Do miłej

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Andrzej Zbylitowski
Tytuł	Do miłej
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[243]

ANDRZEJ ZBYLITOWSKI.

DO MIŁEJ.

(Z „WIEŚNIAKA.“)

Teraz miła, której moje
Serce dało hołdy swoje,
Nimfo słowieńska wstydliwa,
Nade wszystkie urodziwa,
Nie gardź moją wsią ubogą!
Nawiedź twoja śliczną nogą
Gęste lasy, śliczne sady;
Będą-ć ściany moje rady,
I dom z drzewa budowany
I mój chłodnik przeplatany!
Półmisków nie mam bogatych:
Śliw a kasztanów kosmatych
Włożę przed osobę twoję,
A przytem wszytką chęć moję.
Orzechy, jabłka, jagody
I lipienie z bystrej wody,
Melon słodki, grono wina,
Leśne rydze i malina,
Gruszki, brzoskwinie ogrodne,
Mleko świeże, piwo chłodne,
I co jedno wieś uboga
Radzi, Amarylli droga,
Tem czcić będę usta twoje
I uderzę w struny moje:
Zaśpiewam przy lutni tobie,
Co jedno rozkażesz sobie!...

(1600)^[1].

1.  Do miłej. Andrzeja Zbylitowskiego „Wieśniak“, sielanka, wydana po raz pierwszy w r. 1600 (Kraków); wydaniekrytyczne Teodora Wierzbowskiego, Warszawa, Bibl. zapomnianych poet. i prozaików polskich 1893.
    Lipienie — gatunek ryb.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Andrzej Zbylitowski.