[329]ŚPIEW PO PIERWSZEJ BITWIE
I ZWYCIĘZTWIE POD STOCZKIENSTOCZKIEM.
Zaśpiewajmy cześć rycerzom,
Polskim hufcom cześć,
Niech najwyższe wieże wieżom
Dzwonem głoszą wieść:
Że już bagnet się z bagnetem
I miecz z mieczem wdał;
I my z małym sił poczetem
Dziesięć wzięli dział!
[330]
Tam pod Stoczkiem jeszcze ślady
Ich radlących kul,
Bo obsiadły nas gromady
Jako pszczoły ul;
A Gejzmara na ich czele
Możny stawił wódz,
Tysiącami — nas niewiele —
Chciał od razu stłuc.
Zagrzmiał ku nam z dział bez liku,
Konie popchnął wprzód —
Czernił się tam szyk po szyku
I po ludach lud.
Sam dowódca był straszliwy:
Zna go Turków pan —
Mnogiem wojskiem obiegł niwy,
My zaledwie łan.
Ale szabla słucha dłoni,
Czuje jeźdca koń —
Wódz nasz krzyknął: bij, to oni!
Wróg: porzucił broń,
Dziesięć dział ulanych z spiżu,
Pełno żywych głów,
A czterysta tuż przy krzyżu,
Zakopano w rów.
[331]
To twój pierwszy liść wawrzynu,
Żyj Dwernicki nam!
Tylko naprzód polski synu
Wszędzie jak dziś łam!
Wszędzie jak dziś bierz armaty
I w pień wroga siecz;
Aż wyszczerbisz jak przed laty
Na Kijowie miecz.
Stefan Garczyński.