Antologia bajki polskiej/Marcin Błażewski
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Antologia bajki polskiej |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1915 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
XVI — XVII WIEK.
Marcin Błażewski sięgnął po wzór do swych bajek nie do łacińskich apologów, jak jego poprzednicy, lecz do bogatej skarbnicy literatury włoskiej. Przerobił wierszem polski prozaiczny przekład bajek Verdizottiego «Cento favole« i wydał 1612 r. p. t. »Setnik przypowieści uciesznych«. Bajki Verdizottiego pisane są białym wierszem jedenastozgłoskowym, oktawami, tercynami, nawet sonetem. Błażewski pisze stale trzynastozgłoskowcem rymowanym parami. Wszystkie apologi Błażewskiego są rymowane, podczas gdy u Verdizottiego rymowanych bajek jest tylko 14. Polskie tłumaczenie ma jeszcze jedną wyższość nad oryginałem: jest ono prawie że o połowę zwięźlejsze.
SETNIK OPOWIEŚCI:
Dąb i trzcina
O dwu oślech
O żabie z synem
O musze
