Wróble (1944)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wróble |
| Pochodzenie | I część. Krzyż człowieczy z rękopisu autora |
| Data wyd. | 1944 |
| Źródło | skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Posłuchaj nagrania
czyta Kamil Dominiak | |
Wróble.
Dzień wróbli i jasności!
W dzbanuszkach małych ptaszków
świat się ustał miłością,
niefrasobliwą łaską.
Na wyciągnięcie ręki
mam czystość ich, puszystość
jakbym dotykał ciebie
gałęzią ich — wielolistną.
Niebo się ziemi skłania
leżąc śniegiem na drzewach,
oczy mrużysz, zasłaniasz,
piórka w blasku nagrzewasz.
Nie zerwiesz się, nastroszysz
ciepło ptasiego futra,
odpowiesz wróblim głosem
w moją ciemność — malutka.
Bo na tym śniegu ludzie —
my z ciemnymi sercami.
Ziemio przez nas zabita
rzeszą twych ptaków czystych
módl się za nami!
