100 powiastek dla dzieci/Pobożna matka i jéj synowie
| ←Panienka żywcem pochowana | 100 powiastek dla dzieci Pobożna matka i jéj synowie Christoph von Schmid |
Łzy matki→ | |
| Przekład: Jan Chęciński. |
POBOŻNA MATKA I JÉJ SYNOWIE.
W dzień świąteczny nie młoda już osoba rzekła do synów swoich:
„Niestety, jakże żałuję, że nie mogę dziś być w kościele, aby wspólnie z tysiącem ludu, który się tam zgromadzi, modlić się do wszechmocnego Boga. Zanadto jesteśmy od miasta oddaleni, abym mogła pójść pieszo, a powóz nam się stał zupełnie bezużytecznym od czasu, jak byliśmy zmuszeni sprzedać konie.”
Synowie słysząc te słowa, przytoczyli zaraz powóz przed dom, wsadzili matkę, a sami zaprzęgłszy się w miejsce koni, zawieźli ją do znacznie od ich wioski oddalonego kościoła.
Mieszkańcy miasta rozczuleni do łez pobożnością téj matki i synowską miłością jéj dzieci, wysypali kwiatami drogę od bramy miasta aż do kościoła, powtarzając bezustannie:
„Dziatwo droga!
„Gdy czcisz Boga,
„I rodziców i bliźniego,
„Z Niebios woli
„Od złéj doli
„Aniołowie cię ustrzegą!”
Przy głośnych i radosnych okrzykach ludu synowie przywieźli matkę do kościoła. Ta doszedłszy przed ołtarz, padła ua kolana i ze łzami prosiła Boga, aby pobłogosławił jéj synów i obdarzył ich tem wszystkiem, co szczęście im zapewnić może.
Powróciwszy do domu, zadowoleni młodzieńcy udali się na spoczynek, a kiedy nazajutrz rano matka weszła do nich, chcąc ich zbudzić, obadwaj wyglądali jak uśpieni aniołowie, dusze ich bowiem w wyższe krainy uleciały. Pobożna matka z początku zmartwiła się bardzo śmiercią ukochanych synów, ale późniéj z rezygnacyją poddała się wyrokom Opatrzności, mówiąc:
„Widać Bóg w swéj niezmiennéj dobroci wysłuchał prośby mojéj; śmierć spokojna i szczęśliwa jest bowiem największem dobrem. Na ziemi nie było dostatecznéj nagrody za ich synowskie przywiązanie, więc Ojciec nasz ukochany do siebie ich powołał:
„Człowiek cnotliwy śmierci się nie lęka,
„Żyjmy uczciwie, umierajmy radzi,
„Bo przez grób, Stwórcy sprawiedliwa ręka,
„Wiernych do szczęścia wiecznego prowadzi.”
