Zwyczaje i obrzędy harcerskie/Zbiórka drużyny

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tadeusz Kwiatkowski
Tytuł	Zwyczaje i obrzędy harcerskie
Wydawca	Harcerskie Biuro Wydawnicze „Na Tropie”
Data wyd.	1939
Druk	Drukarnia „Lech”
Miejsce wyd.	Warszawa
Ilustrator	Władysław Czarnecki
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[21]

Zbiórka drużyny.

 Istnieją różne zbiórki drużyny. Oto zwyczajnie zbieramy się na dziedzińcu szkolnym, w lesie, na rozstaju dróg. Stajemy zawsze w szyku zastępowym. Inaczej sobie nie wyobrażamy zbiórki drużyny. Zastępy przecież to żywe organizmy, których nikt nie ma prawa łamać po to, by scalić w dwuszeregu.
 Oto jak wyglądają te szyki:
 O drużynowy.
 . zastępowy.
 — zastęp.
 1. w półkolu 2. zastępami (w szeregu) 3. gwiazda 4. równoległy 5. koło^[1]
 Szyk już jest. Chłopcy czują się dobrze tylko w zastępach, a i drużynowemu łatwiej utrzymać przy Skan zawiera grafikę nie w PD. [22] pomocy zastępowych porządek. Tu idzie o honor zastępu, każdy chce pokazać swój zastęp jak najlepiej. Prężą się chłopcy, patrzą jasno przed siebie, duma ich rozpiera, ich zastęp prezentuje się najlepiej, a ponieważ każdy tak myśli, więc rzeczywiście cała drużyna wygląda dobrze.
 Jeszcze słychać cichy pomruk idący przez szeregi.
 Cisza!
 Przed front występuje pierwszy przyboczny. On to na uroczystych zbiórkach wygłasza prawa szczepowe drużyny. Mówi głosem donośnym.

 „Żyjesz w szczepie i pracujesz dla szczepu, a twoje kłopoty są kłopotami twoich braci, twoje radości są radością twoich braci.

 Wola wodza jest wszystkich wolą.

 Wszystko co jest niewygodą, cierpieniem, przykrością — to próba naszego uśmiechu. Nie bądź dla szczepu uciążliwym intruzem”.

 Po tych słowach, które wypowiedział pierwszy przyboczny, występuje sekretarz, odczytuje rozkaz, drużynowy omawia ćwiczenia, dalszą część zbiórki odbywa się przeważnie zastępami. Zbiórkę kończy krąg splecionych dłoni, i mocny śpiew, hymn drużyny.

1. Ilustracje przedstawiająca układy poszczególnych szyków będzie możliwa do udostępnienia na Wikiźródłach w 2048 roku.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tadeusz Kwiatkowski.