Zabawki poetyckie rozmaitym wierszem polskim napisane/Oda X. Do W. J. M. Pani Barbary z Walewskich Zbierzchowski starościny brodniewskiey
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zabawki poetyckie rozmaitym wierszem polskim napisane |
| Data wyd. | 1775 |
| Druk | Antoni Piller |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
ODA X.
DO W. J. M. PANI
BARBARY.
Z WALEWSKICH ZBIERZCHOWSKI
STAROSCINY BRODNIEWSKIEY,
Miłe ſą ludziom innych ku nim względy,
Miłe doſtatki znaczne, y urzędy,
Miłe dziateczki, lecz czerſtwe pożycie
Milſze obficie
Tak po rowninach Pafu wdzięczne Łaſki.
Stroyne w bogate ſzarpy, y przepaſki
Codzień rozrywki wymyślaią nowe
Zupełnie zdrowe.
Tak mądre Muzy gdy Wodz dobrze ma ſię
Po pagurzyſtym ſwywolą Parnaſie,
A z Hipokreny czyſtą na ochłodę
Czerpaią wodę.
Tak młode Nimfy ſwoie twarze ſnieżne
Myią, y mieyſca okrywaią brzezne,
Cieſząc ſię z zdrowia pod białą topolą
Sobie ſwawolą.
Skoro na ktorą z nich choroba blada
Nieznacznie kiedy towarzyſzkę ſpada,
Wſzyſtkie żałośne ſobie pieśni nucą,
Wſzyſtkie ſię ſmucą.
Tych Bogiń w ſobie maiąc Starościna
Wſzyſtkie przymioty, będzieſzże nowina,
Iż onym, zdrowie Iey, radość, choroby
Czynią żałoby.
Gracye ſwoie widząc w tobie wdzięki
Okropnosć żalu wydaią przez ięki;
Muzy ſwoy rozum; więc z żalu ſię wſkały
Poukrywały.
Nimfy widząc ſwe w tobie Pani cnoty,
Złotych warkoczow rozplotſzy zaploty
Po kępach dzikich, y łozinach ięczą
Smutkiem ſię dręczą.
Lecz iak poſtrzegły w tobie pierwſzość ſiły,
Zaraz radości ſwoie odnowiły,
Y pakazuią, że ſobie nie tanio
Szacuią Panią.
Wſzyſtko ſię Pani z twoim zdrowiem wraca,
Co każdy w martwey ſłabości utraca,
Wſzech radość ſerca niezmierna przeymuie
Każdy to czuie.
Jaką radością kto wymowić ſproſta,
Twoy ſię unoſi Małżonek Staroſta,
Ktory Cię życia ma ſwego połową,
A widzi zdrową.
Cieſzy ſię nie mniey y Syn twoy kochany,
Serce, co wczora odnoſiło rany
Żalu, w radości dziś ſię wodzie myie,
Zaledwie żyie
Swym zdrowiem cieſzyſz y miłą czeladkę,
Ktora nie Panią, lecz ma w Tobie Matkę,
Cieſzyſz y tego, co ma ſzczęście pierſze
Słać ci ſwe wierſze.
