Encyklopedja Kościelna/Albergatti Mikołaj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Albergatti Mikołaj, kardynał S. Crucis, bp boloński, ur. 1375, wstąpił do zakonu kartuzów w Bolonji i tam był przeorem. R. 1417 został biskupem i pogodził swoich współobywateli z Papieżem Marcinem V. R. 1422 wysłany do Francji, otrzymał w nagrodę za swoją legację kapelusz kard., do którego przyjęcia zmusić go było potrzeba. Marcin V mianował go swoim legatem 1431, a Eugenjusz IV nakazał mu udać się do Bazylei i tam prezydować soborowi. Gdy go jednak zebrani tam biskupi uznać nie chcieli, wrócił do Papieża, który go wysłał do Francji, a następnie zabrał z sobą na sobór przeniesiony wówczas do Ferrary. Był także legatem w Niemczech, a po powrocie ztamtąd mianowany został wielkim penitencjarzem. Um. w Siena 1443. Był to mąż czynny bardzo i pracowity. W Pontyfikale Bolońskim, wydanym w XVI w. przez kardyn. Palleoti, Mik. Alb. znajduje się w liczbie błogosławionych. Pozostały po nim Recollecta. Opus de inexcusabili peccatorum nequitia. Orationes. Sermones i listy. Życie jego wydał Bonaw. Cavallus w Paryżu. Konstantyn Ruggeri wydał 1744 w Rzymie: Romanorum Pontificum regum atque illustrium virorum testimonia de B. Nic. Albergatti, Card. S. C. cum ejus vita scripta a Jac. Zeno Cfr. Bolland. Acta Sanct. Mai. t. II p. 469. — 2. Albergati Antoni, bp. z Vigilia, chwilowo nuncjusz w Polsce r. 1620, za Zygmunta III (Ciampi, Bibl. Crit. t. 2).
