Wszystko dla Harcerstwa
| Dane tekstu | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Wszystko dla harcerstwa | |
| Wydawca | Strażnica Harcerska | |
| Data wyd. | 1930 | |
| Druk | „SPOŁEM” Warszawa, Nowogrodzka 18a | |
| Miejsce wyd. | Warszawa | |
| Źródło | skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Harcerstwo jest bezcennym skarbem Narodu Polskiego.
Obowiązkiem naszym jest go dla Polski zachować i oddać przyszłym pokoleniom jeszcze piękniejszym i bardziej cennym niż obecnie.
Harcerstwo jest skarbem naszym. Większość z nas wzrosła w nim od dziecka. Od dziecka ukochaniem naszem stało się harcerskie Przyrzeczenie i Prawo, życie harcerskie, harcerskie drużyny. Głęboko wrosły nam w serca tradycje przekazane przez naszych wodzów i braci harcerzy, tych których już niema i tych, którzy żyją, kierują i pracują z nami.
W ostatnich miesiącach nad wyraz silnie zaznaczyły się w Harcerstwie odśrodkowe dążenia i prądy, które grożą rozbiciem jedności Związku.
Zewrzyjmy szeregi. Harcerstwo jest piękne, zdrowe i mocne. Będzie służyć, jak służyło Polsce karnie, wiernie i owocnie.
1) Pierwszem zadaniem naszem w chwili obecnej jest zachowanie w nienaruszonym stanie ideologji harcerskiej.
Harcerzem jest ten, kto sumiennie wypełnia Przyrzeczenie i Prawo. Ten, kto dąży do ich wypaczenia, łamie je świadomie, harcerzem nie jest.
2) Harcerstwo obejmuje całokształt wychowania człowieka. Troszczy się nie tylko o jego cel doczesny, lecz również o cel wieczny. Służbę Bogu, pełnioną przez Harcerstwo należy rozumieć jako służbę w obrębie odpowiedniego wyznania chrześcijańskiego. Harcerz tę służbę będzie pełnił wiernie i konsekwentnie. Stąd kwestia wyznania wchodzi w kompetencje Harcerstwa.
Drużyny harcerskie, składające się z katolików, są to drużyny katolickie. Stojąc na gruncie zupełnej tolerancji w stosunku do wszystkich harcerzy innych wyznań w obrębie drużyn harcerskich mieszanych i wyznaniowo obcych, Harcerstwo, ze względu na bezsprzecznie katolicki charakter olbrzymiej większości drużyn polskich od wielu lat współpracuje z Kościołem Katolickim nad wychowaniem harcerzy. Pracę tę nadal będzie prowadzić i rozwijać.
3) Harcerstwo służyło, służy i będzie służyć Państwu Polskiemu jako całości w myśl swych zasad i tradycji. Cele Harcerstwa rzadko są zbieżne z celami praktycznemi bieżącej polityki. Było ono, jest i będzie niezależne od wpływów i kierownictwa partyj i kierunków politycznych w Polsce. Harcerz dorosły może brać udział w życiu politycznem Polski. Przynależność do partji, głoszących zasady z prawem harcerskiem niezgodne jest niedopuszczalna.
Harcerstwo jest instytucją społeczną, zbudowaną i utrzymywaną bohaterskim nieraz wysiłkiem bezinteresownych pracowników.
Dążność do daleko idącej ingerencji w życie wewnętrzne Harcerstwa, czynników administracyjnych, jest niewskazane, ponieważ zmienia charakter Harcerstwa i osłabia poczucie odpowiedzialności u harcmistrzów.
Harcerstwo przygotowuje obywatela żołnierza. Współpracuje owocnie i czynnie z władzami wojskowemi, na podstawie istniejącego porozumienia.
4) Harcerstwo jest metodą wychowawczą dla młodzieży i ideologją w życiu ludzi dorosłych. Harcerz-chłopiec przygotowuje się do wypełnienia Prawa i Przyrzeczenia. Tylko harcerz dorosły może je w pełni zrealizować. Istnieją już zastępy dorosłych harcerzy, celem naszym jest je pomnożyć. Ideologja polskich starszych harcerzy została zawarta w książce „My nowe pokolenie” „O harcerskiej służbie Polsce—Gertycha.”
5) Harcerstwo jest organizacją młodzieży polskiej, chrześcijanin może zostać harcerzem. Organizacje obconarodowe w obrębie państwa polskiego znajdują się pod protektoratem Związku Harc. Polsk. o ile w zasadach i praktyce wychowują lojalnych obywateli państwa polskiego. Organizacje te winny utrzymywać kontakt z Biurem Międz. za pośred. Z. H. P. które je reprezentuje wobec tego biura. Warunkiem rejestracji tych org. w Polsce przez władze państwowe winna być opinja Z. H. P.
6) Struktura organizacyjna Z. H. P. winna być zmieniona. Musi ona umożliwić wprowadzenie w życie tych zamierzeń i ulepszeń, które są projektowane od wielu lat, zgodnie z opinją „Harcmistrza“ r. 1926 i w późniejszych artykułach i publikacjach. Zjazdy, wybory, wytwarzają ciągłą atmosferę walk i przesileń. Organizację tę trzeba dostosować do celów spokojnej, celowej pracy wychowawczej w drużynach i zrzeszeniach. W tym celu: wprowadzić zasadę odpowiedzialności jednostkowej. Kompetencje Zjazdów Walnych przekazać Radzie Naczelnej Harcerzy i Radzie Naczelnej Harcerek. Kompetencje Naczelnictwa przekazać w zakresie odpowiednich dziedzin Harcerzowi Naczelnemu i Naczelnej Harcerce, wybieranych na 4 lata przez Radę Naczelną. Kwestje wspólne całego Z. H. P. przekazać Naczelnictwu, jako organowi porozumiewawczemu i pośredniczącemu między harcerzami i harcerkami pod przewodnictwem prezesa. W skład Rady Naczelnej winni wchodzić: Harcerz(ka) Naczelny(a), Nacz. Główn. Kwatery i jej członkowie, wszyscy Komendanci Chorągwi, po jednym harcmistrzu z chorągwi, wybranym przez Radę honorową starszyzny i prezesi Zarządów Oddziałów. Sprawy Statutowe winien rozstrzygać Zjazd Harcmistrzów, zwoływany co trzy lata stale, albo doraźnie przez Naczelnego Harcerza. Odpowiednie zmiany należy przeprowadzić w Komendach Chorągwi i oddziałach.
Najmniej raz do roku Harcerz Naczelny winien zwoływać odprawę starszyzny Z. H. P., poświęconą usprawnieniu metod wychowawczych, sprawozdaniem środowisk z pracy, zaznajomienie się z jej nowemi zdobyczami.
Najmniej dwa razy do roku w poszczególnych chorągwiach odbywają się podobne odprawy. Ponadto Harc. Naczelny obowiązany jest zwoływać odprawy specjalne, poświęcone poszczególnym działom pracy.
W każdej chorągwi Komendant Chorągwi albo jeden z jego współpracowników powinien rozporządzać odpowiedniemi środkami do poświęcenia się całkowitego i ciągłego pracy harcerskiej, dla utrzymania jej ciągłości.
7) Jest jasnem, że zmieniony statut czy regulaminy nie pomogą, jeżeli wśród instruktorów nie będzie przywiązania do pracy, poczucia lojalności i harcerskiej dyscypliny. Harcmistrzów polskich obowiązują dwie podstawowe zasady:
Musisz postępować tak, jak wymagasz, aby postępowali twoi harcerze.
Musisz przestrzegać bezwzględnej, harcerskiej karności w stosunku do swoich władz.
W szczególności harcerz musi lojalnie wypełniać wskazania, ustalane w Z. H. P. jako obowiązujące. W przeciwnym razie rozbija pracę.
8) Fundamentem pracy harcerskiej jest zrzeszenie i drużyna.
W tej dziedzinie zrobiono już wiele. Stworzono wielką literaturę harcerską, dla młodzieży i starszych, opracowano reformę prób, wspaniale rozwinięto obozowanie, pomnożono w roku ostatnim ilość harcerzy o 6 tysięcy, zespolono drużyny na wspaniałym Zlocie Narodowym w Poznaniu.
Dla dalszego rozwinięcia tej pracy należy:
Ustalić zasadę, że obowiązkiem harcmistrza jest prowadzić drużynę.
Zapobiedz „magazynowaniu“ harcmistrzów w sztabach przez określenie maksymalnej ilości członków komend, zwolnionych od prowadzenia drużyny. Podnieść poziom wyrobienia praktycznego harcmistrzów przez: zorganizowanie centralnego kursu harcerzy. Przez zmianę regulaminów prób starszyzny w kierunku praktycznej umiejętności prowadzenia drużyny i dopilnowania, aby przy próbach ten punkt miał znaczenie zasadnicze.
Niezwłocznie wprowadzić w życie zmienione regulaminy prób młodzieży, odpowiadające obecnym warunkom pracy. Wydać podręcznik dla młodzieży harcerskiej, dostosowany do obecnych warunków pracy drużyny.
W wydawnictwach oficjalnych Związku wprowadzić stały dział programowy dla drużyn i zastępów, do współpracy zaś wezwać wszystkich Komendantów Chorągwi. Ustalić minimalną ilość objazdów i wizytacyj, które powinny dokonać przełożone komendy w odpowiednich jednostkach. Ustalić minimalne wymogi dla poszczególnych komend, chorągwi i hufców, do których komendy muszą się dociągnąć.
9) W Harcerstwie winna się przygotowywać elita Narodu. Dla tego nie wolno dążyć do zbytniego rozwoju ilościowego kosztem jakości harcerzy. Elita harcerska powinna się tworzyć wśród wszystkich warstw polskich. Do tego prowadzimy zarówno w mieście, jak i na wsi, w fabrykach, warsztatach, we wszystkich rodzajach szkół. Słabo stosunkowo rozwiniętą pracę na wsi należy przygotować przez specjalną pieczę nad drużynami seminaryjnemi, wprowadzenie w życie specjalnych programów dla tych drużyn, rejestrację harcerzy-nauczycieli i duchownych, kończących seminarja.
10) Programowość pracy w środowiskach i drużynach trzeba poprawić. W programach pracy drużyn postawić na pierwszem miejscu służbę bliźnim, jako dobry uczynek codzienny i jako pracę społeczną, bez których pracy drużyn grozi degeneracja. Ożywić zbiórki i ćwiczenia przez praktyczne przerabianie ćwiczeń technicznych, i zdobywanie sprawności. Rozwinąć ruch w zakresie wycieczek wędrownych.
W programach dla każdego okresu wychowania harcerskiego położyć szczególny nacisk na wyjaśnienie prawa w sposób odpowiedni dla każdego wieku chłopca.
Rozwinąć konsekwentnie i planowo wychowanie fizyczne i przysposobienie wojskowe w sposób nie uchybiający innym działom pracy. Tworzyć harcerskie oddziały i obozy P. W.
Harcmistrze i harcerze! Za nami i przed nami wielka praca dla dobra Polski, praca umiłowana nad życie. Dorobek mamy olbrzymi, czas go ulepszyć, utrwalić, pomnożyć.
Zdobędziemy się na wielki czyn wewnętrzny: zamiast wewnętrznych goryczy, swarów i niechęci, które nurtują nieraz wśród nas, zapanuje, jedność braterska, oparta na ukochaniu wspólnych ideałów, które są Harcerstwem, dyscyplina nieugięta i radosna praca realna i wytrwała, miłość i zaufanie dla harcmistrzów, którzy kierowali i kierują Związkiem.
Nie burzymy nic, budujemy wytrwale.
Dla błądzących braci harcerzy wyrozumiali, dla szkodników w naszej pracy nieugięci, gardzący oportunizmem, szczerzy i otwarci służymy dalej naszemu największemu po Polsce ukochaniu.
Wszystko dla Harcerstwa.
