Białe melodje

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Józef Gałuszka
Tytuł	Białe melodje
Pochodzenie	Cienie orłów
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1932
Druk	Drukarnia Polska w Krakowie
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skan na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

BIAŁE MELODJE

Na błonach nietopezich cicho nad miasto nadleciał
zmierzch: zaplątał się wiotkiemi skrzydłami w antenach,
ugrzązł w gwiezdnej sieci —
i zwisł nad dachów klawiaturą,
jak martwa ręka Szopena.

Księżyc w długie aleje drzew wszedł jak anioł z srebra:
dotykał złotych koron kasztanów oburącz
i grał
umarłem światłem
melancholijną, jesienną sonatę.

Szmer liści, szelest i szept
przygasał, martwiał u stóp.

Po liściach trącał srebrny flet,
fortepianowy akord wiódł —
i szedł po cichych drzewach,
po martwych gwiazdach szedł
z śnieżystym, białym śpiewem,
umarły flet.

Białe obłoki sunęły przez senną pustynię nieba,
jak duchy zaginionych w piaskach dromaderów:
nad ich grzbietami srebrny się turban kolebał —
jak żagiel łodzi, puszczonej bez steru
na mórz umarłych odmęty:
pod martwym żaglem obłąkani poeci płyną do Ziemi Świętej.

W kasztanów złotych koronach
srebrzysty flet się snuł,
opadał w miękkich półtonach
z martwemi liśćmi wdół.
W żałosnej melancholji
płakały jesienne wiole
w pluszowych spazmach Cis-moll.

Po liści szelestnym kobiercu
pełzł cień anioła śmierci
w śnie fletu srebrnego i wiol.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Gałuszka.