Wstęp do gieologji/Od tłumacza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wstęp do gieologji |
| Podtytuł | Wiadomości podstawowe i wskazówki do samodzielnych spostrzeżeń w naturze |
| Rozdział | Od tłumacza |
| Wydawca | Wydawnictwo M. Arcta |
| Data wyd. | 1908 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Johannes Walther, profesor gieologji i paleontologji obecnie w Halli, autor „Wstępu do gieologji” (w niemieckim oryginale „Vorschule der Geologie”), należy do tych uczonych, u których głęboka wiedza i niepodzielne oddanie się nauce idą w parze z żywym instynktem społecznym. Ukochanie przedmiotu własnych badań i przekonanie o wysokiej i wydatnej roli jego, jak wogóle nauk przyrodniczych, są przyczyną, że na zjazdach przyrodników niemieckich słyszy się nazwisko Walthera prawie w każdej debacie, poświęconej szkole i nauczaniu przedmiotów przyrodniczych wogóle, w szczególności gieologji.
A należy podnieść jeszcze jedną rzecz, niemałego znaczenia u autora książki tego rodzaju. Walther ma duży zmysł dydaktyczny. Wie, że w naukach przyrodniczych metoda wgadywania, niestety nieraz praktykowana jeszcze dzisiaj, musi ustąpić sposobom uczenia nowym, opartym na obserwacji w naturze i na doświadczeniu. To jest idea przewodnia w planie całej książki, której wykład wychodzi zawsze od faktów najbliższych, a znajduje znakomite uzupełnienie i pogłębienie istotne w szeregu starannie dobranych ćwiczeń i zadań. Pod tym względem dziełko Walthera nie ma równego sobie w literaturze europejskiej.
Ale właśnie ta okoliczność powoduje, że książka taka w szacie słowa polskiego i przeznaczona dla naszego czytelnika nie może być tylko prostym tłumaczeniem z oryginału niemieckiego. Przykłady, brane z stosunków niemieckich, trzeba było zastąpić naszemi, a w innych wypadkach należało nieraz coś wypuścić lub dodać, stosując się do czytelników polskich i ich potrzeb. Stąd pewne zmiany, które jednak wynikają wprost z ducha książki i są zresztą stosunkowo nieznaczne. Tak, jak zestawiony samodzielnie cały rozdział ostatni (wraz z oryginalną mapką), który zawiera wskazówki z literatury gieologicznej ziem polskich, ułatwią one niewątpliwie spełnienie tej roli, jaką pracy swej przeznaczył autor: Spopularyzowanie nie tylko wiadomości z gieologji, ale i metod gieologicznego badania.
Niech zatym to dziełko służy u nas wszystkim miłośnikom przyrody, a zwłaszcza niech dojdzie do rąk starszej młodzieży szkół średnich i tej, która w szkołach wyższych rozpoczyna studja ściśle przyrodnicze lub gieograficzne.
Lwów, r. 1907.
