Z sierocych gniazd (1915)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Maria Konopnicka
Tytuł	Z sierocych gniazd
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VII
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1915
Druk	G. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

 

[25]VII. Z SIEROCYCH GNIAZD^[1]

Gdy wschodzą ciche promienie gwiazd
Na wieczorowem niebie,
Ojcze nasz, Boże, z sierocych gniazd
Podnosim głos do Ciebie:

Na chwałę Twoją rosnąć nam daj,
Niech nam Twa łaska świeci,
A niech ma chlubę ojczysty kraj
Z swych przygarniętych dzieci.

Tyś nas opieką otoczył Swą,
Pisklęta Twe bezpióre...
Niechże się dusze nasze rwą
W górę, ku światłu, w górę!

Ojcowską ręką błogosław nas,
Otwórz nam serca bliźnie,
A pozwól służyć, gdy przyjdzie czas,
I Tobie i ojczyźnie!

Nauheim d. 30 kwietnia 1909.

1. Gniazdo sieroce — zakład humanitarno-rolniczy, w którym pod opieką przybranych rodziców wychowują się sieroty od lat 6—14. Pierwsze »gniazdo« założyła księżniczka Karolina Lubomirska w r. 1908 w swych dobrach, we wsi Stanisławczyku nad Wiarem w pow. przemyskim w Galicyi.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.