100 powiastek dla dzieci/Bogobojna siostra

100 powiastek dla dzieci
Bogobojna siostra
Christoph von Schmid

VI.
BOGOBOJNA SIOSTRA.

Zdarzyło się, że Wicuś i mała Andzia zostali sami w domu. Korzystając z tego Wicuś, rzekł do siostry:
„Chodź, wyszukamy sobie w domu co dobrego do jedzenia i dobrze się uraczymy.”
„Chętnie, jeżeli mnie zaprowadzisz w takie miejsce, gdzieby nas nikt nie widział, to pójdę z tobą.”
„Chodźmy więc do mleczarni, to sobie tam zjemy miskę doskonałéj śmietany.”
„O nie, sąsiad, który drzewa rąbie na ulicy mógłby nas z łatwością widzieć.”
„Prawda,” odpowiedział Wicuś; „ale pójdź ze [104]mną do kuchni; wiem, że w spiżarni jest garnek pełen miodu, umaczamy sobie w nim chleb.”
„Tam także,” mówiła dziewczynka, „będziemy pod okiem sąsiadki, która naprzeciwko siedzi w oknie i przędzie.”
„I to prawda, chodźmy więc do piwnicy, gdzie są wyborne jabłka, tam tak jest ciemno, że z pewnością nikt nas nie zobaczy.”
Wtedy Andzia rzekła:
„O mój drogi braciszku! czy ty naprawdę myślisz, że nas w piwnicy nikt nie zobaczy? Nie wiesz więc, że nad nami zawsze czuwa oko, które w największéj ciemności przez mury nawet ciągle na nas patrzy?”
Na te słowa, Wicuś uczuł głęboką trwogę i zawołał:
„O masz słuszność kochana Andziu, — Oko Boże widzi nas nawet tam, gdzie przed wzrokiem ludzkim zupełnie jesteśmy ukryci; wystrzegajmy się więc złego w każdem miejscu!”

Andzia ucieszyła się bardzo, że Wicuś bez najmniejszego wachania zgadza się na jéj słowa i dała mu za to piękny obrazek, który miała w książce do nabożeństwa, przedstawiał on otoczone promieniami oko Boże z następującym podpisem:

„Na każdem miejscu i każdą dobą,
„Boska źrenica czuwa nad tobą.”

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Christoph von Schmid i tłumacza: Jan Chęciński.