Biblia Gdańska/Proroctwo Ioelowe 1
I. Ogłasza ludowi ludskiemu kaźni Boże 1 — 4. II. pobudza do pokuty 5 — 12. III. i sposób iéy pokazuie 13 — 20.
Słowo Pańskie, które się stało do Ioela, syna Petuelowego.
2. Słuchaycie tego starcy, a bierzcie w uszy wszyscy obywatele téy ziemi! Izali się to stało za dni waszych, albo za dni oyców waszych?
3. Powiadaycie o tém synom waszym, a synowie wasi synom swoim, a synowie ich rodzaiowi potomnemu.
4. Co zostało po gąsienicach, poiadła szarańcza, a co zostało po szarańczy, poiadł chrząszcz, a co zostało po chrząszczu, poiadł czerw.
II. 5. Ocućcie się piiani a płaczcie, i narzekaycie wszyscy, którzy piiecie wino, dla moszczu; bo wydarty iest od ust waszych.
6. Albowiem naród przyciągnął do ziemi moiéy mocny a niezliczony; zęby iego zęby lwie, a trzonowe zęby iako lwa srogiego.
7. Winną macicę moię podał na spustoszenie, a figowe drzewo moie na obłupienie; w szcząt ie obnażył i porzucił, tak że zbielało gałęzie ich.
8. Narzekay, iako panna przepasana worem nad mężem młodości swoiéy.
9. Odięta iest śniedna i mokra ofiara od domu Pańskiego; płaczą Kapłani, słudzy Pańscy.
10. Spustoszone iest pole, i smęci się ziemia, przeto że popsowano zboże; wysechł moszcz, oliwa zginęła.
11. Wstydzą się oracze, narzekaią winiarze dla pszenicy i dla ięczmienia; bo zginęło żniwo polne.
12. Winna macica uschła, a figowe drzewo uwiędło; drzewo granatowe i palma, i iabłoń, i wszystkie drzewa polne poschły, i wesele zginęło od synów ludskich.
III. 13. Przepaszcie się, a płaczcie o Kapłani! narzekaycie słudzy ołtarza; wnidźcie a legaycie w nocy w worzech, słudzy Boga moiego! bo zawściągniona iest od domu Boga waszego ofiara śniedna i ofiara mokra.
14. Poświęćcie post, zwołaycie[1] zgromadzenia, zbierzcie starce i wszystkie obywatele ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołaycie do Pana:
15. Ach biada na ten dzień! bo bliski iest[2] dzień Pański, a przychodzi iako spustoszenie od Wszechmocnego.
16. Izali przed oczyma naszemi nie zginęła żywność, a z domu Boga naszego radość i wesele?
17. Pogniły ziarna pod skibami swemi, spustoszone są gumna, zburzone są szpichlerze; bo wyschło zboże.
18. Czemu wzdycha bydło? Błąkaią się stada wołów, że nie maią pastwisk, nawet i trzody owiec wyginęły.
19. Do ciebie wołam o Panie! bo ogień pożarł pastwiska na puszczy, a płomień popalił wszystkie drzewa polne;
20. Także i zwierzęta polne ryczą do ciebie, krzeto że wyschły strumienie wód, a ogień pożarł pastwiska na puszczy.
 Spis treści |
Proroctwo Ioelowe 1 | Proroctwo Ioelowe 2  |
|