Śpiewnik kościelny/Dobranoc głowo święta
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Dobranoc głowo święta |
Pochodzenie | Śpiewnik kościelny |
Redaktor | Michał Marcin Mioduszewski |
Data wyd. | 1838 |
Druk | Stanisław Gieszkowski |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały rozdział Pieśni postne |
Indeks stron |
Dobranoc[1] Głowo święta Jezusa mojego,
Któraś była zraniona do mózgu samego:
Dobranoc kwiecie różany!
Dobranoc Jezu kochany,
Dobranoc!
Dobranoc Włosy święte mocno potargane,
Które były najświętszą krwią zafarbowane:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Szyjo święta w łańcuch uzbrojona,
Bądź po wszystkie wieczności mile pochwalona:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Ręce święte na krzyż wyciągnione,
Jako strony na lutni gdy są wystrojone:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Boku święty z którego płynęła
Krew najświętsza, by grzechy człowieka obmyła:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Serce święte włócznią otworzone,
Bądź po wszystkie wieczności mile pozdrowione.
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Nogi święte na wylot przeszyte,
I tępemi gwoździami do krzyża przybite:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Krzyżu święty z którego złożony
Jezus, i w prześcieradło białe uwiniony:
Dobranoc kwiecie i t. d.
Dobranoc Grobie święty najświętszego Ciała,
Który Matka bolesna łzami oblewała:
Niech ci będzie cześć w wieczności,
Za twe męki, zelżywości,
Mój Jezu!