[34]KOLĘDA 20.
Co jest tego za przyczyna, że się Słowo rodzi * W czasie na świat z Matki, które z ust Ojca pochodzi * Przedwiecznego, który słowem świat stworzył i ziemię, * Słowo zesłał, aby ludzkie przemówiło plemię.
[35] Niemota to na człowieka ciężka padła była * Kiedy przez dyskurs ciekawy Ewa wykroczyła: * Słowo było wymówione początkiem do złego, * Trzeba było dla naprawy Słowa Wcielonego.
Dokument to jest miłości przeciwko stworzeniu * Boga, że się tak uniżył w Swojem narodzeniu: * Ukrył Bóstwa Swój majestat w maleńkiem ciałeczku, * Dał się poznać człowiekowi w bydlęcym żłóbeczku.
Uważ proszę świecie, co to Bóg czyni dla ciebie, * Ustępuje ganić nieba, sam się w plewach grzebie; * I będzieszże tak niewdzięczny, iż nie uznasz tego? * Nie będzieszże kompensował dobra tak wielkiego?
Zdumiewaj się na tak wielkie zadatki miłości, * Do wzajemnej poczuwaj się Bogu uczynności; * Daruj serce uniżone w rękompensę Bogu, * Strzeż się grzechu jak zarazy i złego nałogu.
Ćwicz się w cnotach, popraw życie, chowaj przykazania, * I pilnego w nabożeństwie dokładaj starania: * Chroń się świata obłudnego i jego marności, * Kontent będzie Jezus z takiej od ciebie wdzięczności.
Zakonniku a ty ubogi, co też oddasz Panu Twemu, * Dla zbawienia twego w stajni w żłobie leżącemu? * Daj przysięgłe posłuszeństwo, czystość i pokorę, * A tak szczodrze Jezusową wzbogacisz oborę.
Ubóstwo, szczerość, cierpliwość i ścisłe milczenie, * Skromność w oczach, statek w myśli, ciała umartwienie * Chowaj, a tak [36]Maleńkiemu podobać się będziesz, * I doskonałości takiej z ochotą nabędziesz.
Teraz Ci już zaśpiewawszy wesoło mój Panie, * Dobrą wolę i pragnienie dajęć na posłanie; * Serce czyste i skruszone przyjmij po kolędzie, * Tobie chwała, nam zaś żywot wieczny niechaj będzie.
