Dzieje wypraw krzyżowych/Pierwsza wyprawa krzyżowa/Panowanie Baldwina I
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzieje wypraw krzyżowych |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | M. Arct |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Panowanie Baldwina I. Baldwin nie chciał koronować się w Jerozolimie — i ceremonię pomazania królewskiego odprawił w Betleemie.
Panowanie tego króla trwało lat 18 od 1100 do 1118 r. Było ono ruchliwe i pełne walk, gdyż Baldwin był to pan wojenny i chciwy zdobyczy. A przytem po śmierci Godfryda, Saraceni myśląc, że chrześcijanie osłabli, pierwsi rozpoczeli ruch od wielkich miast w Małej Azyi, od Ramli, Jaffy, Akki. Baldwin zdobył Jaffę, zdobył Akkę, ale pod Askalonem został zwyciężony — i przypadek ledwie go uratował.
W tym samym czasie niespodziewana pomoc zjawiła mu się zdaleka. 10,000 rycerzy z Norwegii pod wodzą Sygurda królewicza — przybyło do Ziemi Swiętej i zdobywali kolejno Trypoli, Biblos, Sareptę, Bejrut, Sydon i inne miasta nadmorskie Syryi i Palestyny.
Bardzo nieszczęśliwe były lata 1113 — 1115. Prócz ciągłych najazdów tureckich zapanował głód i zaraza; szarańcza zniszczyła zasiewy, a trzęsienie ziemi zburzyło nie jedno miasto.
Wszyscy widzieli w tem karę bożą za spory, za myślenie o sprawach doczesnych. Aby więc na nowo ducha podnieść, król Baldwin I ruszył wojną na Egipt. Zdobył już znaczny pas kraju, Faramię, lecz w El-Arysz była zaraza, gdzie też Baldwin padł jej ofiarą. Umarł w r. 1118.
