Baby

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Szymon Szymonowic
Tytuł	Baby
Pochodzenie	Sielanki (1614) i inne wiersze polskie
Redaktor	Jan Łoś
Wydawca	Polska Akademia Umiejętności
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Całe Sielanki Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[31]

Sielanka piąta.

Baby.

Alkon, Perot.

ALKON.

I takli nasza Nice na swe stare lata
Za mąż idzie! i myśli jeszcze zażyć świata?

PEROT.

Aby za mąż szła, może podobno się ważyć;
W tym wątpię, aby z mężem świata miała zażyć.

ALKON.

Azaż nie pani? czego pieniądze nie sprawią?

5

PEROT.

Pieniądze lat dziesiątkow sześci nie pozbawią,

[32]

Ani uczynią młodej panny z starej baby;
A małżeństwo nie barzo smaczne, gdy wiek słaby.

ALKON.

Co mowisz? musiałeś jej nie widzieć w tym czasie,

Gdy suknią z aksamitem, gdy podwijkę na się

10

Cienką, gdy pas szeroki weźmie z zanklem^[1] złotym.

PEROT.

Gdy ona sześć dziesiątkow lat ma, a coż po tym?
Widziałem, gdy i zmarski^[2] z lica wymuskała,
I z siwych włosow czarną głowę udziałała:

A przedsię baba babą. Aż mi jej żal bywa:

15

Naśmieszniejsza, gdy owo sobą pochutnywa^[3].
Gdy się otrząsa, właśnie by mucha z ukropu.
Acz się ja niemniej muszę dziwować i chłopu:
Czym się to pęta^[4]? co w tym za smak upatruje?

Kto tak czyni, świat sobie (mowią) zawięzuje.

20

Jabym wolał na szyję powroz sobie włożyć,
I wisieć, niżli się raz przy trupie położyć.

ALKON.

Nie jednejesmy matki i nie jednej żądze:
Ty wolisz przyjaciela, a drugi pieniądze.

Co on dba? byle jeno swych bytow^[5] zażywał.

25

Babkę głaskał, a od niej pieniążki obrywał.
Więc o młodsze nie trudno otrzeć oskominę^[6].
A małoć też nie lepiej co raz drzeć nowinę^[7].

PEROT.

To nie chybi: trefnie z niej Aegle żartowała.

Radząc jej, żeby krasną^[8] czeladkę chowała;

30

[33]

Aby się miał czym w domu zabawiać pan młody,
A nie biegał rwać ziela na cudze ogrody.

ALKON.

Coż ona? albo tego na rozum nie wzięła?

PEROT.

By namniej: i owszem jej rozprawiać poczęła,

Jako w tych rzeczach własne jest boskie zrządzenie,

35

Jako się w niej w Tyrymach zakochał szalenie,
Jako z zbytniej miłości, i ślubu świętego
Nie czekając, chciał po niej czegoś zuchwałego.

ALKON.

To niecnota Tyrymach, jako ją niebogę

Umiał zbłaźnić: gorzej to (mowią) niż przez nogę^[9].

40

PEROT.

Byś słyszał, z jakim śmiechem Aegle wspominała,
I jako ją statecznym słowem nauczała,
Aby wprzod z przyjacielem korzec zjadła soli,
Ani mu, nim przeżegna kapłan, była k woli.

A ona więc z przysięgą to obiecowała,

45

I zwykle^[10], by djabła chciał^[11], co raz powtarzała.

ALKON.

Wierzę, że dotrzymała. Źle szaleć młodemu;
Ale kiedy się przyda oszaleć staremu,
Tam już miary nie pytaj: nagorzej w tej dobie,

A zwłaszcza białejgłowie, gdy już nogą w grobie.

50

A krewni co do tego?

PEROT.

Do tyla wołali,
Aż też nakoniec prożnej mowy poprzestali.

[34]

Bo ich tym potykała^[12], iż (prawi) czekacie
Puścizny^[13], dla tego rzecz dobrą rozradzacie^[14].

ALKON.

Abo nigdy nie umrze, gdy chłopa dostanie?

55

Czy lepiej, że kto obcy przodkow jej zbieranie^[15]
Będzie brał? bo potomstwa, wiem, że nie napłodzi.

PEROT.

Nie frasuj się: często Bog i frantom dogodzi,
Że ci babożeniowie^[16], co śmierci czekali

Żon swoich, pierwej sami na marach bywali.

60

ALKON.

Bodajże szczęsna zdrowa tego doczekała:
Bodajże i po grobie jego tańcowała.

1. zankiel — zapinka
2. zmarska — zmarszczka
3. pochutnywać — krygować się
4. pętać się czem — ciężar brać
5. bytow zażywać — cieszyć się pomyślnością
6. oskominę otrzeć — zadowolnić apetyt
7. nowinę drzeć — orać nowe pole
8. krasny — piękny
9. przez nogę (zbłaźnić) — w sposób ubliżający, lekceważący
10. zwykle — często
11. by djabła chciał — choćby używał najskuteczniejszych sposobów (na nic to się nie zda)
12. potykać — zwalczać
13. puścizna — dziedzictwo, spadek
14. rozradzać co — odwodzić od czego radą
15. zbieranie — zbiory
16. babożeń — mąż żony starej

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Szymon Szymonowic, Jan Łoś.