Wykułem sobie serce

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Zygmunt Różycki
Tytuł	Wykułem sobie serce
Pochodzenie	Wybór poezyi ; cykl Pieśń mojej duszy
Wydawca	Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Synów
Data wyd.	1911
Druk	Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Synów
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tomik; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

WYKUŁEM SOBIE SERCE...

Wykułem sobie serce ze szczerego złota,
Rozsiałem na niem hojnie perły, ametysty
I cicho je schowałem pod klosz piękny, szklisty,
By się nie dowiedziała o niem ma tęsknota...

By je czasem nie zrosił dzień pochmurny, dżdżysty,
A szkoda by mi było tak szczerego złota,
Niech śpi spokojnie, — gdy je smutek znów omota —
Mogą mi zblednąć perły, zgasnąć ametysty...

Niech śpi spokojnie, słodko... Pamiętam... przed laty
Serce mi potrzaskały ludzki fałsz, obłuda,
Dziś Stwórca niepojęte uczynił mi cuda —

Wykułem sobie drugie... lecz się bardzo trwożę,
Że smutne, szare życie, straszny cień zatraty
Z trudem wykute serce potrzaskać mi może...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Zygmunt Różycki.