Z postoju w Kętach

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Z postoju w Kętach
Pochodzenie Żołnierskie piosenki obozowe
Redaktor Adam Zagórski
Wydawca Drukarnia Polska
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Piotrków
Źródło Skany na commons
Inne Cały śpiewnik
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Z POSTOJU W KĘTACH
[1]

Ułani jadą Wielką gromadą.
Kołpaki, Rumaki I dziarska mina:

Po krwawym boju Dzionek postoju
Dał panom Ułanom Rotmistrz Belina.

Po całem siole W każdej stodole,
Rżą wkoło Wesoło Raźne konisie.

Za opłotkami Za ułanami
Stęsknione, Spłonione Patrzą Marysie!


Ułan Jasieńko Ze swą Kasieńką
U stołu Pospołu Usiadł szczęśliwy.

O swych pochodach, Krwawych przygodach
Straszliwe, Prawdziwe Prawi jej dziwy!

Kasiu jedyna, Rotmistrz Belina
Pan dobry, A chrobry, Zawsze na przedzie,

A za nim smugą Barwistą, długą
Sto panów Ułanów Galopem jedzie!

I tak jej prawi Ułanów sławi
Dziewucha, Choć słucha, Niebardzo rada.

Coraz to czulej K’niemu się tuli
I z cicha Coś wzdycha W końcu powiada:

„Dzionek ci stanie Na twe kochanie,
O znojach I bojach Długie powieści.

„Nocką od zucha Żąda dziewucha
Niech kocha Ją trocha. Pieści, a pieści!“ —






  1. Przypis własny Wikiźródeł Pieśń powinna być śpiewana na melodię pieśni Jadą ułany (wg spisu treści).





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Zagórski.