Daj mi Boże!
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Daj mi Boże! |
| Pochodzenie | Poezye |
| Redaktor | Franciszek Juliusz Granowski |
| Wydawca | Franciszek Juliusz Granowski |
| Data wyd. | 1903 |
| Druk | A. T. Jezierski |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Wiotkie skronie chylą drzewu,
Świeci gwiazdek chór,
Melodyjną piosnkę śpiewa,
Czerniejący bór
Błyszczą zioła szmaragdowe,
Strojne w srebrne łzy,
Daj mi Boże sny tęczowe,
Daj mi Boże sny!
Świta jutrznia na lazurze,
Nad obszarem mórz,
Rannej rosy krople duże
Srebrzą liście róż,
Pierzchły wiosny niepokoje,
Blednie ciemna noc,
Daj mi Boże stalną zbroję,
Daj mi Boże moc!
Ziół kobierce szron obleka,
Gasną roje gwiazd.
Obumiera pierś człowieka,
Lecą ptaki z gniazd,
Sny zmącone serca pychą
Przerwie smutny dzwon.
Daj mi Boże nockę cichą,
Daj mi Boże skon!
