Apokryfy Judaistyczno-Chrześcijańskie/Apokryfy prorocze/II.VIII.2
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Apokryfy Judaistyczno-Chrześcijańskie |
Podtytuł | Księga wstępna do Literatury apokryficznej w Polsce |
Wydawca | Polskie Towarzystwo Nakładowe |
Data wyd. | 1905 |
Druk | Drukarnia Narodowa w Krakowie |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
2. Janowi. Oprócz Apokalipsy, przypisywanej Janowi, a umieszczonej w zbiorze pomników piśmiennych peirwotnego Chrystjanizmu, zwanym Nowy Testament, w wydaniach apokryfów, np. w Auctarium Codicis apocryphi Fabriciani, fasc. I, 243—260, 1804 r. przez Andrzeja Bircha, a następnie w poprzednio przytoczonym: Apocalipses Apocryphae Tischendorfa, znajdujemy utwór, noszący tytuł: »Apokalipsa świętego apostoła i ewangelisty Jana Teologa« (70—94). Najwcześniejsza wzmianka o tym utworze sięga zaledwo IX wieku[1].
Jak poprzedniej treść błaha; same powtarzanie rzeczy znanych.
- ↑ Fr. Lücke: Versuch einer vollständigen Einleitung in die Offenbarung des Johannes, 1852, § 17, »Die Apokryphische Apckalypse des Johannes«, 302—308. Autor podaje jej treść.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Ignacy Radliński.