelandią, Republiką Singapuru, Konfederacją Szwajcarską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki wyrażona na podstawie art. 13 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz. 437 z późn. zm.) oraz § 5 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2000 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o umowach międzynarodowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 79, poz. 891) przez ministra właściwego do spraw członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej
Szanowny Panie Ministrze,
w związku z przedłożonym projektem umowy pozwalam sobie wyrazić poniższą opinię.
Nie zgłaszam zastrzeżeń co do zgodności projektu umowy z prawem Unii Europejskiej
| Z poważaniem z up. Ministra Spraw Zagranicznych SEKRETARZ STANU Mikołaj Dowgielewicz |
Do wiadomości:
Pan Maciej Berek
Sekretarz Rady Ministrów
- ↑ Dla większej pewności Strony uznają, że wolny obszar celny oznacza część terytorium Strony, na której wszelkie wprowadzane towary są co do zasady traktowane jako znajdujące się poza terytorium celnym w odniesieniu do należności celnych przywozowych i podatków.
- ↑ Strona może wyłączyć z zakresu niniejszej sekcji patenty i ochronę informacji nieujawnionych.
- ↑ Domniemiania, o których mowa w ust. 3 lit. b), mogą obejmować domniemanie, że wysokość odszkodowania odpowiada: (i) ilości towarów stanowiących naruszenie przedmiotowych praw własności intelektualnej w rzeczywistości przypisanych osobom trzecim, pomnożonej przez kwotę zysku na jednostkę towarów, które byłyby sprzedane przez posiadacza praw gdyby nie doszło do naruszenia; lub (ii) stosownej opłacie licencyjnej; lub (iii) kwocie ryczałtowej ustalonej w oparciu o takie elementy jak co najmniej kwota opłat licencyjnych lub honorariów, które byłyby należne, gdyby sprawca naruszenia wystąpił o zezwolenie na korzystanie z przedmiotowego prawa własności intelektualnej.
- ↑ Jeżeli Strona zniosła praktycznie całą kontrolę przepływu towarów przez jej granicę z inną Stroną, z którą tworzy część unii celnej, nie ma ona obowiązku stosowania postanowień niniejszej sekcji na tej granicy.
- ↑ Uznaje się, że nie ma obowiązku stosowania procedur określonych w niniejszej sekcji do towarów wprowadzonych do obrotu w innym kraju przez posiadacza praw lub za jego zgodą.
- ↑ Strony uzgadniają, że patenty i ochrona informacji nieujawnionych nie są objęte zakresem stosowania niniejszej sekcji.
- ↑ Wymóg przewidzenia możliwości składania takich wniosków obowiązuje z zastrzeżeniem zobowiązań do określenia procedur, o których mowa w art. 16 (Środki stosowane przy kontroli granicznej) ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b).
- ↑ Na użytek niniejszego artykułu dni oznaczają dni robocze.
- ↑ Każda Strona traktuje umyślny przywóz lub wywóz towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych prawem autorskim na skalę handlową jako bezprawną działalność podlegającą sankcjom karnym na podstawie niniejszego artykułu. Strona może wywiązać się ze swojego zobowiązania w odniesieniu do przywozu lub wywozu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym lub pirackich towarów chronionych prawem autorskim przez uznanie dystrybucji, sprzedaży lub oferowania do sprzedaży takich towarów na skalę handlową za bezprawną działalność podlegającą sankcjom karnym.
- ↑ Strona może wywiązać się ze swojego zobowiązania w odniesieniu do przywozu etykiet i opakowań przez środki dotyczące dystrybucji.
- ↑ Strona może wywiązać się ze swoich zobowiązań na podstawie niniejszego ustępu, zapewniając stosowanie przepisów dotyczących postępowań karnych i sankcji w przypadkach usiłowania popełnienia przestępstwa związanego ze znakiem towarowym.
- ↑ Uznaje się. że Strona nie ma obowiązku przewidzenia równoczesnego nakładania kary pozbawienia wolności i kar pieniężnych.
- ↑ Na przykład, bez uszczerbku dla przepisów prawa Strony, przyjęcie lub utrzymanie systemu przewidującego ograniczenie odpowiedzialności dostawców usług internetowych lub środków zaradczych skierowanych przeciwko nim przy jednoczesnym zachowaniu uzasadnionych interesów posiadacza praw.
- ↑ Na użytek niniejszego artykułu środki techniczne oznaczają wszelkiego rodzaju technologie, urządzenia lub części składowe, które, przy normalnym funkcjonowaniu, są przeznaczone do powstrzymania lub ograniczenia działań odnoszących się do utworów, wykonań i fonogramów, na które autorzy, wykonawcy lub producenci fonogramów nie udzielili zezwolenia, zgodnie z prawem Strony. Bez uszczerbku dla zakresu praw autorskich lub praw pokrewnych określonego w prawie Strony, środki techniczne uznaje się za skuteczne, gdy używanie chronionych utworów, wykonań i fonogramów jest kontrolowane przez autorów, wykonawców lub producentów fonogramów dzięki stosowaniu odpowiedniego procesu kontroli dostępu lub ochrony dostępu, takiego jak szyfrowanie lub kodowanie, lub mechanizm kontroli kopiowania, który spełnia cel ochronny
- ↑ Przy wprowadzaniu w życie postanowień ust. 5 i 6, żadna ze Stron nie ma obowiązku wymagania, aby sposób zaprojektowania lub dobór części i elementów produktów elektroniki użytkowej, produktów telekomunikacyjnych lub komputerowych zapewniał odpowiedź na konkretny środek techniczny, o ile produkt ten nie narusza w inny sposób środków przyjętych przez Stronę w celu wprowadzenia w życie postanowień tych ustępów.
- ↑ Na użytek niniejszego artykułu informacje o zarządzaniu prawami oznaczają:
a) informacje, które identyfikują utwór, wykonanie lub fonogram; autora utworu, wykonawcę wykonania lub producenta fonogramu; lub właściciela jakichkolwiek praw do utworu, wykonania lub fonogramu;b) informacje o warunkach i sposobach korzystania z utworu, wykonania lub fonogramu;lub
c) wszelkie numery i kody, poprzez które informacje opisane powyżej w lit. a) i b) są wyrażone; jeśli którakolwiek z tych informacji dołączona jest do egzemplarza utworu, wykonania lub fonogramu lub występuje w związku z publicznym komunikowaniem lub udostępnianiem utworu, wykonania lub fonogramu. - ↑ Australia, Republika Austrii, Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Cypryjska, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Estońska, Unia Europejska, Republika Finlandii, Republika Francuska, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Irlandia, Japonia, Kanada, Republika Korei, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Łotewska, Republika Malty, Królestwo Marokańskie, Meksykańskie Stany Zjednoczone, Królestwo Niderlandów, Republika Federalna Niemiec, Nowa Zelandia, Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Singapuru, Republika Słowacka, Republika Słowenii, Stany Zjednoczone Ameryki, Konfederacja Szwajcarska, Królestwo Szwecji, Republika Węgierska, Republika Włoska oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
- ↑
Odcisk pieczęci: MINISTERSTWO KULTURY
i DZIEDZICTWA NARODOWEGO
Departament....
ul. Krakowskie Przedmieście 15/17
00-071 Warszawa - ↑ podpis i odcisk pieczątki nieczytelne
- ↑ For greater certainty, the Parties acknowledge that free zone means a part of the territory of a Party where any goods introduced are generally regarded, insofar as import duties and taxes are concerned, as being outside the customs territory.
- ↑ A Party may exclude patents and protection of undisclosed information from the scope of this Section.
- ↑ The presumptions referred to in subparagraph 3(b) may include a presumption that the amount of damages is: (i) the quantity of the goods infringing the right holder’s intellectual property right in question and actually assigned to third persons, multiplied by the amount of profit per unit of goods which would have been sold by the right holder if there had not been the act of infringement; or (ii) a reasonable royalty; or (iii) a lump sum on the basis of elements such as at least the amount of royalties or fees which would have been due if the infringer had requested authorization to use the intellectual property right in question.
- ↑ Where a Party has dismantled substantially all controls over movement of goods across its border with another Party with which it forms part of a customs union, it shall not be required to apply the provisions of this Section at that border.
- ↑ It is understood that there shall be no obligation to apply the procedures set forth in this Section to goods put on the market in another country by or with the consent of the right holder.
- ↑ The Parties agree that patents and protection of undisclosed information do not fall within the scope of this Section.
- ↑ The requirement to provide for such applications is subject to the obligations to provide procedures referred to in subparagraphs 1(b) and 2(b) of Article 16 (Border Measures).
- ↑ For the purposes of this Article, days means business days.
- ↑ Each Party shall treat wilful importation or exportation of counterfeit trademark goods or pirated copyright goods on a commercial scale as unlawful activities subject to criminal penalties under this Article. A Party may comply with its obligation relating to importation and exportation of counterfeit trademark goods or pirated copyright goods by providing for distribution, sale or offer for sale of such goods on a commercial scale as unlawful activities subject to criminal penalties
- ↑ A Party may comply with its obligation relating to importation of labels or packaging through its measures concerning distribution.
- ↑ A Party may comply with its obligations under this paragraph by providing for criminal procedures and penalties to be applied to attempts to commit a trademark offence.
- ↑ It is understood that there is no obligation for a Party to provide for the possibility of imprisonment and monetary fines to be imposed in parallel.
- ↑ For instance, without prejudice to a Party’s law, adopting or maintaining a regime providing for limitations on the liability of, or on the remedies available against, online service providers while preserving the legitimate interests of right holder.
- ↑ For the purposes of this Article, technological measures means any technology, device, or component that, in the normal course of its operation, is designed to prevent or restrict acts, in respect of works, performances, or phonograms, which are not authorized by authors, performers or producers of phonograms, as provided for by a Party’s law. Without prejudice to the scope of copyright or related rights contained in a Party’s law, technological measures shall be deemed effective where the use of protected works, performances, or phonograms is controlled by authors, performers or producers of phonograms through the application of a relevant access control or protection process, such as encryption or scrambling, or a copy control mechanism, which achieves the objective of protection.
- ↑ In implementing paragraphs 5 and 6, no Party shall be obligated to require that the design of, or the design and selection of parts and components for, a consumer electronics, telecommunications, or computing product provide for a response to any particular technological measure, so long as the product does not otherwise contravene its measures implementing these paragraphs.
- ↑ For the purposes of this Article, rights management information means: (a) information that identifies the work, the performance, or the phonogram; the author of the work, the performer of the performance, or the producer of the phonogram; or the owner of any right in the work, performance, or phonogram;
(b) information about the terms and conditions of use of the work, performance, or phonogram; or
(c) any numbers or codes that represent the information described in (a) and (b) above; when any of these items of information is attached to a copy of a work, performance, or phonogram, or appears in connection with the communication or making available of a work, performance, or phonogram to the public. - ↑ Australia, the Republic of Austria, the Kingdom of Belgium, the Republic of Bulgaria, Canada, the Republic of Cyprus, the Czech Republic, the Kingdom of Denmark, the Republic of Estonia, the European Union, the Republic of Finland, the French Republic, the Federal Republic of Germany, the Hellenic Republic, the Republic of Hungary, Ireland, the Italian Republic, Japan, the Republic of Korea, the Republic of Latvia, the Republic of Lithuania, the Grand Duchy of Luxembourg, the Republic of Malta, the United Mexican States, the Kingdom of Morocco, the Kingdom of the Netherlands, New Zealand, the Republic of Poland, the Portuguese Republic, Romania, the Republic of Singapore, the Slovak Republic, the Republic of Slovenia, the Kingdom of Spain, the Kingdom of Sweden, the Swiss Confederation, the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, and the United States of America.
- ↑ http://www.inta.org/Press/Pages/ECAdoptsACTA.aspx
- ↑ Rezolucja P7 TA(2010)0432, pkt C.
- ↑ COM(2011) 379 final.
- ↑ COM(2011) 380 final.
- ↑ Rezolucja P7_TA(2010)0432, pkt D, 4 i 6.
- ↑ http://www.ustr.gov/about-us/press-office/press-releases/2010/april/ustr-releases-2010-special-301-report-intellectual-p
- ↑ W dniu 24 maja 2011 r. Komisja przyjęła projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie egzekwowania przepisów celnych w zakresie praw własności intelektualnej (COM(2011) 285 final), które ma zastąpić rozporządzenie 1383/2003.
- ↑ Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie przejrzystości i aktualnego stanu negocjacji umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrabianymi (ACTA) (P7_TA(2010)0058).
- ↑ W kolejnej, wspominanej już wcześniej rezolucji w sprawie ACTA z dnia 24 listopada 2010 r., Parlament Europejski wyraził zadowolenie ze wzrostu poziomu przejrzystości negocjacji w ich dalszej fazie (pkt F).
- ↑ Proces rewizji dyrektywy został wszczęty przez publikację Komunikatu Komisji z dnia 22 grudnia 2010 r. zawierającego sprawozdanie z jej wdrożenia (COM(2010) 779 final). Więcej informacji o przebiegu konsultacji społecznych w tej sprawie na stronie http://ec.europa.eu/internal_market/iprenforcement/directives_en.htm
- ↑ W 2010 r. Komisja przeprowadziła konsultacje społeczne w sprawie przyszłości handlu elektronicznego na rynku wewnętrznym oraz implementacji dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym). http://ec.europa.eu/internal_market/consultations/2010/e-commerce_en.htm.
- ↑ Przykładem może być sprawa C-70/10 Scarlet Extended przeciwko SABAM, dotycząca możliwości nałożenia na dostawcę dostępu do Internetu przez sąd krajowy obowiązku filtrowania i blokowania in abstracto wszystkich połączeń elektronicznych w Internecie, m.in. za pomocą programów peer-to-peer.
- ↑ Patrz przypis 1.
- ↑ Komunikat „Jednolity rynek w obszarze praw własności intelektualnej...”, str. 6.
- ↑ Ibidem.
- ↑ Ibidem.
- ↑ Ibidem.
- ↑ Ibidem, str. 21.
