Córunia się do matuli przytula...

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Córunia się do matuli przytula...
Pochodzenie	Piosnki wiejskie; cykl Dumki
Redaktor	Edmund Bojanowski
Wydawca	Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego
Data wyd.	1862
Druk	M. Zoern
Miejsce wyd.	Poznań
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

6.

Córunia się do matuli
Przytula,
A córunię zagaduje
Matula:

Powiedz-że mi, moje dziecie,
Moj kwiecie!
Co téż tobie najmilszego
Na świecie?

— Wyście milsi mi niżeli
Cały świat,
Boście pod sercem nosili
Mnie jak kwiat.

A ileście drzazg po nocach
Spalili?
Dopókiście mnie przy piersiach
Karmili.

Żadnejście, jak Bóg dał, nocy
Nie spali,
Jenoście się na poduszkach
Wspierali.

— Oj, i we łzach, com nad tobą
Wylała,
Jużbyś ty się, miłe dziecie,
Skąpała!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Edmund Bojanowski.