Biblia Gdańska/Ecclesiastes 11
I. Upomina do szczodrobliwości przeciwko ubogim 1 — 6. II. Radzi w naywiększych uciechach na śmierć i sąd Boży pamiętać 7 — 10.
Puszczay chléb twóy po wodzie; bo po wielu dni znaydziesz go.
2. Day cząstkę siedmi albo ośmi; bo nie wiesz, co złego będzie na ziemi.
3. Gdy się napełniaią obłoki, deszcz na ziemię wypuszcaią; a gdy upada drzewo na południe, albo na połnocy, na którémkolwiek mieyscu upadnie to drzewo, tam zostanie.
4. Kto upatruie wiatr, nigdy nie będzie siał; a kto się przypatruie obłokom, nie będzie żął.
5. Iako ty nie wiesz[1] która iest droga wiatru, i iako się zrastaią kości w żywocie brzemiennéy: tak nie wiesz sprawy Bożéy, który wszystko czyni.
6. Poranu siéy nasienie twoie, a w wieczór nie daway odpoczynku ręce twoiéy, gdyż ty nie wiesz, co iest lepszego, toli, czy owe, czyli téż oboie iednako dobre.
II. 7. Zaprawdę wdzięczna iest światłość, i miła rzecz oczom widzieć słońce.
8. A wszakże, choćby przez wiele lat żyw był człowiek, a przez te wszystkie weseliłby się, tedy przywiodłszy sobie na pamięć dni[2] ciemności, iako ich wiele będzie, cokolwiek przeszło, uzna bydź marnością.
9. Przetoż wesel się, młodzieńcze! w młodości twoiéy, a niech używa dobréy myśli serce twoie za dni młodości twoiéy, a chodź drogami serca twego, i według zdania oczu twoich; ale wiedz, że cię dla tego wszystkiego Bóg na sąd przywiedzie.
10. A tak oddal gniew od serca twego, i odrzuć złość od ciała twego, gdyż dzieciństwo i młodość są marnością.
 Koh 10 |
Koh 11 | Koh 12  |
|