Śpiewnik kościelny/Płaczże dzisiaj duszo wszelka

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Płaczże dzisiaj duszo wszelka
Pochodzenie	Śpiewnik kościelny
Redaktor	Michał Marcin Mioduszewski
Data wyd.	1838
Druk	Stanisław Gieszkowski
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały rozdział Pieśni postne I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[455]

PIEŚŃ VI.

Starodawna.

$\relative f { \clef "tenor" \key f \major \time 4/4 \stemDown a2 bes4( a) | \stemUp g2 f | g f4( e) | d2 c | f g | \break a f | g2. a4 | g1 \bar ":|:" e2 g | e c | e f | \break g c, | f g | a bes | a g | g f \bar ":|" } \addlyrics { \small { Płacz -- że dzi -- siaj du -- szo wsze -- lka, Łzy wy -- le -- waj ob -- fi -- cie, Je -- zus mi -- ły, wszy -- stkie krzy -- wdy, Za nas cier -- piał tak o -- kru -- tnie. } } \addlyrics { \small { Roz -- my -- ślaj -- że mę -- kę wie -- lką Pa -- na swe -- go ser -- de -- cznie: } }$

Płaczże dzisiaj duszo wszelka,
Łzy wylewaj obficie,
Rozmyślajże mękę wielką
Pana swego serdecznie:
Jezus miły, wszystkie krzywdy,
Za nas cierpiał tak okrutnie.

Wejrzyj na krzyż okiem swojem,
Na Jezusa krwawego;
Źałuj sercem bardzo gorzkiem,

Stworzyciela swojego:
O Jezu mój ja człowiek twój,
Wejrzyjże na mnie grzesznego.

Cierpiał Jezus razy wielkie,
Słowa przykre, niesłusznie;
Wylanie krwi bardzo wielkie,
Gdy biczowan okrutnie:
I koronę gdy wciśniono
Na głowę nielitościwie.

Nie jest taka ani będzie
Żadna boleść na świecie;
Wierzą to nabożni ludzie,
Bogu cześć, chwała idzie:
Jezus słodki w mękach gorzkich,
Dał biczować swoje ciało.

Członki wszystkie Jezusowe,
Okrutnie są zranione;
Ręce, nogi ku krzyżowi,
Gdy okrutnie przybili:
Krew wylali, lice splwali,
I żyły w nim potargali.

Nie byłać tam żadna litość
Nad Jezusem cierpiącym;
Ani też żadna uczciwość,
Przed Bogiem wszechmogącym:
Wielka boleść, ciężka żałość,
Przyjaciołom to widzącym.

Maryja rzewno płakała,
Syna swego żałując;
Silnie, rzewno narzekała,
Na rany jego patrząc:
O Jezu! synaczku miły,
Jakożeś żyw tak cierpiący.

O drzewo krzyża świętego,
Czem trzymasz Syna mego;
Drzewo śliczne, poświęcone,
Baranka krwią skropione,
Podaj mi synaczka mego,
Baranka wielkanocnego.

Przez twe rany miły Panie,
Któreś cierpiał okrutnie;
O lekarzu duszy wszelkiej
I stworzenia wszelkiego:
O Jezu mój! ja człowiek twój,
Wejrzyjże na mnie grzesznego.

O serce me! czemuś twarde,
Bardzo nielitościwe;
Nie rozmyślasz męki wielkiej,
Pana swego serdecznie:
Miły Panie wspomnij na mnie,
Daj mi zapłakać nabożnie.

O Panie mój najmilejszy,
Jezu Chryste łaskawy;
Tyś Bóg jest i król najwyższy,
Dzisiaj w mękach rzewliwy:
Prosim cię odpuść nam złości,
A domieść wiecznej radości.

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).