Duma pod Wawelem nad Wisłą
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Duma pod Wawelem nad Wisłą |
| Pochodzenie | Poezye Studenta Tom I |
| Wydawca | F. A. Brockhaus |
| Data wyd. | 1863 |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
O ziemio nasza! bujna i wonna,
Mlekiem i miodem płynąca.
Dziś smutna, czarna, i nieobronna,
Krwi strugami tryskająca!
Można cię odrzeć, zdradzić, ciemiężyć,
Biedną uczynić cię oku,
Lecz któż twą świętość zdoła zwyciężyć,
Kto cię pozbawi uroku?
Odarto ciebie z marmurów, złota,
I wapnem powygryzano
Stare marmury, co ojców cnota
Złożyła tobie na wiano!
Martważ ty padłaś w śmierci uśpieniu?
Patrz — tam pogoń z orłem błyska,
Ty żyjesz w każdej pieni westchnieniu,
Polsko! — godzina twa blizka! —
Dwakroć powstałaś, dwakroć zdradzona
O powstań, powstań raz trzeci,
Cień Leonida, Tela, Waszyngtona.
W wtórym Kościuszce zaświeci!
Czy wy widzieli w tym czarnym kościele
Nad groby królów u szczytu —
Zmartwych Zbawiciel wstaje i ściele
Ludom drogę do błękitu —
Na tamtym brzegu Wisły mogiła,
Ręką rodaków sypana
W słońcu swe skronie tęskna złociła,
Na dzień obiecan od Pana! —
Wśród nadwiślańskich tam chmur szeregu
Słyszycie? to Zygmunt dzwoni!
Głos się rozgrzmiewa z brzegu do brzegu:
«Do broni dzieci! do broni!»
1855, po kaz. Goliana.[1]
- ↑
Zygmunt Golian (1824-1885) kaznodzieja i publicysta zaliczany do czołowych ultramontanów działających na terenach polskich. Zob. notkę biograficzną na stronie Polskie tradycje intelektualne.
