Wróbel (Bełza, 1912)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Władysław Bełza
Tytuł	Wróbel
Pochodzenie	Dla polskich dzieci,; cykl Dzieci i ptaszki
Wydawca	„Kultura i Sztuka“
Data wyd.	1912
Druk	Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

WRÓBEL

Zamilkły wdzięczne ptasząt hejnały,
Wicher o szyby łomoce;
Został się tylko wróbelek mały,
Co gdzieś na dachu świegoce.

I choć jesienne huczą poświsty,
Choć coraz mglistszy blask słońca,
On — syn poczciwy strzechy ojczystej,
Wiernym jej został do końca.

Choć mróz mu często da się we znaki,
Choć kwili nieraz o głodzie:
On nie poleci, jak inne ptaki,
Gdzieś się wygrzewać na wschodzie!

On woli zostać na swojskiej roli,
Gdzie ziarna w kłosach mu rosną,
Bo wie, że Bóg mu i tu pozwoli,
Cieszyć się słońcem i wiosną.

O! ja cię kocham ptaszku poczciwy,
W szarej, ubogiej odzieży!
Bo ty mnie uczysz, jak własne niwy,
Nad wszystko kochać należy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Bełza.